Franciszek Brodniewicz
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 29 listopada 1892 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 17 sierpnia 1944 |
Zawód | |
Lata aktywności | 1912–1944 |
Franciszek Brodniewicz (ur. 29 listopada 1892 w Kwilczu, zm. 17 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski aktor filmowy i teatralny.
Życiorys

Syn krawca, ukończył gimnazjum w Poznaniu. Do I wojny światowej grał epizody w Teatrze Polskim w Poznaniu, a po jej zakończeniu grał w teatrach Bydgoszczy, Poznania, Łodzi i Lwowa. W końcu przeniósł się do Warszawy, gdzie grał w Teatrze Kameralnym, Teatrze Operetkowym, Teatrze Polskim i Teatrze Małym. W ostatnich latach przed wybuchem II wojny światowej zajmował się pracą filmową, nie był związany angażem z żadną sceną. Był czołowym amantem polskiego kina międzywojennego. Sławę przyniosły mu role w Trędowatej (1936), Wiernej rzece (1936) oraz Doktórze Murku (1939).
W czasie okupacji niemieckiej odmówił występowania w filmach tworzonych za pieniądze okupanta, odpowiadając w ten sposób na apel Związku Artystów Scen Polskich o niewspółpracowanie z hitlerowcami. Nie zgodził się zagrać w filmie Heimkehr (1941), który ukazywał negatywny obraz Polaków. W latach 1940–1944 występował w teatrzyku Na Antresoli. Pracował jako kelner w jednej z kawiarni w warszawskim Śródmieściu, gdzie z czasem awansował na kierownika sali.
W swoim mieszkaniu ukrywał Żydówkę Rachelę Adler. Pomógł w ucieczce sąsiadowi ściganemu przez Gestapo. Zmarł podczas powstania warszawskiego w swoim mieszkaniu przy ulicy Złotej 73, na skutek nieleczonej choroby wieńcowej, która wywołała zawał serca po tym, jak w podwórzu kamienicy wybuchła bomba lotnicza. Został pochowany przy swoim domu, po ekshumacji na cmentarzu Bródnowskim (kwatera: 13B-V-18).
Filmografia
- 1922: Car Dymitr Samozwaniec – Zygmunt III Waza
- 1933: Prokurator Alicja Horn – Jan Winkler
- 1934: Śluby ułańskie – Gończa
- 1934: Czarna perła – mąż Torn
- 1934: Córka generała Pankratowa – rewolucjonista Bolesław
- 1935: Dzień wielkiej przygody – komendant obozu harcerskiego
- 1935: Dwie Joasie – Rostalski, adwokat
- 1936: Trędowata – Waldemar Michorowski
- 1936: Pan Twardowski – Twardowski
- 1936: Wierna rzeka – rotmistrz Wiesnicyn
- 1936: August Mocny – epizod
- 1936: Mały marynarz – Franciszek Nowicki
- 1936: Papa się żeni – Robert Visconti
- 1937: Ułan Księcia Józefa[1] – Józef Poniatowski
- 1937: Ordynat Michorowski – ordynat Waldemar Michorowski
- 1938: Wrzos – Andrzej Sanicki
- 1938: Moi rodzice rozwodzą się – aktor Jerzy Sławomir
- 1939: U kresu drogi – hrabia Wiktor Łański
- 1939: Doktór Murek – doktor praw Franciszek Murek
- 1939/1941: Przez łzy do szczęścia – Jan Monkiewicz
Przypisy
- ↑ Wiesław Kot, Manewry miłosne. Najsłynniejsze romanse polskiego filmu. Wydawnictwo Poznańskie. Poznań 2016, s.29.
Linki zewnętrzne
- Franciszek Brodniewicz w bazie filmpolski.pl
- Franciszek Brodniewicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
- Franciszek Brodniewicz w bazie Filmweb
- Franciszek Brodniewicz na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Franciszek Brodniewicz w bazie Filmoteki Narodowej „Nitrofilm”
- Franciszek Brodniewicz w bazie IMDb (ang.)
Media użyte na tej stronie
Franciszek Brodniewicz - zdjęcie portretowe
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób aktora Franciszka Brodniewicza (1892-1944) na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.