Franciszek Kotowski
| Data i miejsce urodzenia | 29 listopada 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 lutego 1970 |
| Odznaczenia | |
  | |
Franciszek Kotowski (ur. 29 listopada 1901, zm. 5 lutego 1970) – polski konstruktor lotniczy, pilot, szybownik. Syn Ludwika i Zofii z domu Święch.
Życiorys
W 1918 r. brał udział w obronie Lwowa, a następnie jako żołnierz 5 pułku piechoty Legionów walczył nad Zbruczem. W latach wojny polsko-bolszewickiej walczył jako żołnierz 17 pułku piechoty[1].
Po zakończeniu działań wojennych rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, na której dyplom uzyskał we wrześniu 1939 r.
W okresie studiów całkowicie poświęcił się szybownictwu. Wstąpił do Aeroklubu Lwowskiego, gdzie ukończył kurs pilotażu szybowcowego i silnikowego. W latach 1923–1933 kierował Warsztatami Związku Awiatycznego Studentów Politechniki Lwowskiej. Współpracował z Wacławem Czerwińskim nad opracowaniem szybowców CW-II, CW-III i ITS-II.
W latach 1934–1937 był kierownikiem technicznym i pilotem doświadczalnym Instytutu Techniki Szybownictwa Politechniki Lwowskiej, gdzie uczestniczył w pracach nad projektowaniem szybowców ITS-IV, ITS-IVb, ITS-V. Opracował projekt szybowca ITS-8 oraz samolotu ITS-Jaskółka[2]. „Jaskółka” była dolnopłatem szkolnym. Miała kabinę dwumiejscową układzie tandem oraz silnik rzędowy. Samolot zbadany w tunelu aerodynamicznym wykazywał prawidłowe właściwości aerodynamiczne[3].
W 1937 r. został kierownikiem technicznym biura konstrukcyjnego Lwowskich Warsztatów Lotniczych, gdzie brał udział w pracach nad szybowcami PWS-101, PWS-102 Rekin, PWS-103 oraz B-38.
Po zajęciu Lwowa przez ZSRR został na Politechnice Lwowskiej kierownikiem Katedry Budowy Płatowców oraz zajmował się opracowaniem dokumentacji szybowca Rot-Front 7.
Po agresji Niemiec na ZSRR powrócił w rejon Brzezin, gdzie przebywał do zakończenia wojny.
Wspólnie z innymi pracownikami Instytutu Techniki Szybownictwa w 1945 r. zaproponował powołanie w Bielsku-Białej Instytutu Szybownictwa, gdzie został kierownikiem Wydziału Technicznego[2].
Pod jego kierownictwem opracowano dokumentację szybowców IS-A Salamandra i IS-B Komar, wspólnie z inż. Ireną Kaniewską skonstruował szybowiec IS-2 Mucha[4].
W 1948 r. rozpoczął pracę na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie zorganizował Katedrę Budowy Płatowców na Wydziale Komunikacji. W 1954 r. został pracownikiem nowo utworzonej Politechniki Krakowskiej, w latach 1958–60 był tam dziekanem Wydziału Mechanicznego. W 1957 r. otrzymał tytuł docenta. W 1960 r. objął stanowisko kierownika Katedry Podstaw Konstrukcji Maszyn[2].
Został pochowany na cmentarzu w Brzezinach.
Odznaczenia
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem X-lecia PRL.
Przypisy
- ↑ Doc. mgr inż. Franciszek Kotowski. 20.05.2008. [dostęp 2018-07-15]. (pol.).
- ↑ a b c Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s. 25-26
- ↑ Leon Stec, Lwowskie Czasopismo Lotnicze, Nr 1/1938, styczeń 1938.
- ↑ Andrzej Błasik, Andrzej Glass, Stanisław Madeyski (praca zbiorowa), Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1965