Franciszek Bernard Mniszech

Franciszek Bernard Mniszech
Franciszek Bernard Wandalin Mniszech
Data urodzenia

ok. 1590

Data i miejsce śmierci

30 grudnia 1661
Dukla

Zawód, zajęcie

starosta, kasztelan, dworzanin

Rodzice

Jerzy Mniszech

Małżeństwo

I żona - Barbara Bączalska, II żona - Barbara Stadnicka

Dzieci

Jerzy Jan Wandalin Mniszech

Krewni i powinowaci

Mikołaj Mniszech (1484–1553), Maryna Mniszchówna

Franciszek Bernard Wandalin Mniszech herbu własnego[1] (ur. ok. 1590, zm. 30 grudnia 1661 w Dukli) – kasztelan sądecki w latach 1638-1661, starosta sanocki w latach 1613-1659, starosta dembowiecki przed 1616 rokiem do 1657 roku[2], starosta szczerzecki w latach 1653-1661, dworzanin królewski, sędzia kapturowy ziemi sanockiej w 1648 roku[3].

Życiorys

Brat Maryny Mniszchównej, carowej Rosji.

Ojcem jego był Jerzy Mniszech, a dziadkiem Mikołaj Mniszech (1484–1553) przybyły z Wielkich Kończyc na Morawach.

Około 1610 ożenił się z Barbarą Bączalską z Bączala. II żoną została Barbara Mniszech Stadnicka ze Żmigrodu Stadnicka, ich syn Jerzy Jan Wandalin Mniszech (1664), którego żoną była Anna Chodkiewiczówna wybudował dwór obronny zwany Janogrodem.

Studiował w Padwie w 1615 roku[4].

Poseł na sejm zwyczajny 1629 roku i sejm 1631 roku z województwa ruskiego[5]. Sędzia kapturowy ziemi sanockiej w 1632 roku[6]. Poseł na sejm koronacyjny 1633 roku[7]. W 1641 roku wyznaczony został senatorem rezydentem[8].

Franciszek Mniszech kupił w 1636 r. część Dukli, jaką otrzymała wdowa Męcińska po poległym w czasie wyprawy na Moskwę w 1618 roku Franciszku Męcińskim. W 1638 r. przystąpił do odbudowy zamku w Dukli, fortyfikując go wałami i bastionami. Jednak Duklę złupiły wojska Jerzego II Rakoczego 16 marca 1657.

Zmarł 30 grudnia 1661 w czasie epidemii w Dukli.

Przypisy

  1. ↑ Maurycy Horn, Franciszek Bernard Mniszech, w: Polski Słownik Biograficzny. T. XXI, 1975, s. 460.
  2. ↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie w Malopolsce 1565-1668, w: Społeczeństwo staropolskie, t. IV red. A. Wyczański, Warszawa 1986, s. 121.
  3. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 21. Lauda sejmikowe. T. 2. Lauda wiszeńskie 1648-1673 r., Lwów 1911, s. 15.
  4. ↑ Marcin Broniarczyk, Wykształcenie świeckich senatorów w Koronie za Władysława IV. Kwartalnik Historyczny, rocznik CXIX, 2012, 2, s. 289.
  5. ↑ Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 101.
  6. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 20. Lauda sejmikowe. T. 1. Lauda wiszeńskie 1572-1648 r., Lwów 1909, s. 324.
  7. ↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 173.
  8. ↑ Volumina Legum. T. IV. Petersburg 1860, s. 21.

Bibliografia

  • Z. Wójcik; Historia powszechna XVI-XVII wieku, Warszawa, 1968.
  • J. Michalak: Dukla i okolice, Krosno 1996, s. 46.