Fran Ramovš

Fran Ramovš
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 września 1890
Lublana

Data i miejsce śmierci

16 września 1952
Lublana

Zawód, zajęcie

językoznawca

Narodowość

słoweńska

Fran Ramovš (ur. 14 września 1890 w Lublanie, zm. 16 września 1952 tamże) – słoweński językoznawca, dialektolog i badacz historii języka słoweńskiego.

Studiował językoznawstwo w Wiedniu i Grazu. Doktoryzował się w 1914 r. na podstawie pracy poświęconej rozwojowi samogłosek prasłowiańskich. W 1919 r. objął stanowisko profesora zwyczajnego języka słoweńskiego na nowo powstałym Uniwersytecie Lublańskim. Był dziekanem Wydziału Filozoficznego (1926–1927) i rektorem (1934–1935). Po powstaniu Słoweńskiej Akademii Nauki i Sztuki stał się jej pełnoprawnym członkiem i przewodniczącym, następnie sekretarzem generalnym (1942–1945) i prezesem (1950–1952)[1].

Wniósł znaczny wkład w badania nad dialektami słoweńskimi[2].

Jego imię nosi Instytut Języka Słoweńskiego przy Słoweńskiej Akademii Nauki i Sztuki[1].

Wybrana twórczość

  • Historična gramatika slovenskega jezika
    • II, Konzonantizem (1924),
    • VII, Dialekti (1935),
  • Slovenski pravopis (współautorstwo, 1935),
  • Kratka zgodovina slovenskega jezika (1936),
  • O pomembnosti nekaterih pojavov v slovenskih narečjih na Koroškem (1946),
  • Morfologija slovenskega jezika (1952).

Przypisy

  1. ↑ a b Alenka Šivic-Dular, Fran Ramovš, Słoweńska Akademia Nauki i Sztuki [dostęp 2020-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-29] (słoweń.).
  2. ↑ Ramovš, Fran (1890–1952), Slovenska biografija [dostęp 2020-04-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-28] (słoweń.).

Media użyte na tej stronie