Franciszek Jachieć

Franciszek Jachieć
Roman
Ilustracja
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1889
Kraków

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1965
Milanówek

Przebieg służby
Lata służby

1918–1945

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Polska Siła Zbrojna
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

Szkoła Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 1

Stanowiska

komendant szkoły
komendant Podokręgu Zachodniego AK

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Krzyż Walecznych (od 1941) Złoty Krzyż Zasługi
Grób ppłka Franciszka Jachiecia na cmentarzu w Milanówku

Franciszek Jan Jachieć ps. „Dyrektor”, „Franciszek”, „Roman”, „Halicz” (ur. 2 grudnia 1889 w Krakowie, zm. 30 stycznia 1965 w Milanówku) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, piłkarz Cracovii, sędzia i działacz piłkarski. W okresie II wojny światowej dowódca Podokręgu Zachodniego w Obszarze Warszawskim AK.

Życiorys

Urodził się w Krakowie, w rodzinie Stefana i Anny z domu Kafka. W 1910 złożył maturę w Gimnazjum św. Anny w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[1]. W latach 1906–1910 piłkarz (lewy obrońca) Cracovii, później sędzia piłkarski.

22 sierpnia 1914, po wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 3 Pułku Piechoty[1]. W 1917 służył w Komendzie Taborów Legionów Polskich. Na stopnień chorążego taborów został mianowany ze starszeństwem z 1 kwietnia 1917[2]. Po „kryzysie przysięgowym” w 1917, był porucznikiem Polskiej Siły Zbrojnej tzw. „Polnische Wehrmacht”.

Od listopada 1918 był oficerem Wojska Polskiego w 3 pułku piechoty Legionów. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920, dowodząc plutonem, a następnie 9 kompanią 1 pułku piechoty Legionów. Po wojnie w stopniu kapitana pełnił różne funkcje w sztabie warszawskiego okręgu.

W 1922 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego. Z dniem 1 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału I Sztabu Generalnego[3][4]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 157. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Następnie dowodził III batalionem 10 pułku piechoty w Łowiczu[6]. Na czele batalionu uczestniczył w „zamachu majowym” 1926, po stronie rządowej. Po 1926 był oficerem Oddziału IV Sztabu Głównego[7][8]. Z dniem 15 września 1932 został przeniesiony do Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich nr 1 w Koninie na stanowisko komendanta[9]. Z dniem 31 grudnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[10].

Od 1929 do 1939 był wiceprezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej. Współpracował z „Encyklopedią Wojskową”. Po zwolnieniu z wojska osiedla się z żoną i dwiema córkami w Milanówku, gdzie zamieszkał przy ul. Wspólnej 15.

Był zmobilizowany latem 1939, a w wojnie obronnej 1939, był w sztabie Armii „Pomorze”, rozbitej przez Niemców pod Sochaczewem. Uniknął niewoli i powrócił do Milanówka.

Od początku okupacji, przystąpił do konspiracji. Od lutego 1940 był komendantem Obwodu Błonie Związku Walki Zbrojnej, potem inspektorem obwodów lewobrzeżnych w Okręgu Warszawa-Województwo ZWZ. 22 stycznia 1941 awansowany na podpułkownika, zaś od lutego mianowany zastępcą komendanta Okręgu Warszawa-Województwo ZWZ. Od grudnia 1941 do stycznia (a faktycznie kwietnia) 1942, pełnił obowiązki komendanta okręgu. Po utworzeniu Obszaru Warszawskiego, został komendantem Podokręgu Zachodniego AK, którym kierował do stycznia 1945. Od połowy sierpnia do października 1944 przejściowo był odwołany z funkcji, jednak faktycznie pełnił obowiązki komendanta.

Po wojnie przebywał w Zabrzu, zaś od 1949 lub 1950 powrócił do Milanówka, gdzie zadenuncjowany przez dozorcę Borkowskiego został natychmiast aresztowany przez UB i więziony przez półtora roku w Warszawie na „Gęsiówce”. Po uwięzieniu powrócił do Milanówka, gdzie w 1956 założył koło ZBoWiD[11]. Zmarł w 1965, został pochowany na cmentarzu w Milanówku.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b Żołnierze Niepodległości ↓.
  2. Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 50.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 103 z 2 października 1924 roku, s. 568.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 8, 127, 351.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 735.
  6. Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 11.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 123, 176.
  8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27, 421.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 415.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 86.
  11. JACHIEĆ, Franciszek Jan., www.dws-xip.pl [dostęp 2020-04-24].
  12. M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  13. a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 27.
  14. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 102 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i rozwoju sportu”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy
Grób ppłka Franciszka Jachiecia.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
grób ppłka Franciszka Jachiecia na cmentarzu w Milanówku
POL Krzyż Walecznych (1941) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
Jachiec.jpg
mjr, Franciszek Jan Jachieć wiceprezes PZPN i przewodniczący wydziału gier i dyscypliny PZPN, w trakcie wojny żołnierz AK