Francesco Berni

Francesco Berni

Francesco Berni (ur. ok. 1497, zm. 26 maja 1536) – włoski poeta, ksiądz[1]. Wczesne lata spędził we Florencji. W 1517 roku rozpoczął służbę u kardynała Bernarda da Bibbiena[1] i jego krewnego Angela Dovizi[1], następnie udał się do Werony, by podjąć pracę w charakterze sekretarza tamtejszego biskupa, Mattea Giberti[1]. Istnieje domysł, że Berni został otruty[2] za odmowę udziału w spisku na życie kardynała Giovanniego Salviatiego[1]. Niewątpliwie jednak był zamieszany w intrygi dworskie[1].

Głównym jego dziełem była słynna przeróbka[1] z elementami parodii utworu Orlando innamarato Mattea Marii Boiardo (1541), która na wiele lat przesłoniła oryginał[1]. Uprawiał specyficzny rodzaj burleski w formie wydłużonego sonetu i gawędy tercyną. Tworzył utwory o ostro satyrycznym wydźwięku, skierowane przeciwko jego współczesnym, w tym Pietrowi Aretinowi[1] i papieżom Hadrianowi VI[1] i Klemensowi VII[1]. Styl Berniego był na tyle charakterystyczny, że utwory pisane w ten właśnie sposób zaczęto nazywać berneskami (poesia bernesca)[3], porównaj hasło Bernesque poetry w słowniku oksfordzkim[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Francesco Berni, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2016-09-17] (ang.).
  2. ↑ Francesco Berni. New Advent. [dostęp 2016-09-17]. (ang.).
  3. ↑ Francesco Berni. Life in Italy. [dostęp 2016-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-18)]. (ang.).
  4. ↑ Bernesque poetry. Oxford Reference. [dostęp 2016-09-17]. (ang.).

Bibliografia

  • Pisarze świata. Słownik encyklopedyczny, wyd. PWN, 1999

Media użyte na tej stronie