Francesco Sforza di Santa Fiora

Francesco Sforza di Santa Fiora
Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	6 listopada 1562 Parma
Data i miejsce śmierci	2/9/11 września 1624 Rzym
Subdziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	1623–1624
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1614
Sakra biskupia	1 maja 1618
Kreacja kardynalska	12 grudnia 1583 Grzegorz XIII
Kościół tytularny	diecezja Porto e Santa Rufina

Francesco Sforza (ur. 6 listopada 1562 w Parmie, zm. we wrześniu 1624 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 6 listopada 1562 roku w Parmie, jako syn Sforzy Sforzy i Cateriny de’ Nobili^[1]. Odebrał wykształcenie wojskowe od Ottavia Farnese, a następnie studiował m.in. retorykę, łacinę i filozofię moralną^[1]. W młodości poślubił siostrę Franciszka Medyceusza i zaciągnął się do służby wojskowej we Flandrii, gdzie jego dowódcą był jego kuzyn, Aleksander Medyceusz^[1]. Król Filip II Habsburg mianował go dowódcą wojsk hiszpańskich^[1]. Sforza miał dwoje nieślubnych dzieci: Caterinę i Sforzino^[1]. Po śmierci żony, postanowił wstąpić na służbę kościelną^[1]. 12 grudnia 1583 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię San Giorgio in Velabro^[2]. W 1591 roku mianowano go legatem w Romanii, a jego głównym zadaniem było wykorzenienie bandytyzmu, co udało mu się osiągnąć w ciągu sześcioletniej działalności^[1]. W latach 1600–1617 był protodiakonem^[1]. W 1614 roku przyjął święcenia kapłańskie, a 13 listopada 1617 roku został podniesiony do rangi kardynała prezbitera i otrzymał kościół tytularny San Matteo in Merulana^[2]. W latach 1617–1618 był protoprezbiterem^[1]. 5 marca 1618 roku podniesiono go do rangi kardynała biskupa i nadano diecezję suburbikarną Albano^[2]. 1 maja tego samego roku przyjął sakrę^[2]. Od 1623 roku do śmierci pełnił funkcję subdziekana Kolegium Kardynalskiego^[1]. Według różnych źródeł, zmarł 2, 9 albo 11 września 1624 roku w Rzymie^[1].

Przypisy