Franciszek Głowacki
| Data i miejsce urodzenia | 15 grudnia 1910 | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 3 maja 1989 | ||||||||||||||||||||
| Wzrost | 172 cm | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Franciszek Głowacki (ur. 15 grudnia 1910 w Warszawie, zm. 3 maja 1989 w Warszawie) – polski hokeista na lodzie i piłkarz, trener, mistrz Polski w hokeju (1933, 1951).
Kariera sportowa
Hokej na lodzie
Był zawodnikiem klubów warszawskich: Marymontu (1926-1931), Legii Warszawa (1931-1936), Warszawianki (1936-1939), ŁKS Łódź (1945-1948) i ponownie Legii (1949-1952); występował jako napastnik. Z Legią sięgnął po mistrzostwo Polski w 1933 i 1951 oraz brązowy medal w 1949, z Warszawianką wywalczył wicemistrzostwo w 1937 i 1939, z ŁKS wicemistrzostwo w 1946 i brązowy medal w 1947.
W latach 1934–1936 wystąpił 9 razy w reprezentacji Polski seniorów, był rezerwowym podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen (1936).
W 1952 poprowadził Legię do tytułu mistrzowskiego jako trener, w latach 1952–1955 współpracował także z kadra narodową.
Piłka nożna
W latach 1926–1931 był zawodnikiem Marymontu Warszawa, w latach 1932–1934 grał w Legii Warszawa, w tym w latach 1932 i 1933 w I lidze, w której wystąpił w 26 spotkaniach (na pozycji bramkarza). W latach 1934–1939 bronił barw Okęcia Warszawa.
Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener, m.in. rezerwy Legii Warszawa (1954-1955), II-ligową Stal Rzeszów (1961, na początku tego roku przygotowywał do sezonu także drużynę hokejową Stali[1][2]), w sezonie 1967/1968 oraz jesienią 1968 I-ligowy Śląsk Wrocław.
Jest pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (Kwatera: N-IV-5 Rząd: 5, Grób: 6)[3].
Przypisy
- ↑ Sport. Hokej. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 6, Nr 17 z 20 stycznia 1961.
- ↑ Mroźnej pogody – ostrych łyżew. „Wiadomości Fabryczne”. 3, s. 4, 1-10 lutego 1961.
- ↑ Miejsce pochówku. [dostęp 2020-05-20].
Bibliografia
- Władysław Zieleśkiewicz: Historia polskiego hokeja. wyd. Krynica Zdrój 2006
- Filip Podolski Śląsk Wrocław. 30 sezonów w ekstraklasie, b.m. i d.w.
- Andrzej Gowarzewski, Zbigniew Mucha, Bożena Lidia Szmel Legia najlepsza jest... Prawie 100 lat prawdziwej historii, wyd. gia, Katowice 2013
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).