Françoise Sagan

Ten artykuł od 2021-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Françoise Sagan

Françoise Quoirez

Data i miejsce urodzenia	21 czerwca 1935 Cajarc
Data i miejsce śmierci	24 września 2004 Honfleur
Miejsce spoczynku	Cajarc
Zawód, zajęcie	pisarka

Françoise Sagan, właśc. Françoise Quoirez (ur. 21 czerwca 1935 w Cajarc, zm. 24 września 2004 w Honfleur) – francuska pisarka, uznawana za jedną z największych postaci francuskiej literatury powojennej. Jej dorobek literacki liczy ponad 40 powieści i sztuk teatralnych.

W swojej twórczości poruszała głównie tematykę konfliktów uczuciowych oraz współczesnej obyczajowości. Niektóre z jej utworów zostały sfilmowane. Wiele z jej książek ukazało się także w języku polskim.

Życiorys

Debiutowała jako 18-latka powieścią Bonjour tristesse (Witaj, smutku, 1954), która od razu odniosła międzynarodowy sukces. Fabuła powieści koncentruje się wokół młodej kobiety, która odkrywa romans swojego ojca. Swój pseudonim literacki zaczerpnęła z powieści Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu. Później napisała jeszcze wiele powieści, choć żadna nie odniosła takiego sukcesu jak Witaj, smutku. W latach 60. pisarka nie została też nigdy nagrodzona żadną prestiżową nagrodą literacką, choć w oczach wielu czytelników, krytyków literackich oraz innych pisarzy uważana była za ważną postać francuskiej literatury.

Wkrótce Sagan stała się ikoną swojego pokolenia, a jej ekstrawaganckie prowadzenie się stało się rychło tematem prasy bulwarowej. Pisarka znana była ze swojego zamiłowania do szybkich samochodów. W wypadku samochodowym w 1957 omal nie straciła życia. Sagan nie stroniła też od alkoholu i narkotyków. Za nielegalne posiadanie narkotyków została skazana w 1995 na rok więzienia w zawieszeniu. W 2002 kolejny raz trafiła przed sąd za oszustwa podatkowe. Sama zresztą przyznawała się do zamiłowania do hazardu, które wpędziło ją w długi. Pod koniec życia zmuszona była z powodu długów do sprzedania swojej posiadłości w Normandii, którą kupiła na początku swojej kariery w latach 50.

Przewodniczyła jury konkursu głównego na 32. MFF w Cannes (1979).

Twórczość

• wybrane powieści:
  • Witaj, smutku (Bonjour tristesse, 1954)
  • Pewien uśmiech (Un certain sourire, 1955)
  • Aimez-vous Brahms? (1959)
  • Les Merveilleux Nuages (1961)
  • La Chamade (1965)
  • Un peu de soleil dans l’eau froide (1969)
  • Le Lit défait (1977)
  • La Femme fardée (1981)
  • Avec mon meilleur souvenir (1984, autobiografia)
  • Znużony wojną (De guerre lasse, 1985)
  • Woda nie krew (Un sang d'aquarelle, 1987)
  • Chagrin de passage (1994)
  • Derrière l'épaule (1998, autobiografia)
• sztuki teatralne
  • Château en Suède (1960)
  • Violons parfois (1961)
  • La Robe mauve de Valentine (1963)
  • Il fait beau jour et nuit (1978)
  • l’Excès contraire (1987)