Franciszek Grochalski

Franciszek Grochalski
Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1912
Wołczków

Data i miejsce śmierci

1 listopada 1967
Łódź

Poseł na Sejm PRL III i IV kadencji
Okres

od 1961
do 1967

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Franciszek Grochalski (ur. 2 grudnia 1912 w Wołczkowie, zm. 1 listopada 1967 w Łodzi) – polski polityk ruchu ludowego, poseł na Sejm PRL III i IV kadencji.

Biogram

Syn Michała i Katarzyny. W 1931 ukończył Państwowe Gimnazjum w Tłumaczu i wstąpił na Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Ze względu na trudną sytuację materialną, po roku nauki przerwał studia i powrócił do rodzinnej wsi. W 1932 rozpoczął działalność polityczno-społeczną, organizując lokalne struktury Stronnictwa Ludowego oraz koło Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”. W latach 1932–1933 pełnił funkcję sekretarza Zarządu Powiatowego SL na powiat stanisławowski z siedzibą w Mariampolu. W 48 Pułku Piechoty odbył czynną służbę wojskową w latach 1933–1934 i Dywizyjny Kurs Podchorążych w Stanisławowie. Za udział w organizowanych strajkach chłopskich, wiecach i zebraniach był zatrzymywany w aresztach prewencyjnych i karany administracyjnie. W styczniu 1936 przeniósł się na Wołyń, pracując w charakterze instruktora przysposobienia rolniczego i praktykanta w starostwach powiatowych w Łucku i Lubomlu. Zmobilizowany do wojska w sierpniu 1939, brał udział w walkach z Niemcami[1]. We wrześniu dostał się do niewoli i przebywał w obozach Oflag X-A Itzehoe, Stalag X B Sandbostel, Oflag X-C Lubeka oraz Oflag VI B Doessel[2]. Należał w obozach do tajnej grupy inteligencji ludowej i utrzymywał kontakty z inż. Kazimierzem Nafalskim, Stanisławem Morawskim oraz Adamem Rażackim. Po zakończeniu II wojny światowej pracował w obozie wysiedleńców w Wewelsburgu, gdzie prowadził akcję za powrotem do kraju. W styczniu 1946 przybył do Brzegu, gdzie pracował jako referent społeczno-polityczny w starostwie powiatowym, a potem był prezesem zarządu powiatowego Związku Samopomocy Chłopskiej i przewodniczącym Powiatowej Rady Narodowej[2] do 1947.

W 1947 inspektor, a do 1949 przewodniczący Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu, był prezesem zarządu wojewódzkiego Chłopskiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Do 1950 przewodniczący WRN w Krakowie, następnie przewodniczący prezydium WRN w Łodzi (1950–1952), Zielonej Górze (1952–1954) i Koszalinie (1954–1955) oraz ponownie w Łodzi (1958–1967). Od 1955 do 1958 dyrektor departamentu w Ministerstwie Gospodarki Komunalnej.

Od marca 1946 był członkiem „lubelskiego” SL, w którym od 1948 był prezesem Zarządu Wojewódzkiego we Wrocławiu, pełnił również funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej ZW. Od 1948 do 1949 członek Rady Naczelnej SL, w 1949 prezes ZW SL w Krakowie. Wstąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W ZSL był wiceprzewodniczącym (1949–1950), wiceprezesem (1950–1952) i członkiem prezydium Wojewódzkiego Komitetu Wykonawczego i przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Kontroli Stronnictwa w Łodzi (1951–1952), a od 1959 do 1967 wiceprezesem Wojewódzkiego Komitetu. Prezes WKW ZSL w Zielonej Górze (1952–1954) i Koszalinie (1954–1956). Zastępca członka Naczelnego Komitetu Wykonawczego i sekretarz Rady Naczelnej NKW partii (1949–1956). Członek prezydium Głównej Komisji Rewizyjnej Naczelnego Komitetu ZSL (1956–1964), a od 1959 jej wiceprzewodniczący, od 1958 do 1959 kierownik zespołu rad narodowych NK, w latach 1964–1969 członek NK.

W 1961 i 1965 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL III i IV kadencji z okręgów kolejno Sieradz i Kutno. Zasiadał w Komisji Budownictwa i Gospodarki Komunalnej, zmarł w trakcie IV kadencji.

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Doły w Łodzi[3].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Lubuski Słownik Biograficzny 1984 ↓, s. 71.
  2. ↑ a b Lubuski Słownik Biograficzny 1984 ↓, s. 72.
  3. ↑ Wyszukiwarka grobów w Łodzi.
  4. ↑ M.P. z 1949 r. nr 60, poz. 809.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie