Franciszek Fischoeder

Franciszek Fischoeder (ur. 11 lutego 1865 w Lubawie, zm. 6 kwietnia 1930 w Warszawie) – polski lekarz weterynarii, filozof.

Życiorys

Dyplom lekarza weterynarii uzyskał w Berlinie w roku 1887, doktorat filozofii w Królewcu w roku 1900. Od roku 1913 był kierownikiem Instytutu Bakteriologicznego w Królewcu, w latach 1924-1930[1] dyrektor departamentu weterynaryjnego Ministerstwa Rolnictwa w Warszawie. Zajmował się opracowaniem podstawowych ustaw regulujących zwalczanie zaraźliwych chorób zwierzęcych, które to ustawy weszły w życie w roku 1927. Prowadził także powszechne badania zwierząt rzeźnych i mięsa. Był autorem licznych prac o pasożytach zwierzęcych i wągliku, m.in. Podręcznik praktycznego badania mięsa, Przepisy o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych[2].

31 grudnia 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Kita. 90 lat polskiej służby weterynaryjnej. „Życie Weterynaryjne”, s. 914, Nr 11 z 2009. 
  2. ↑ Franciszek Fischoeder, Przepisy o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych, Warszawa: nakł. własny, 1928.
  3. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.