Franciszek Maciej Gluziński

Franciszek Maciej Jan Gluziński, pierwotnie Wiercimak (ur. 14 stycznia 1823 w Andrychowie, zm. 22 maja 1899 we Lwowie), polski lekarz.

Życiorys

Był ojcem lekarzy Antoniego Władysława i Lesława, dziadkiem Lesława Węgrzynowskiego (syn jego córki Zofii)[1][2][3].

Był synem chłopa Franciszka Wiercimaka i Katarzyny z Gluzińskich; w 1852 przyjął nazwisko panieńskie matki (ojciec już w tym czasie nie żył). Pobierał nauki gimnazjalne w Bochni i w Tarnowie. Uczestniczył w walkach o niepodległość Polski i Węgier w latach 1846–1848, według rodzinnej tradycji pozostawał przez jakiś czas więźniem twierdzy w Schlüsselburgu. W latach 1850–1854 studiował medycynę w Krakowie. Dyplom doktorski uzyskany na Uniwersytecie Jagiellońskim potwierdził przed Radą Lekarską w Warszawie. Po studiach szkolił się w Wiedniu, a następnie przeniósł się na ziemie polskie pozostające pod zaborem rosyjskim. Był znanym lekarzem w mieście Sompolno na Pojezierzu Kujawskim, cenionym szczególnie przez okolicznych ziemian. Zasilał korespondencjami ówczesne pisma lekarskie.

W 1863 roku z ramienia Rządu Narodowego pełnił obowiązki komisarza powiatowego kolskiego. We własnym mieszkaniu prowadził szpital powstańczy, urządzał pogrzeby poległych, pobierał wyznaczony podatek narodowy. W maju 1863 asystował Władysławowi Stankiewiczowi w operacjach przeprowadzanych w polowych warunkach na rannych w bitwie pod Lubstowem.

W 1880 obchodził w Sompolnie uroczysty jubileusz ćwierćwiecza pracy zawodowej i społecznej. Kilka lat później przeniósł się do syna Władysława Antoniego do Krakowa; ostatnie lata życia, po przejściu syna na katedrę chorób wewnętrznych we Lwowie, spędził w tymże mieście. Zmarł we Lwowie 22 maja 1899, pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Był żonaty z Walerią Szarle (Charlais)[4], córką francuskiego lekarza, później chirurga wojskowego w armii austriackiej. Poza wspomnianymi synami lekarzami miał syna Tadeusza (1863–1930), adwokata i córkę Zofię, żonę lekarza Węgrzynowskiego[5].

Przypisy

  1. Ś. p. dr Lesław Gluziński. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 72 z 30 marca 1932. 
  2. Zbigniew Domosławski: Lesław Węgrzynowski. umed.wroc.pl. [dostęp 2015-05-13].
  3. Irena Suchanek: Lesław Węgrzynowski. cracovia-leopolis.pll. [dostęp 2015-05-13].
  4. Warszawa, par. św. Krzyża, akt małż. 374/1895
  5. Eugeniusz Józef Kucharz, Władysław Antoni Gluziński (1856-1935). Zarys biografii, Towarzystwo Internistów Polskich, Katowice 2006, s. 12

Bibliografia