Franciszek Bylicki

Franciszek Bylicki
Pobóg
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1845 Kraków
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 1922 Żyznów
Ród	Byliccy herbu Pobóg
Rodzice	Wiktor Paulina z Domosławskich z Domosławia h. Nałęcz
Wojny i bitwy	Powstanie styczniowe Bitwa pod Ossą(10 lipca 1863) Bitwa pod Brenicą Żelazną Bitwa pod Chojnowem (19 maja 1863) Bitwa pod Młochowem Bitwa pod Życkiem

Franciszek Bylicki (ur. 11 kwietnia 1845 w Krakowie, zm. 29 kwietnia 1922 w Żyznowie^[1]) – powstaniec z 1863, sybirak, literat, pedagog i muzyk. Brat Władysława, ginekologa i położnika.

Życiorys

Franciszek Bylicki urodził się 11 kwietnia 1845 w Krakowie w polskiej rodzinie szlacheckiej Bylickich herbu Pobóg. Był synem Wiktora i Pauliny z Domosławskich herbu Nałęcz.

W maju 1863 będąc uczniem szóstej klasy krakowskiego gimnazjum wstąpił w szeregi powstańców styczniowych. Służył jako kawalerzysta w oddziałach Kononowicza, Żychlińskiego i Nadmilera. Walczył w bitwach pod Ossą, Brenicą Żelazną, Chojnowem. Pod Młochowem odniósł kilka ran. Podczas krwawego starcia pod Życkiem w obwodzie gostyńskim, trafił do niewoli rosyjskiej. W powstaniu walczył od 24 maja 1863 do 16 grudnia 1863. Wyrokiem sądu wojennego został zesłany do Tobolska. W drodze na Syberię w Małmyżu został znieważony przez rosyjskiego oficera z oddziału konwojującego więźniów. Ponieważ odpowiedział podobnie, został brutalnie pobity i raniony bagnetem. W Tobolsku pracował jako nauczyciel muzyki. Dzięki swojej inteligencji, błyskotliwości oraz urokowi osobistemu zyskał przychylność gubernatora Despot–Zenowicza i jego zastępcy Koziełł-Poklewskiego.

W 1867 powrócił do kraju dzięki staraniom rządu austriackiego, reklamowany jako poborowy. Ukończył gimnazjum oraz studia uniwersyteckie w Krakowie. Był doktorem filozofii. Posiadał duży talent muzyczny – gry na fortepianie uczył się u Leszetyckiego w Wiedniu. Znano go jako znakomitego pianistę estradowego. Pracował w gimnazjum – uczył geografii i historii. Ponadto współpracował z krakowskim Czasem, na którego łamach komentował wydarzenia muzyczne. Współredagował pracę zbiorową Oesterreich – Ungarn in Wort und Bild , napisał kilka rozdziałów o muzyce polskiej i ruskiej. Bylicki był człowiekiem powszechnie znanym i szanowanym w środowisku galicyjskim. W jego domu często bywali Asnyk, Bałucki, Juliusz Kossak oraz Stanisław Tomkowicz jego wieloletni przyjaciel.

W Polsce wolnej i niepodległej został mianowany podporucznikem i odznaczony przez marszałka Piłsudskiego orderem Virtuti Militari. Bylicki zmarł 29 kwietnia 1922 w Żyznowie pod Strzyżowem, w majątku swego syna Stanisława, gdzie spędził ostatnie lata swego życia.

Wybrane publikacje

• Charakter i rządy Marka Aureliusza (1877)
• Antoni Rubinstein studium (1879)
• Stanisław Moniuszko studium (1880)
• Ryszard Wagner studium (1881)
• Szkice: Esipow, d’Albert, Bulow, Teresina Tua, Aleksander Michałowski, Bianca Bianci, Materna (1888)
  Podróz po Oceanie Lodowatym odbyta w r. 1887 (Warszawa – Biesiada Literacka 1887-88)

Przypisy

Bibliografia

• Józef Białynia Chołodecki, Pamiętnik Powstania Styczniowego, Lwów – 1913, s.182
• Justyn Sokulski, Polski Słownik Biograficzny, Franciszek Bylicki
• M.J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego

Linki zewnętrzne

• Dzieła Franciszka Bylickiego w bibliotece Polona