Francesco Solimena

Francesco Solimena

Autoportret
Data i miejsce urodzenia	4 października 1657 Canale di Serino
Data i miejsce śmierci	3 kwietnia 1747 Barra
Narodowość	włoska
Dziedzina sztuki	malarstwo, rysunek
Epoka	barok

Francesco Solimena (ur. 4 października 1657 w Canale di Serino, zm. 3 kwietnia 1747 w Barra) – włoski malarz i rysownik późnego baroku.

Życiorys

Uczył się u swego ojca Angela Solimeny. W Neapolu kształcił się u Francesca di Marii. Poza krótkimi podróżami do Monte Cassino (1702) i Rzymu (1700 i 1707) na stałe mieszkał w Neapolu.

Malował obrazy religijne, mitologiczne, alegoryczne oraz portrety. Duży wpływ na jego twórczość wywarli Luca Giordano, Mattia Preti i Giovanni Lanfranco. Jego monumentalne płótna charakteryzują się bogactwem postaci, dynamizmem oraz ostrymi efektami światłocieniowymi. Malował też freski w kościołach neapolitańskich m.in. w San Paolo Maggiore i Il Gesu Nuovo.

Jego uczniami byli m.in. Allan Ramsay i Corrado Giaquinto

Wybrane dzieła

Św. Franciszek przed papieżem, Muzeum Narodowe w Warszawie

• Alegoria rządów Ludwika XIV (ok. 1700) – Londyn, National Gallery,
• Autoportret – Florencja, Uffizi,
• Ecce Homo – Warszawa, Muzeum Narodowe,
• Gościnność Abrahama (ok. 1701) – Mediolan, Pinacoteca di Brera,
• Judyta z głową Holofernesa (1725) – Wiedeń, Kunsthistorisches Museum,
• Madonna z Dzieciątkiem i św. Filipem Nereuszem (1725-30) – Neapol, Museo di Capodimonte,
• Madonna z Dzieciątkiem i św. Franciszkiem (ok. 1705) – Drezno, Gemaeldegalerie,
• Michał Archanioł strąca Lucyfera – Rzym, Pinakoteka Watykańska,
• Rebeka przy studni – St. Petersburg, Ermitaż,
• Rzeź rodziny Giustinani na Chios (ok. 1715) – Neapol, Museo di Capodimonte,
• Samson i Dalila (ok. 1690) – Brunszwik, Herzog-Anton-Urlich Museum,
• Spotkanie Eliezera i Rebeki (ok. 1700) – Rouen, Musee des Beaux-Arts,
• Św. Bonawentura otrzymuje od Madonny chorągiew Grobu Świętego (1710) – Aversa, Katedra,
• Św. Franciszek prosi papieża o odpust zupełny dla pielgrzymów – Warszawa, Muzeum Narodowe,
• Św. Jan Chrzciciel – Madryt, Prado,
• Wygnanie Heliodora ze świątyni (ok. 1725) – Toledo, Muzeum Sztuki,
• Wygnanie Heliodora ze świątyni (ok. 1735) – Rzym, Galleria Nazionale d’Arte Antica,
• Wygnanie Heliodora ze świątyni (1723-25) – Paryż, Luwr.

Bibliografia

• Andre Chastel, Sztuka włoska, t. 2, Warszawa:WAiF, 1978.
• Barok, AlbertA. Rovira (red.), MariaM. Mach (tłum.), Łódź: Galaktyka, 1999, ISBN 83-87914-03-7, OCLC 830299699 .