Francesco Barberini (1662–1738)

Francesco Barberini

Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1662 Rzym
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 1738 Rzym
Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	grudzień 1734–17 sierpnia 1738
Prefekt Świętej Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników
Okres sprawowania	22 czerwca 1726–17 sierpnia 1738
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	26 września 1700
Prezbiterat	15 września 1715
Nominacja biskupia	3 marca 1721
Sakra biskupia	16 marca 1721
Kreacja kardynalska	13 listopada 1690 Aleksander VIII
Kościół tytularny	S. Angelo in Pescheria (27 listopada 1690) S. Bernardo alle Terme (6 maja 1715) S. Prassede (11 maja 1718) biskup Palestriny (3 marca 1721) biskup Ostia e Velletri (1 lipca 1726)

Francesco Barberini (ur. 12 listopada 1662 w Rzymie, zm. 17 sierpnia 1738 tamże) – włoski kardynał. Nie powinien być mylony z kardynałem-nepotem Urbana VIII Francesco Barberini (1597–1679).

Życiorys

Przeznaczony do stanu duchownego w młodym wieku. W 1690 został kreowany kardynałem diakonem przez papieża Aleksandra VIII, uzyskując dyspensę z powodu nieposiadania żadnych święceń. Jego nominacja była rezultatem aliansu matrymonialnego między rodem Barberini a papieskim rodem Ottoboni.

Za pontyfikatu Innocntego XII sprawował funkcję legata apostolskiego w Romanii przez trzyletnią kadencję (1694–97). Opat komendatoryjny Farfa i Subiaco od 1704, po śmierci swego wuja i poprzednika Carlo Barberiniego. W 1715 przyjął święcenia kapłańskie i przeszedł do rangi kardynała prezbitera, a w 1721 uzyskał promocję do diecezji podmiejskiej Palestrina i przyjął sakrę biskupią od sekretarza stanu Fabrizio Paolucciego. W 1726 został biskupem Ostia e Velletri, jednak dopiero po śmierci kardynała Francesco Pignatelli w grudniu 1734 objął zwyczajowo połączoną z tą diecezją funkcję dziekana Kolegium Kardynałów.

Jako kardynał był członkiem kilkunastu kongregacji kurialnych:

• Fabryki Świętego Piotra (od 1694),
• Kongregacji ds. Stanu Zakonnego (od 1694 do jej rozwiązania w 1698),
• Kongregacji ds. Wód, Bagien Pontyjskich i Doliny Chiana (od 1694, w tym od 1701 jako prefekt),
• Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego (od 1694),
• Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów (od 1694),
• Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (od 1694),
• Kongregacji ds. Obrzędów (od 1694),
• Kongregacji ds. Wizytacji Apostolskich (od 1694),
• Świętej Konsulty (od 1699),
• Trybunału Apostolskiej Sygnatury Łaski (od 1701),
• Kongregacji ds. Dróg (od 1701),
• Kongregacji ds. Ceremoniału (od 1701),
• Kongregacji ds. Wspomagania Rolnictwa (w latach 1701–1715),
• Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników (od 1723, w tym od 1726 jako prefekt),
• Kongregacji Świętego Oficjum Inkwizycji (od 1726).

Zmarł w Rzymie, będąc ostatnim męskim przedstawicielem rodu Barberini. W 1728 doprowadził do małżeństwa swej jedynej bratanicy Cornelii Costanzy (1716–1797) z księciem Giulio Cesare Colonna di Sciarra (1702–1787).

Bibliografia

• Francesco Barberini