Franciszek Bieniasz
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 15 sierpnia 1842 Łańcut | |
| Data i miejsce śmierci | 27 listopada 1898 Kraków | |
| Zawód, zajęcie | geolog | |
Franciszek Bieniasz (ur. 15 sierpnia 1842 w Łańcucie, zm. 27 listopada 1898 w Krakowie) – polski geolog, nauczyciel akademicki i gimnazjalny[1]
Życiorys
Od 1875 do 1881 był asystentem w Katedrze Mineralogii Uniwersytetu Jagiellońskiego, a następnie nauczał w gimnazjum. Współuczestniczył przy tworzeniu "Atlasu geologicznego Galicji", był członkiem Komisji Fizjografii Akademii Umiejętności. W 1877 został członkiem korespondentem Państwowego Instytutu Geologicznego w Wiedniu. Od 1878 przez trzy lata wspólnie z prof. Alojzym Althem prowadził badania geologiczne w Tatrach, Alth użył wyników jego badań gdy wydał drukiem monografię Wapień niżniowski i jego skamienieliny[2]. Franciszek Bieniasz posiadał bogate zbiory jurajskie pozyskane w Tatrach, które ze zbiorami geologicznymi, zoologicznymi i botanicznymi ofiarował Muzeum Komisji Fizjograficznej. W 1894 prowadził przygotowania do przeprowadzenia badań geologicznych na Giewoncie, zmarł cztery lata później, spoczywa na Cmentarzu Rakowickim.
Przypisy
- ↑ Jan Nowak: Bieniasz Franciszek (1842–1898). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. 2. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1936, s. 69–70.
- ↑ Franciszek Bieniasz. [W:] Radio Kraków. Audycja z dnia 22.03.2015 R.