Francesco D’Onofrio

Francesco D’Onofrio
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1939
Salerno

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, nauczyciel akademicki

Francesco D’Onofrio (ur. 3 sierpnia 1939 w Salerno[1]) – włoski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta, w latach 1994–1995 minister edukacji.

Życiorys

W 1962 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Neapolitańskim im. Fryderyka II. Kształcił się także na Uniwersytecie Harvarda[2]. Praktykował jako adwokat[3]. Był również nauczycielem akademickim m.in. na macierzystej uczelni[2], a także profesorem na Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie.

Był długoletnim działaczem Chrześcijańskiej Demokracji. W latach 1983–1987 zasiadał w Senacie IX kadencji. Następnie do 1996 był posłem do Izby Deputowanych X, XI i XII kadencji. Od 1996 do 2008 ponownie wchodził w skład wyższej izby włoskiego parlamentu jako senator XIII, XIV i XV kadencji[1][3].

Od kwietnia 1991 do kwietnia 1992 był podsekretarzem stanu w departamencie reformy instytucjonalnej. Od maja 1994 do stycznia 1995 sprawował urząd ministra edukacji w rządzie Silvia Berlusconiego[1]. Po rozpadzie chadecji działał w Centrum Chrześcijańsko-Demokratycznym, a następnie w Unii Chrześcijańskich Demokratów i Centrum[1][3].

W 2008 został dyrektorem do spraw naukowych w fundacji Fondazione 'Liberal'[4].

Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (2011)[5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Francesco D’Onofrio (wł.). camera.it. [dostęp 2017-07-22].
  2. ↑ a b Review: Congressional Supervision of Administration by J. P. Harris (ang.). jstor.org. [dostęp 2017-07-22].
  3. ↑ a b c Francesco D’Onofrio na stronie Senatu XV kadencji (wł.). [dostęp 2017-07-22].
  4. ↑ Francesco D’Onofrio (wł.). cinquantamila.it. [dostęp 2017-07-22].
  5. ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it, 15 marca 2011. [dostęp 2017-07-22].
Pierwszy rząd Silvia Berlusconiego (1994–1995)
W dniu powstania

Silvio Berlusconi Portrait (cropped).jpg

Media użyte na tej stronie