Franciszek Skarbek-Malczewski

Franciszek Skarbek-Malczewski
Prymas Królestwa Polskiego
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działaniaPolska
Data i miejsce urodzenia4 października 1754
Chwalęcin
Data i miejsce śmierci18 kwietnia 1819
Warszawa
Miejsce pochówkucmentarz Powązkowski w Warszawie
Arcybiskup metropolita warszawski
Okres sprawowania1819
Biskup diecezjalny kujawsko-pomorski
Okres sprawowania1816–1818
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki
Prezbiterat1783
Sakra biskupia5 listopada 1815
Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji5 listopada 1815
KonsekratorJan Klemens Gołaszewski
WspółkonsekratorzyFeliks Łukasz Lewiński
Antonin Malinowski

Franciszek Skarbek-Malczewski herbu Abdank (ur. 4 października 1754 w Chwalęcinie, zm. 18 kwietnia 1819 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny kujawsko-pomorski w latach 1816–1818, arcybiskup metropolita warszawski i prymas Królestwa Polskiego w 1819. Kawaler Orderu św. Stanisława[1].

Życiorys

W Rzymie odbył studia teologiczne i w 1783 przyjął święcenia kapłańskie. Był współpracownikiem arcybiskupa Michała Jerzego Poniatowskiego. Pracował jako proboszcz w Mokronosie i Pobiedziskach. W 1780 został kanonikiem gnieźnieńskim, w 1790 – wileńskim. W latach 1801–1805 pełnił funkcję wikariusza kapitulnego archidiecezji gnieźnieńskiej. Od 1806 do 1809 był administratorem apostolskim w diecezji poznańskiej.

W 1806 został mianowany przez rząd pruski, a w 1808 przez księcia warszawskiego Fryderyka Augusta biskupem kujawsko-pomorskim. Prekonizowany 4 września 1815, sakrę biskupią przyjął 5 listopada 1815 w Warszawie. Rządy w diecezji objął 1 czerwca 1816. W 1818 był delegatem apostolskim, któremu powierzono zorganizowanie nowego podziału administracyjnego Kościoła w Królestwie Polskim. Przez cara Rosji Aleksandra I został wyznaczony na pierwszego metropolitę warszawskiego (decyzję cara 2 października 1818 zatwierdziła Stolica Apostolska). Rządy w archidiecezji objął 1 stycznia 1819. Otrzymał dla siebie i swoich następców przywilej purpurowych szat biskupich oraz tytuł prymasa Królestwa Polskiego. W marcu 1819 ciężko zachorował.

17 kwietnia 1819 chorego prymasa nakłoniono do podpisania dekretu kasacyjnego (supresyjnego). W dekrecie do likwidacji przeznaczono 25 domów męskich i cztery żeńskie, zaś w trzech żeńskich zarządzono redukcję liczby zakonnic. Dekret był tak sformułowany, że dawał możliwość dokonywania w przyszłości dalszych kasat. Wykonaniem postanowień dekretu i administrowaniem pozyskanymi funduszami miała się zająć Deputacja Spraw Zniesionych Instytutów Duchownych. Likwidacji uległy w większości domy dobrze uposażone, mające znaczny majątek. Ostatecznie do supresji (kasacji) przeznaczono cztery domy kanoników laterańskich – w Lubrańcu, Mstowie, Warszawie i opactwo w Czerwińsku (najlepiej uposażone w diecezji płockiej).

Malczewski zmarł 18 kwietnia 1819. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim[2].

W XVIII wieku był członkiem loży wolnomularskiej Świątynia Izis[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. Zbiór pamietników do historyi powstania polskiego z roku 1830-1831. Lwów: 1882, s. 679
  2. Katakumby rząd 135-5. Cmentarz Stare Powązki: Franciszek Skarbek Malczewski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-23].
  3. Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821, [w:] „Archiwum Komisji Historycznej”, t. XIV, Kraków 1930, s. 303.

Bibliografia

  • Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, Warszawa 2000.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Order Świętego Stanisława BAR.svg
Baretka: Order Świętego Stanisława (Polska)
Franciszek Skarbek Malczewski.PNG
Franciszek Skarbek Malczewski