Franciszek Dudziński

Franciszek Dudziński
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

2 października 1892
Lwów

Data śmierci

30 listopada 1968

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

44 Pułk Strzelców Legii Amerykańskiej
31 Pułk Strzelców Kaniowskich
20 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu piechoty
zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku piechoty
dowódca piechoty dywizyjnej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
bitwa pod Mławą

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Grób pułkownika Franciszka Dudzińskiego na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie

Franciszek Kazimierz Dudziński[a] (ur. 2 października 1892 we Lwowie, zm. 30 listopada 1968) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 2 października 1892 we Lwowie jako syn Fryderyka[1].

W C. K. Armii został mianowany chorążym piechoty z dniem 1 września 1912[2]. Był żołnierzem zawodowym 45 pułku piechoty, stacjonującego w Sanoku[3][4]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień porucznika piechoty z dniem 1 lipca 1915[5]. Do 1918 nadal służył w 45 p.p.[6][7][8].

Z dniem 1 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej C. K. Armii, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1915 roku i przydzielony do 37 pułku piechoty na stanowisko dowódcy III batalionu[9]. Od 1 maja do 7 czerwca 1919 roku był słuchaczem II Kursu Adiutantów w Warszawie, a od 16 czerwca do 30 listopada 1919 roku – słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Biurze Likwidacyjnym Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego[10]. 28 lipca 1921 roku został „oddany z Komisji Likwidacyjnej Naczelnego Dowództwa do dyspozycji Departamentu Spraw Morskich jako oficer sztabowy armii lądowej przy Dowództwie Wybrzeża Morskiego”[11]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 346. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był wówczas 37 pułk piechoty w Kutnie[12]. W listopadzie 1922 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II Kursu Doszkolenia, pozostając oficerem nadetatowym 83 pułku piechoty. 15 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do dowództwa 28 Dywizji Piechoty w Warszawie na stanowisko szefa sztabu[13][14]. 1 grudnia 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 94. lokatą w korpusie oficerów piechoty[15]. Z dniem 5 stycznia 1926 roku został przydzielony do Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisko szefa Oddziału Wyszkolenia[16].

20 stycznia 1928 roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy II batalionu na stanowisko zastępcy dowódcy 44 pułku strzelców kresowych w Równem[17]. Od 15 października 1929 roku był dowódcą 31 pułku strzelców kaniowskich w Łodzi[18]. Na stanowisku dowódcy pułku otrzymywał od pułkownika Stefana Rotarskiego oceny „wybitny”[19]. 10 grudnia 1931 roku został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty[20]. 17 stycznia 1936 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 20 Dywizji Piechoty w Baranowiczach[21].

Po wybuchu II wojny światowej 1939 podczas kampanii wrześniowej pozostawał na dotychczasowym stanowisku dowódcy piechoty dywizyjnej. Dowodził obroną w bitwie pod Mławą[22][23]. Służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie.

Zmarł 30 listopada 1968[24]. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 10, grób 3)[25].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Franz Dudziński”.

Przypisy

  1. ↑ Franciszek Kazimierz Dudziński. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-01-01].
  2. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 389.
  3. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 593.
  4. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 469.
  5. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 101.
  6. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 354.
  7. ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 465.
  8. ↑ a b c d e Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 596.
  9. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 23 z 1 marca 1919 roku, poz. 745. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 25 z 6 marca 1919 roku, poz. 815.
  10. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 127, 606.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 6 sierpnia 1921 roku, s. 1272.
  12. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 33.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 78, 317, 344.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 78, 317, 344.
  15. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 732.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 140 z 31 grudnia 1925 roku, s. 762.
  17. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 20 stycznia 1928 roku, s. 10.
  18. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 381. Sieradz 75-lecie Garnizonu. dobroni.pl. [dostęp 2015-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 kwietnia 2015)].. Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933 r.. Warszawa: 1933, s. 7.
  19. ↑ Waldemar Jaskulski. Pułkownik dyplomowany inżynier Stefan Antoni Maciej Rotarski (1886–1959). Przyczynek do biografii. „Piotrkowskie Zeszyty Historyczne”, s. 114, 119–120, Tom 13 / 2012. 
  20. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 11 grudnia 1931 roku, s. 395.
  21. ↑ W. Jaskulski, Pułkownik..., s. 120.
  22. ↑ Armia Modlin: Mława – 49 schronów. schrony1939.fortyfikacje.pl. [dostęp 2015-03-31].
  23. ↑ Bitwa pod Mławą. 1939.pl. [dostęp 2015-03-31].
  24. ↑ Informacja O Zmarłych: Franciszek Dudziński. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2015-03-31].
  25. ↑ Cmentarz Ewangelicko-Augsburski: WACŁAW JAN MICHLER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2017-03-08].
  26. ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 37.
  27. ↑ Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2015-03-31].
  28. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  29. ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  30. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 29 maja 1929 roku, s. 161.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
AUT Karl-Truppenkreuz BAR.svg
Baretka Krzyża Wojskowego Karola – Austro-Węgry. (Karl-Truppenkreuz)
Franciszek Dudziński.JPG
Franciszek Dudziński
AUT KuK Kriegsbande schwertern-gold BAR.svg
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) z okuciem złotych mieczy dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
Med. Austria 1912-1913.JPG
Austrian mobilitation cross of 1912/1913's ribbon
Franciszek Dudziński - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Franciszeka Dudzińskiego na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 10, grób 3)