Franciszek Meraviglia-Crivelli

Franciszek Meraviglia-Crivelli
generał brygady
Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1871 Lwów
Data i miejsce śmierci	1 grudnia 1934 Lwów
Przebieg służby
Lata służby	1892-1927
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Artylerii Górskiej Brygada Artylerii Górskiej 6 Okręgowe Szefostwo Artylerii
Stanowiska	dowódca pułku dowódca brygady szef artylerii okręgu korpusu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka

Franciszek Meraviglia-Crivelli, hrabia (ur. 23 sierpnia 1871 we Lwowie, zm. 1 grudnia 1934 tamże) – generał brygady Wojska Polskiego.

Nagrobek generała

Życiorys

Był synem Adolfa i Leokadii z Machatków. W 1891 we Lwowie ukończył gimnazjum i złożył maturę. Po odbyciu ochotniczej służby jednorocznej pozostał w służbie zawodowej. W okresie I wojny światowej walczył na frontach: serbskim, rumuńskim i włoskim. Dowodził pułkiem artylerii górskiej i grupą artylerii.

20 marca 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego i przydzielony do Szkoły Artylerii w Rembertowie. 20 kwietnia objął dowództwo 1 pułku artylerii górskiej. 5 marca 1920 – Brygady Artylerii Górskiej. Na jej czele walczył na wojnie z bolszewikami. 29 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w artylerii, w grupie oficerów oficerów byłej armii austro-węgierskiej^[1]. 25 października 1921 został wyznaczony na stanowisko szefa Artylerii i Służby Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie.

1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego, awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 9. lokatą w korpusie generałów^[2]. Z dniem 1 marca 1927 został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 został przeniesiony w stan spoczynku^[3]. Zmarł 1 grudnia 1934 we Lwowie.

Franciszek Meraviglia-Crivelli został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Był żonaty. Miał syna Rudolfa (ur. 1905) i córkę Elżbietę (ur. 1915).

Awanse

• podporucznik (leutnant) – 1893
• porucznik (oberleutnant) – 1897
• kapitan (hauptmann) – 1908
• major – 1916
• podpułkownik (oberstleutnant)
• pułkownik (oberst) – 1918

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.