Franciszek Bardel
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 listopada 1941 |
| Minister rolnictwa i dóbr państwowych | |
| Okres | od 13 grudnia 1919 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Franciszek Bardel (ur. 14 września 1869 w Mikluszowicach[1], zm. 10 listopada 1941 tamże) – polski prawnik, adwokat, polityk, od 1919 do 1920 minister rolnictwa i dóbr państwowych.
Życiorys
Po zdaniu w 1888 matury w Krakowie[1] wstąpił do Seminarium Duchownego w Tarnowie i przez dwa lata studiował teologię. Po wystąpieniu z seminarium rozpoczął naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie studiował filozofię i prawo, z którego w 1895 uzyskał doktorat.
Po ukończeniu studiów był adiunktem Archiwum Krajowego Akt Grodzkich i Ziemskich w Krakowie. Od 1902 do 1938 (z krótkimi przerwami) prowadził w Krakowie kancelarię adwokacką.
Od 1895 był działaczem Stronnictwa Ludowego[1], w którym w latach 1900–1903 był członkiem Rady Naczelnej, a od 1901 był członkiem Komitetu Wykonawczego. W 1903 związał się z Polskim Stronnictwem Ludowym „Piast”, gdzie do 1913 był członkiem Rady Naczelnej, był sekretarzem, a w latach 1919–1920 był wiceprezesem Zarządu Głównego PSL „Piast”.
W 1919 został wybrany na posła na Sejm[1]. Był współtwórcą tzw. Małej Konstytucji[1]. Od 13 grudnia 1919 do 9 czerwca 1920 był ministrem rolnictwa i dóbr państwowych[1] w rządzie Leopolda Skulskiego. Będąc ministrem rolnictwa, był współautorem ustawy o wykonaniu reformy rolnej z 1920. Pod wpływem oskarżeń pod zarzutem nadużywania stanowiska ministra dla korzyści materialnych 15 listopada 1921 zrzekł się mandatu poselskiego i w tym samym miesiącu ustąpił z władz partyjnych i wycofał się z życia publicznego.
W 1938 doznał wylewu krwi, po którym nie odzyskał w pełni władz umysłowych. Zmarł 10 listopada 1941 w Mikluszowicach i został pochowany w rodzinnym grobowcu na miejscowym cmentarzu.
Rodzina
Rodzicami Franciszka Bardla byli Agata Niedział i Adam Bardel[1], który był rolnikiem i działaczem politycznym w Galicji. W 1893 Franciszek Bardel poślubił Magdalenę Cichą[1], z którą miał dwóch synów:
- Euzebiusza Waleriana Macieja (ur. 1895) – doktora praw, żołnierza Legionów Polskich, uczestnika kampanii wrześniowej, który po wojnie udał się na emigrację do Londynu,
- Jana – który został wywieziony przez Niemców do Bawarii, gdzie zginął.
Publikacje
- Miasto Podgórze, jego powstanie i pierwszych 50 lat istnienia, Kraków 1901
- Cechy piekarzy krakowskich w czasach Rzeczypospolitej Polskiej, Kraków 1901
- Dziesięć lat sokolstwa w Podgórzu, Podgórze, około 1902
- O ustawie gminnej dla wsi w Polsce, Kraków, 1924
Przypisy
Bibliografia
- Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej z 1994
- M. Smogorzewska, Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny Tom I A-D, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1998
Linki zewnętrzne
- Franciszek Bardel – publikacje w bibliotece Polona
| Ministrowie rolnictwa i dóbr państwowych[A] Ministrowie rolnictwa[B] |
|
|---|---|
| Ministrowie reform rolnych[C] | |
| Ministrowie rolnictwa i reform rolnych[D] |
Media użyte na tej stronie
Franciszek Bardel (1869-1941) – Polish politician, Minister of Agriculture of Poland 1919-1920
Leopold Skulski Prime minister of Poland 1919- 1920. After Soviet invasion of Poland 1939, arrested by Soviet NKVD, died in prison
Godło Rzeczypospolitej Polskiej ustalone Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980)