Frances the Mute
Album studyjny zespołu The Mars Volta | ||||
Wydany | 1 marca 2005 | |||
---|---|---|---|---|
Nagrywany | lipiec – październik 2004 w Avatar Studios w Nowym Jorku | |||
Gatunek | rock progresywny, rock psychodeliczny, rock eksperymentalny | |||
Długość | 76:57 | |||
Wydawnictwo | Gold Standard Laboratories, Universal, Strummer | |||
Producent | Omar Rodríguez-López | |||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
|
Frances the Mute – drugi album studyjny amerykańskiego progresywnego zespołu The Mars Volta, wydany w USA 1 marca 2005. Słowa utworów często przeskakują tu z hiszpańskiego na angielski; widać wyraźne wpływy jazzu oraz muzyki latynoskiej, szczególnie w utworze "L'Via L'Viaquez". W pierwszym tygodniu płyta Frances the Mute sprzedała się w 123.000 egzemplarzy, a we wrześniu 2006 liczba ta wynosiła już 465.000 sztuk.
Oprawa graficzna powstała z ręki Storma Thorgersona, który stworzył również projekt okładki poprzedniej płyty - De-Loused in the Comatorium. Źródłem inspiracji okładki Frances the Mute były prawdopodobnie obrazy malarza surrealistycznego Renégo Magritte, który stworzył serię dzieł, przedstawiających osoby o twarzach zakrytych tkaniną. Okładka stanowi bezpośrednie nawiązanie do zagadki Publius Enigma związanej z zespołem Pink Floyd; na jednym z obrazków kierowcy w czerwonych kapturach (z utworu "High Hopes") znajdują się na wzgórzu. Prawdopodobnie był to celowy zabieg ze strony zespołu.
Historia
Inżynier dźwięku Jeremy Ward pracował wcześniej jako komornik i pewnego dnia na tylnym siedzeniu samochodu, który miał przejąć, znalazł pamiętnik. Zaczął go czytać i odnalazł w nim wiele podobieństw do swego własnego życia – np. jego autor również został adoptowany. Pamiętnik opowiadał o poszukiwaniu biologicznych rodziców przez jego autora – podczas którego natykał się na różnych ludzi, których imiona posłużyły za kanwę dla nazw wszystkich utworów z albumu Frances the Mute. Ward zmarł jeszcze przed wydaniem płyty.
Dźwięk
Frances the Mute jest podobny do albumu The Mars Volta z 2003 - De-Loused in the Comatorium – w obu pojawiły się tajemnicze, wieloznaczne teksty, w dużym stopniu improwizowane przerywniki muzyczne oraz wielopoziomowa warstwa instrumentalna, przy czym wpływ rocka progresywnego jest bardziej widoczny na Frances the Mute niż na De-Loused in the Comatorium.
Inną cechą charakterystyczną Frances the Mute jest mnogość różnych poziomów w każdym z utworów. Przykładowo, "Cygnus...Vismund Cygnus" zaczyna się od cichych dźwięków gitary akustycznej, do których dołącza delikatny śpiew Cedrica Bixlera-Zavali. Następnie utwór przeradza się w chaotyczną hybrydę funku i metalu, przy czym Bixler-Zavala śpiewa czasami po hiszpańsku. Następnie utwór przechodzi w metrum 29/16 i pojawia się solo gitarowe, a później schodzi crescendo w stylu jazz fusion, po którym grany jest jam w 10/8. Na koniec utworu pojawia się potok ambientowych dźwięków okraszonych niezwykłymi efektami dźwiękowymi.
Lista utworów
- "Cygnus....Vismund Cygnus" – 13:02
- "Sarcophagi"
- "Umbilical Syllables"
- "Facilis Descenus Averni"
- "Con Safo"
- "The Widow" – 5:51
- "L'Via L'Viaquez" – 12:22
- "Miranda That Ghost Just Isn't Holy Anymore" – 13:10
- "Vade Mecum"
- "Pour Another Icepick"
- "Pisacis (Phra-Men-Ma)"
- "Con Safo"
- "Cassandra Gemini" – 32:32
- "Tarantism"
- "Plant a Nail in the Navel Stream"
- "Faminepulse"
- "Multiple Spouse Wounds"
- "Sarcophagi"
Przypisy
- "Cygnus" to po łacinie "łabędź"; istnieje konstelacja o takiej nazwie.
- "Facilis Descenus Averni" to po łacinie "Łatwe zejście do Piekła".
- Tytuł utworu "L'Via L'Viaquez" został wydrukowany z błędem jako "L' Via L' Viaquez" na spisie utworów "Frances the Mute".
- "Vade Mecum" to po łacinie "Chodź Ze Mną".
Dodatkowa płyta DVD w wersji japońskiej
- "Frances the Mute" – 14:36 (tylko audio)
- "In Thirteen Seconds"
- "Nineteen Sank, While Six Would Swim"
- "Five Would Grow and One Was Dead"
- "Drunkship of Lanterns (live)"
- "Cicatriz ESP (live)"
- "Televators (live)"
Skład
- Omar Rodríguez-López – gitara, produkcja
- Cedric Bixler-Zavala – wokal
- Jon Theodore – instrumenty perkusyjne
- Isaiah Ikey Owens – organy
- Juan Alderete – gitara basowa
- Marcel Rodríguez-López – perkusja
- Flea – trąbka na "The Widow" I "Miranda, That Ghost Just Isn't Holy Anymore"
- John Frusciante – pierwsze dwie solówki gitarowe na "L'Via L'Viaquez"
- Larry Harlow – fortepian, clavinet na "L'Via L'Viaquez" i "Cassandra Gemini"
- Lenny Castro – dodatkowy podkład perkusyjny
- Adrián Terrazas-González – saksofon tenorowy oraz flet na "Cassandra Gemini"
- Salvador (Chava) Hernandez - trąbka
- Wayne Bergeron – trąbka
- Randy Jones – tuba
- Roger Manning – fortepian
- Nicholas Lane – puzon
- William Reichenbach – puzon basowy
- David Campbell – aranżacja instrumentów smyczkowych
- Larry Corbett - wiolonczela
- Suzie Katayama – wiolonczela
- Skrzypce:
- Fernano Moreno
- Erick Hernandez
- Diego Casillas
- Ernesto Molina
- Joel Derouin
- Roberto Cani
- Mario De Leon
- Peter Kent
- Josefina Vergara
- Żaby z gatunku Coquí z Puerto Rico
Single
- "The Widow" (2005)
- "L'Via L'Viaquez" (2005)
Przypisy
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Autor: User:Estoy Aquí, Licencja: CC BY 2.5
4.5/5 stars used for ratings on en.wikipedia