Franciszek Puchała

Franciszek Puchała
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1941
Przecławka, Polska

Przebieg służby
Lata służby

19592001

Siły zbrojne

Orzeł LWP.jpg Siły Zbrojne PRL
POL Wojska Lądowe.svg Siły Zbrojne RP

Stanowiska

szef sztabu 10 DPanc, szef Oddziału Oper POW, zca i szef Zarządu Oper. SG WP, zca szefa ds. oper. SG WP, I zca szefa SG WP

Późniejsza praca

inspektor Grupy Inspektorów Kierownictwa SG WP, Szef Zespołu Głównych Inspektorów MON.

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski LudowejZłoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Franciszek Puchała (ur. 18 lutego 1941 we wsi Przecławka (Ponidzie) obecnie województwo świętokrzyskie[1]) – żołnierz, dowódca i oficer sztabowy, generał dywizji Wojska Polskiego, zastępca szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego ds. operacyjnych, I zastępca szefa Sztabu Generalnego WP.

Służba wojskowa

Służbę wojskową w Siłach Zbrojnych PRL rozpoczął w 1959 jako podchorąży w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Promowany na podporucznika w 1962. Po promocji dowódca plutonu ogniowego w podoficerskiej szkole artylerii 5 Brygady KBW. W 1966 mianowany porucznikiem. Po ukończeniu w 1971 ASG w Rembertowie - starszy pomocnik kierownika Naukowej Informacji Wojskowej ASG. Dalej służył w 2 pcz 10 DPanc w Opolu. W 1971 kapitan. W l. 1972-73 szef sztabu 10 pcz w 10 DPanc. Od 1973 szef wydziału operacyjnego 10 DPanc. W l. 1974–1975 szef sztabu 10 DPanc. W 1974 mianowany majorem. W 1978 ukończył ASG Sił Zbrojnych ZSRR, Szef Oddziału III - Zastępca Szefa Sztabu Pomorskiego Okręgu Wojskowego. W 1979 pułkownik. Od 1980 w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego WP: szef Oddziału Gotowości Bojowej, zastępca szefa Zarządu, od 1983 Szef Zarządu Operacyjnego. Był planistą stanu wojennego w Polsce 1981 r. W 1984 r. mianowany generałem brygady. W 1989 Zastępca Szefa Sztabu Generalnego WP ds. operacyjnych, mianowany generałem dywizji. W l. 1989-90 brał udział w pracach nad reformą systemu dowodzenia Połączonych Sił Zbrojnych Układu Warszawskiego w oparciu o zasadę suwerenności i równoprawności państw. Uczestniczył przy opracowywaniu nowej doktryny obronnej Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1990 I Zastępca Szefa Sztabu Generalnego WP. W l. 1992–1993 w dyspozycji ministra Obrony Narodowej. Od 1993 inspektor Grupy Inspektorów Kierownictwa SG WP, od 1997 szef Zespołu Grupy Głównych Inspektorów MON, także asystent szefa Sztabu Generalnego WP. Uczestniczył w opracowywaniu planów integracji Polski z NATO.

Wieloletni członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Analityk i strateg wojskowy. Współautor planów modernizacji SZ RP oraz ich integracji z NATO. Brał udział w przygotowaniu programu "Partnerstwo dla Pokoju". Współautor opracowania historycznego "Sztab Generalny (Główny) Wojska Polskiego 1918–2003".

Zawodową służbę wojskową zakończył w lutym 2001 r. i rozpoczął pracę jako gen. dyw. w stanie spoczynku pracownik służby cywilnej MON. Wybrany w 2004 roku prezesem Klubu Generałów Wojska Polskiego[1]. 24 września 2013 r. na X Krajowym Zjeździe Delegatów został wybrany Prezesem Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.

Wykształcenie wojskowe

  • Oficerska Szkoła Artylerii w Toruniu
  • Akademia Sztabu Generalnego w Warszawie
  • Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR

Działalność publicystyczna

  • współautor monografii Sztab Generalny (Główny) Wojska Polskiego 1918-2003, Warszawa 2003.
  • autor książki Sekrety Sztabu Generalnego pojałtańskiej Polski, Wyd. Bellona, Warszawa 2011.
  • autor książki Szpieg CIA w polskim Sztabie Generalnym, Warszawa: Bellona, 2014. ISBN 978-83-11-13170-5

Awanse

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2005. Warszawa: 2006, s. 280.

Bibliografia

  • M. Jędrzejko – Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002), Wyd. von Borowiecky, Warszawa 2002
  • Tadeusz Panecki, Franciszek Puchała, Jan SzostakSztab Generalny (Główny) Wojska Polskiego 1918–2003, Wyd. "Bellona", Warszawa 2003, ISBN 978-83-11-09781-0
  • Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2005. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2006, s. 280. ISSN 1734-2317.

Media użyte na tej stronie

POL Medal 40-lecia Polski Ludowej BAR.svg
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej
POL Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Wojska Lądowe.svg
Orzeł Wojsk Lądowych RP
POL Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju.