Francesco Provenzale

Provenzale Francesco (ur. 1624 w Neapolu, zm. 1704 tamże) – kompozytor włoski epoki baroku, jeden z założycieli neapolitańskiej szkoły operowej.

Życiorys

Głównie zajmował się edukacją. Miał wielu sławnych uczniów m.in. A. Scarlattiego oraz Gaetano Veneziano. Jego opery były chętnie wystawiane w Neapolu, zaliczał się do majętnych osobistości, zasiadał w radach wielu instytucji. Był dyrektorem Konserwatorium di S.Maria de Loreto oraz Conservatorio della Pieta de' Turchini. W 1680 r. został wicekapelmistrzem kapeli królewskiej, a w 1686 kapelmistrzem przy Tesoro do San Genaro w Neapolu.

Twórczość

Opery

• Ciro (skomponowana wspólnie z Pietro Cavalli) (1653),
• Teseo ovvero L’Inconstanza trionfante (1654),
• Lo Schiavo di sua moglie (1672),
• Diffendere l’offensore, ovvero La Stellidaura vendicata (1674),
• Canduale (1679)^[1],
• Xerse (niezachowana),
• Artemisia (niezachowana)

Inne dzieła

Oratoria, 9 kantat, motety, pasje, msza.

Przypisy

Bibliografia

• Encyklopedia Muzyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995.