Francesco Balilla Pratella

Francesco Balilla Pratella
Ilustracja
Francesco Balilla Pratella, ok. 1912
Data i miejsce urodzenia1 lutego 1880
Lugo
Pochodzeniewłoskie
Data i miejsce śmierci17 maja 1955
Rawenna
Gatunkimuzyka poważna
Zawódkompozytor, muzykolog

Francesco Balilla Pratella (ur. 1 lutego 1880 w Lugo, zm. 17 maja 1955 w Rawennie[1][2]) – włoski kompozytor i muzykolog.

Życiorys

Jego pierwszym nauczycielem był Antonio Ricci-Signorini[2]. Następnie studiował w Pesaro u Vincenzo Cicognaniego i Pietro Mascagniego[1][2]. Od 1908 do 1909 roku pracował jako nauczyciel w Cesanie[2]. Był dyrektorem Instituto Musicale w Lugo (1910–1929) i Liceo Musicale Giuseppe Verdi w Rawennie (1927–1945)[2]. Współpracował z mediolańskim czasopismem „Gli avvenimenti”, a od 1922 roku kierował wydawanym w Bolonii „Il pensiero musicale”[1].

Twórczość

Od 1910 roku związany z ruchem włoskich futurystów[2]. W swoich manifestach krytykował brak nowatorstwa w muzyce, propagował atonalność, mikrotonowość i polirytmię[1]. Nowatorskie postulaty znalazły jednak nikły wyraz we własnej twórczości Pratelli, który w większości swoich utworów czerpał inspiracje z włoskiej muzyki ludowej[1]. Opracowywał także i przygotował do wydania utwory twórców włoskich okresu XVI–XVIII w.[1]

Był autorem prac Cronache e critiche dal 1905 al 1917 (wyd. Bolonia 1918), L’evoluzione della musica: Dal 1910 al 1917 (wyd. Mediolan 1918–1919), Saggio di gridi, canzoni, cori e danze del popolo italiano (wyd. Bolonia 1919), Luci ed ombre: per un musicista italiano ignorato in Italia (wyd. Rzym 1933), Scritti vari di pensiero, di arte, di storia musicale (wyd. Bolonia 1933), a także autobiografii (wyd. Mediolan 1971)[2].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • 5 poematów symfonicznych Romagna (1903–1904)
  • Musica futurista, przemianowane później na Inno alla vita (1912, wersja zrewid. 1933)

Utwory kameralne

  • Trio fortepianowe (1911)
  • Giallo pallido na kwartet smyczkowy (1923)

Opery

  • Lilia (1903, wyst. Lugo 1905)
  • La Sina d’Vargöun (1906–1908, wyst. Bolonia 1909)
  • L’Aviatore Dro (1911–1914, wyst. Lugo 1920)
  • opera dziecięca La ninnananna della bambola (1920–1922, wyst. Mediolan 1923)
  • La leggenda di San Fabiano (1928–1932, wyst. Bolonia 1939)
  • L’uomo (1934–1949, nie wystawiona)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 184–185. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2856. ISBN 0-02-865530-3.
Przedstawiciele włoskiego futuryzmu
Literatura
Malarstwo
Architektura
Rzeźba
Muzyka

Media użyte na tej stronie

Francesco Balilla Pratella.jpg
Francesco Balilla Pratella, ca. 1912