Franciszek Maria Kandyd Ejsmont

Franciszek Kandyd Maria Eysymont

Data i miejsce urodzenia	15 września 1848 Żytomierz
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 1910 Kraków
Miejsce spoczynku	Cmentarz Rakowicki
Zawód, zajęcie	poeta
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Rodzice	Szymon Ejsmont Emilia Terlecka

Cmentarz Rakowicki.
Grób Franciszka Eysymonta

Franciszek Kandyd Maria Eysymont herbu Korab (ur. 15 września 1848 w Żytomierzu – zm. 29 sierpnia 1910 w Krakowie)^[1][2], ps. lit. Lumir, syn Szymona i Emilli z Terleckich, poeta.

Życiorys

Urodził się w Żytomierzu, w roku 1848 jako syn Szymona Ejsmonta (zm. 1873), właściciela ziemskiego, sekretarza kolegialnego i pisarki Emilii z Terleckich Eysymontowej, wychowywał w rodzinnym dworze w Wielkiej Czernihówce. W 1869 roku rozpoczął studia na wydziale prawa Uniwersytetu w Kijowie. Pierwsze utwory znalazły się w antologii „Co Bóg Dał” w 1872 roku. Tam też znalazło się opowiadanie matki autora „Dobry Uczynek” z ilustracjami starszego brata – Augusta Antoniego Eysymonta (1845–1904). Już w 1872 roku nawiązuje korespondencję z Józefem Ignacym Kraszewskim, którego uważa za swojego ideowego mistrza. W 1873 przenosi się do Krakowa by kontynuować studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uczęszcza na wykłady takich ówczesnych sław krakowskich jak Stanisław Tarnowski, Józef Szujski, Józef Kremer. Publikuje i próbuje znaleźć uznanie w środowisku krakowskim, co mu się nie udaje. Po ukończeniu studiów i po niepowodzeniach literackich wraca w rodzinne strony. W 1877 roku przeniósł się do Wiśniowca, gdzie pracował w bibliotece zamkowej. Ogłasza wtedy ogólnopolską akcję na rzecz ratowania zbiorów zamkowych. W czerwcu tegoż roku wysyła do Kraszewskiego rękopis „Gwiazdy Wschodu”. Jednak Kraszewski z uwagi na sytuację odradza publikację. Ostatecznie utwór ukazuje się dopiero w 1900 roku.
Od roku 1879 przestaje publikować, powracając dopiero u schyłku XIX w., pod pseudonimem „Lumir”. Wtedy też publikuje tetralogię „Walka idei” (1900 – 1910). Są to ostatnie jego publikacje.

Zmarł w Krakowie, latem 1910 roku. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim jako Franciszek Korab Eysymont.

Twórczość

• Nierząd i praca (1872)
• Odgłos z Polesia (1872–1874)
• Walka idei. Tragikomedia z dawnej przeszłości (1875)
• Poezja w życiu (1875)
• Gwiazda Wschodu (1877, wyd. 1900)
• Poema. Prolog (1900)
• Na Ziemi. Perły. Dwa poematy boleści (1900)
• Światełka (1902)
• Nowy Grunwald (1910)
• Ostatni grom (1910)

Rodzina

Był potomkiem Kazimierza Eysymonta (zm. 1711), podczaszego orszańskiego, kuzynem Polikarpa Ejsmonta, radcy stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w St. Petersburgu, kawalera orderów św. Anny (2 i 3 stopnia) i św. Stanisława (2 i 3 stopnia). Jego żona Emilia z Baranowskich zmarła w 1899. Jego bratankowie Mieczysław i Wacław w latach 30. XX wieku zamieszkali w Wilnie.

Przypisy

Bibliografia

• T. Budrewicz, „Poseł do rodnych krwi słowiańskiej braci” („Przegląd Humanistyczny” nr 1-2/1982)
• [A. Molicki], Słowianie o poematach Lumira. Wydał jeden z przyjaciół Jego, Kraków 1903