Franciszek Książek
 major administracji | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 sierpnia 1895 |
|---|---|
| Data śmierci | ? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 _2r_BAR.svg){kind=small} | |
Franciszek Książek[a] (ur. 6 sierpnia 1895 w Rzeszowie, zm. ?) – major administracji (piechoty) Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 6 sierpnia 1895 w Rzeszowie, w rodzinie Michała. 8 sierpnia 1914 został przyjęty do Legionów Polskich i przydzielony do VI baonu[2]. W listopadzie 1915 został kontuzjowany na Wołyniu. Leczył się w Szpitalu Czerwonego Krzyża w Rzeszowie[3]. 9 maja 1916 został wymieniony w spisie imiennym kompanii marszowych w Kozienicach, skierowanych na front. Do 17 września 1916 walczył w polu, w szeregach 1 Pułku Piechoty. W kwietniu 1917 był odnotowany w stopniu sierżanta w 5. kompanii 1 pp LP i przedstawiony do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola. Po odezwie Tymczasowej Rady Stanu z 18 maja 1917 wystąpił 20 czerwca tego roku do cesarza Karola I o zwolnienie z obywatelstwa austriackiego oraz do Tymczasowej Rady Stanu o przyznanie obywatelstwa Królestwa Polskiego[2].
Służył w 17 Pułku Piechoty w Rzeszowie[4][5]. W czerwcu 1921 był przydzielony z macierzystego pułku do Szpitala Wojskowego Nr 5 we Lwowie[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 636. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7], a 1 grudnia 1924 mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 218. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. 10 września 1925 dowódca Okręgu Korpusu Nr X przeniósł go służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Pińczów[9]. 31 grudnia 1925 został przydzielony do PKU Pińczów na stanowisko II referenta[10]. W lutym 1926, po przeprowadzonej reorganizacji PKU Pińczów, został zatwierdzony na stanowisku kierownika II referatu poborowego[11]. W lipcu 1927 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnowskie Góry na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta[12][13]. We wrześniu 1930 został przeniesiony do 11 Pułku Piechoty, który stacjonował w tym samym garnizonie[14][15][16]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 33. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[17]. W 1939 był dowódcą Tarnogórskiego Batalionu Obrony Narodowej i równocześnie obwodowym komendantem Przysposobienia Wojskowego nr 11 w Tarnowskich Górach przy 11 pp[18]. W sierpniu 1939, w czasie mobilizacji niejawnej, dowodzony przez niego oddział stał się zalążkiem baonu piechoty nr 56, który został włączony w skład rezerwowego 203 Pułku Piechoty, jako jego I batalion. Dowodził nim w czasie kampanii wrześniowej[19].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)[20]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[21]
Zobacz też
- Obwodowe i powiatowe komendy Przysposobienia Wojskowego
- Państwowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego
Uwagi
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 173, 427, 666, 691.
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ V Lista strat 1916 ↓, s. 13.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 173, 427.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 164, 370.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 71.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 82.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 740.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 52.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 140 z 31 grudnia 1925 roku, s. 762.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 19.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 222.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 135, 209.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 11.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 52, 541.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 48.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 427.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 288, 664, 671.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 106, 321.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 164.
Bibliografia
- V Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1916-04-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-11-30].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.