Francesco Durante (kompozytor)

Francesco Durante
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1684 Frattamaggiore
Data i miejsce śmierci	30 września 1755 Neapol

Popiersie Durante w Opéra Garnier w Paryżu.

Francesco Durante (ur. 31 marca 1684 we Frattamaggiore w Królestwie Neapolu, zm. 30 września 1755 w Neapolu) – kompozytor neapolitański, dyrektor Konserwatorium Sant’Onofrio, a następnie Maria de Loreto, jeden z przedstawicieli wielogłosowej muzyki religijnej, komponował też utwory klawesynowe. Jest reprezentatywnym przedstawicielem szkoły neapolitańskiej, choć nie skomponował żadnej opery – gatunku najważniejszego dla tej szkoły.

Życiorys

W młodym wieku wstąpił do Conservatorio dei poveri di Gesù Cristo w Neapolu, gdzie pobierał nauki u Gaetano Greco. Później został uczniem Alessandro Scarlattiego w Conservatorio di Sant’Onofrio. Przypuszczalnie uczył się też u Bernardo Pasquiniego i Giuseppe Ottavio Pitoniego w Rzymie, ale nie jest to udokumentowane. Prawdopodobnie w roku 1725 udał się do Scarlattiego do Sant 'Onofrio i pozostał tam aż do roku 1742, kiedy to zastąpił Nicola Porporę jako dyrektor Conservatorio di Santa Maria di Loreto, także w Neapolu. Ten urząd piastował przez trzynaście lat, aż do swej śmierci w Neapolu. Był żonaty trzy razy.

Miejsce w historii muzyki zdobył jako pedagog. Do jego uczniów należeli m.in. Giovanni Battista Pergolesi, Niccolò Jommelli, Giovanni Paisiello, Niccolò Piccinni i Leonardo Vinci. Jako nauczyciel wymagał od wszystkich uczniów ścisłego przestrzegania reguł, w odróżnieniu od Scarlattiego, który traktował swoich uczniów jako indywidualności.

Duży zbiór dzieł Durante, składający się prawie wyłącznie z muzyki sakralnej, podarował bibliotece paryskiej Selvaggi, neapolitański kolekcjoner sztuki. Katalog można znaleźć w Biographie universelle des musiciens François-Joseph Fétisa. Również biblioteka cesarska w Wiedniu posiada cenny zbiór rękopisów kompozytora. Do najważniejszych należą dwa requiem, kilka mszy (najbardziej oryginalna to Msza Pastoralna na cztery głosy) oraz Lamentacje Jeremiasza.

Ponieważ Durante nigdy nie komponował utworów scenicznych, zyskał reputację jako kompozytor muzyki sakralnej. Uznawany za jednego z najlepszych kompozytorów kościelnych stylu i epoki, może być też uważany za założyciela szkoły sentymentalnej włoskiej muzyki kościelnej. Niemniej jednak Johann Adolf Hasse sprzeciwiał się uznawaniu kompozytora za największego harmonistę Włoch, który to tytuł przyznaje Alessandro Scarlattiemu.

Bibliografia

• Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powszechna „Gutenberga”, Kraków 1924-1932.