Franciszek Dubiel
Porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | 1 kwietnia 1883 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 11 lutego 1918 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1914–1918 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Franciszek Dubiel (ur. 1 kwietnia 1883 w Dębinie, zm. 11 lutego 1918 w Santo Stino di Livenza) – inżynier, porucznik piechoty I Brygady Legionów Polskich.
Życiorys
Urodził się w Dębinie, w ówczesnym powiecie łańcuckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Stanisława i Rozalii z Dubielów[1]. Ukończył gimnazjum w Rzeszowie w 1902 roku. Następnie uzyskał dyplom inżyniera Politechniki Lwowskiej w 1907 roku i rozpoczął pracę w krajowym biurze melioracyjnym. W 1912 roku został kierownikiem części prac regulacyjnych na rzece Jasiołce w Jaśle. W tym samym roku dołączył do Polskich Drużyn Strzeleckich.
Po wybuchu wojny z uformowanym przez siebie oddziałem udał się do Krakowa. Na początku września dołączył do I Brygady. Przydzielony został do 1 pułku piechoty. 9 października 1914, w Jakubowicach, w czasie pierwszych nominacji oficerskich Piłsudskiego mianowany podporucznikiem w VI baonie. W tym batalionie służył przez cały czas jego istnienia. Z 5 pułkiem piechoty przeszedł cały szlak bojowy, aż do jego rozwiązania w kryzysie przysięgowym. Po bitwie pod Konarami mianowany porucznikiem[2].
Po kryzysie przysięgowym został zwolniony z Legionów, zdegradowany do stopnia jednorocznego ochotnika-sierżanta i wcielony do c. i k. Pułku Piechoty Nr 20[3][1]. We wrześniu 1917 skierowany na front włoski. Ukończył tam szkołę oficerską. Brał udział w walkach nad rzeką Piave w szeregach 12 Dywizji Piechoty. Z powodu ciężkiej choroby oczu na początku lutego 1918 roku został zwolniony z armii. 11 lutego 1918[3] na wieść o pokoju brzeskim popełnił samobójstwo w szpitalu w Santo Stino di Livenza[1]. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu wojennym[1].
Pośmiertnie mianowany kapitanem oraz odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości.
Franciszek Dubiel był żonaty z Jadwigą Haładej, z którą miał dwie córki: Zofię (ur. 1913) i Danutę (ur. 1916)[1].
Przypisy
Bibliografia
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Marek Piotrowicz: Pierwsze nominacje oficerskie w 1 Pułku Piechoty Legionów podczas postoju oddziałów Komendanta Piłsudskiego w Jakubowicach – 9.X.1914 r. (pol.). [dostęp 2008-07-26]. Oleandry nr 14, Kielce, grudzień 2004.
- Andrzej Czesław Żak , Rokitna 1915, Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994, ISBN 83-11-08294-4, OCLC 69461342 .
- Wacław Lipiński Walka zbrojna o niepodległość Polski w latach 1905-1918 Oficyna Wydawnicza VOLUMEN, Warszawa 1990, ISBN 83-85218-00-9 (przedruk z 1935 roku).
- Polski Słownik Biograficzny, tom 5, strona 432 hasło - Dubiel Franciszek
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-12-03].
Media użyte na tej stronie
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.Orzełek legionowy
Autor: Patryk Gałuszka, Licencja: CC BY-SA 4.0
Oznaka stopnia (patka) "porucznik" noszona na kołnierzach w I Brygadzie Legionów Polskich. Oznaka obowiązywała w latach 1914-1916. Źródło: W. Sienkiewicz (red.), "Legenda Legionów", DEMART SA, 2008, s. 390.