Franciszek Cymbarewicz
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska | szef służby zdrowia WOW i POW, szef Głównego Zarządu Tyłów Wojska Polskiego, kierownik Centralnego Ośrodka Zaopatrzenia Medycznego i Techniki Sanitarnej |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca | Zjednoczenie Patriotyczne „Grunwald”, ZBoWiD, Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej |
Odznaczenia | |
Franciszek Cymbarewicz (ur. 16 stycznia?/ 29 stycznia 1917 w Mohylewie, zm. 27 maja 2000 w Warszawie) – lekarz, kapitan Armii Czerwonej, generał brygady Wojska Polskiego, szef Głównego Zarządu Tyłów Wojska Polskiego z nominacji marszałka Konstantego Rokossowskiego, przewodniczący Rady Krajowej Polaków – byłych Żołnierzy Armii Radzieckiej przy Zarządzie Głównym Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.
Życiorys
Prawnuk powstańca z 1863. Syn Ludwika i Wiktorii z Juniewiczów. Ukończył radziecką Wojenną Szkołę Medyczną. Od 1940 lekarz wojskowy Armii Czerwonej. Służył w jednostkach na Dalekim Wschodzie. Po wybuchu w czerwcu 1941 wojny z Niemcami przerzucony do europejskiej części ZSRR. Walczył w obronie Moskwy, w bitwie na łuku kurskim. Ranny w walkach pod Kijowem.
W marcu 1944 w stopniu kapitana skierowany do Wojska Polskiego w ZSRR. Lekarz samodzielnego batalionu budowy mostów, komendant pociągów sanitarnych na froncie.
Według materiałów zgromadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej był tajnym współpracownikiem Informacji Wojskowej. Nosił pseudonim „Martynowski”. Został zwerbowany w 1944 r. podczas służby w 1 pułku piechoty[1].
Członek Wszechzwiązkowej Partii Komunistycznej (bolszewików) (WKP(b)), Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).
W 1949 zwolniony z obywatelstwa radzieckiego uchwałą Rady Najwyższej ZSRR, otrzymał obywatelstwo polskie.
Po wojnie na kolejnych stanowiskach w wojskowej służbie zdrowia. Major z 1946. Szef służby zdrowia 18 i 1 Dywizji Piechoty. W latach 1950–1951, w stopniu pułkownika, szef służby zdrowia Warszawskiego Okręgu Wojskowego, następnie Pomorskiego Okręgu Wojskowego i szefa służby zdrowia Głównego Zarządu Tyłów WP (oficjalna nazwa Głównego Kwatermistrzostwa Wojska Polskiego za czasów marsz Konstantego Rokossowskiego). W latach 1952–1956 szef Głównego Zarządu Tyłów WP (Główny Kwatermistrz WP).
Po październiku 1956 na mniej eksponowanych stanowiskach, m.in. komendant Garnizonu m. st. Warszawy, a pod koniec służby kierownik Centralnego Ośrodka Zaopatrzenia Medycznego i Techniki Sanitarnej w Celestynowie.
Od 1974 w stanie spoczynku. Mieszkał w Warszawie.
Przewodniczący Rady Naczelnej Zjednoczenia Patriotycznego „Grunwald”. Wieloletni wiceprzewodniczący, a od 1985 przewodniczący Rady Krajowej Polaków – byłych Żołnierzy Armii Radzieckiej przy Zarządzie Głównym ZBoWiD. W latach 1985–1990 członek Rady Naczelnej i Zarządu Głównego ZBoWiD. Od 1983 wiceprzewodniczący Komisji Braterstwa Broni Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej oraz członek Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera EII-8-6)[2].
Życie prywatne
Mieszkał w Warszawie. Od 1945 żonaty ze Stefanią Radlińską (1926-2015). Małżeństwo miało córkę Swietłanę (1946-2018), Alicję (ur. 1947) i syna Ludwika (1949-2015)[2][3].
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy
- Krzyż Walecznych
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Medal za Warszawę 1939–1945
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Medal „Za udział w walkach o Berlin”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Złota Odznaka „Za zasługi w ochronie porządku publicznego”
- Medal „Zasłużony Działacz Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej”
- Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR)
- Order Przyjaźni Narodów (ZSRR)
- Medal „Za zdobycie Berlina” (ZSRR)
- Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR)
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- I inne
Publikacje
- Kmicicem nie zostałem (1984).
Przypisy
- ↑ http://www.polska1918-89.pl/pdf/sprawa-wspolpracy-wojciecha-jaruzelskiego-z-informacja-wojskowa,5606.pdf.
- ↑ a b Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
- ↑ J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943−1990, tom I: A–H, s. 260–263.
Bibliografia
- F. Cymbarewicz, Spotkania z Marszałkiem. W 15 rocznicę śmierci Konstantego Rokossowskiego. /w/ Za Wolność i Lud, 1983, nr 33–34, s. 7 oraz nr 35, s. 6
- A. Dudek, A. Kochański, K. Persak, Centrum władzy: protokoły posiedzeń kierownictwa PZPR: wybór z lat 1949–1970, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2000, ISBN 83-88490-04-4.
- L. Grot, T. Konecki, E. Nalepa, Pokojowe dzieje Wojska Polskiego, Wojskowy Instytut Historyczny im. Wandy Wasilewskiej, Warszawa 1988
- H.P. Kosk, Generalicja polska: popularny słownik biograficzny, tom I, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1998, ISBN 83-87103-55-1.
- J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943−1990, tom I: A–H, s. 260–263 (z fotografią), Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010, ISBN 978-83-7611-801-7.
- Tadeusz Pióro , Armia ze skazą: w Wojsku Polskim 1945–1968 : wspomnienia i refleksje, Warszawa: Czytelnik, 1994, ISBN 83-07-02397-1, OCLC 830246029 .
- Za Wolność i Lud, 1984, nr 40 (1085), s. 11; 1985, nr 18 (1115), s. 8 oraz nr 21 (1118), s. 5
- VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945
Baretka: Medal Morski
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności
Baretka: Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Srebrny Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Ribbon bar for the Soviet Award "30 Years of Victory"
Source: Drawn by User:Zscout370gen. bryg. Franciszek CYMBAREWICZ Kierownik Centralnego Ośrodka Zaopatrzenia Medyczno-Sanitarnego w latach 1970 - 1974
Ribbon bar of the Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945". The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar for the Soviet medal "20 Years of Victory"
Ribbon bar for the Soviet medal "40 Years of Victory"
Source: Drawn by User:Zscout370Baretka: Medal za udział w walkach o Berlin
Ribbon bar Medal For the Liberation of Warsaw
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Medal "For the Capture of Berlin". The Soviet Union (USSR).
Baretka Złotej Odznaki "Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego"
Ribbon bar of the Jubilee Medal "70 Years of the Armed Forces of the USSR".
Baretka: Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały
Ribbon bar of the Jubilee Medal "30 Years of the Armed Forces of the USSR".
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej