Franciszek Stok

Franciszek Stok
Franz Stok
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1880
Dutovlje

Data i miejsce śmierci

4 marca 1935
Sanok

Przebieg służby
Lata służby

1901–1913, 1914–1928

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

Pułk Piechoty OK Nr 14
Pułk Piechoty OK Nr 18
2 Pułk Strzelców Podhalańskich
57 Pułk Piechoty

Stanowiska

komendant oddziału karabinów maszynowych
zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Medal Niepodległości Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Franciszek Stok, właśc. Stock[a], niem. Franz Stok[b] (ur. 20 marca 1880 w Dutovlje, zm. 4 marca 1935 w Sanoku) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Życiorys

Urodził się 5 lutego[c] lub 20 marca 1880 w Dutovlje/Gradyscha[1][2][d] na obszarze późniejszej Jugosławii[3]. Z pochodzenia był Słoweńcem[4][5]. Był synem Józefa i Anny z domu Stok[1].

Jako żołnierz przydzielony z c. k. armii został awansowany na stopień kadeta piechoty c. k. Obrony Krajowej z dniem 1 września 1901[6]. Został awansowany na stopień podporucznika c. k. Obrony Krajowej z dniem 1 listopada 1902[7]. Służył w 14 pułku piechoty k.k. Landwehry w czeskim Brnie: jako kadet i zastępca oficera 1902[8], później jako oficer (1903, 1904)[9][10]. W kolejnych latach służył w 18 pułku piechoty k.k. Landwehry z Przemyśla (był oficerem tej jednostki od około 1905 do około 1913[11][12][13][14][15][16][17]). W tym okresie został awansowany na stopień porucznika piechoty c. k. Obrony Krajowej z dniem 1 maja 1909[18][19]. W latach 1910, 1911 pełnił funkcję komendanta oddziału broni maszynowej 3/L 18 w ramach 18 pułku piechoty[20][21]. W października 1911 został przeniesiony z Sanoka do Przemyśla[e].

Około 1910 zaangażował się w działalność organizacji niepodległościowych i paramilitarnych. Służąc jako oficer w Sanoku miał możliwość prowadzenia zajęć terenowych oraz korzystania ze strzelnicy. Wykazywał zainteresowanie działaniami sanockiego oddziału Związku Strzeleckiego, stanowiąc rolę łącznika pomiędzy organizacją a władzami wojskowymi[22]. Działał jako instruktor ZS[23] (za jego pośrednictwem z sanockich koszar wypożyczano broń dla członków ZS[24]), Drużyn Bartoszowych, VII Drużyny Strzeleckiej, prowadził kurs podoficerski w ramach Armii Polskiej[25]. W 1910 był jednym z założycieli „Towarzystwa Łowieckiego w Sanoku” (wraz z nim m.in. dr Stanisław Domański)[26]. Był członkiem i zasiadał we władzach sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Po decyzji władz naczelnych Związku Polskich TG „Sokół” o militaryzacji związku w postaci tworzenia Stałych Drużyn Sokolich (także jako Sokole Drużyny Polowe) także w Sanoku powstała Stała Drużyna Sokola 29 czerwca 1913, jej komendantem został Franciszek Stok[27], a instruktorami szkolenia m.in. Bronisław Praszałowicz i Bolesław Mozołowski[28][29][30][31].

Przed 1914 pracował jako urzędnik[32].

Po wybuchu I wojny światowej został powołany do służby czynnej w pierwszych dniach mobilizacji[33]. Został ciężko ranny w bitwie w Karpatach przeciw Rosjanom[33]. Ranę postrzałową w brzuch otrzymał koła Laborca[34]. Następnie przebywał w szpitalu w Grazu[34]. Po leczeniu przybył do Sanoka w 1915 w stopniu kapitana[34]. P


U kresu wojny, w październiku 1918, wraz z innymi osobistościami miejskimi (jako przewodniczący Wojciech Ślączka oraz m.in. Adam Pytel, Feliks Giela, Paweł Biedka, Karol Zaleski, Jan Rajchel, kpt. Antoni Kurka)[35] funkcjonował w ramach powołanego 20 października 1918 Komitetu Samoobrony Narodowej[36][37]. Wraz z Marianem Szajną był organizatorem polskiej siły zbrojnej, a dowodzone przez nich pierwsze patrole polskie rankiem 1 listopada 1918 wyruszyły z gmachu sanockiego „Sokoła” na ulice miasta[38][39][40]. Tego samego dnia, wraz z M. Szajną, kpt. A. Kurką, prezesem sanockiego „Sokoła” Adamem Pytlem i burmistrzem Pawłem Biedką uczestniczył w rozmowach delegacji sanockiej Rady Miejskiej z komendantem wojskowej załogi c. i k. w Sanoku płk. Iwanem Maksymowiczem i mimo jego oporu dokonano rozbrojenia stacjonującego wówczas w miejscowych koszarach – pochodzącego z ziemi czeskiej – 54 pułku piechoty, po czym ok. 1000 żołnierzy jednostki (ok. 600 narodowości czeskiej i 300 narodowości niemieckiej) opuściło miasto[41][42][43][37][44][45][46][47][48]. Jego staraniem wydano broń z sanockich koszar[49]. 1 listopada 1918 wojskowi Antoni Kurka i Franciszek Stok stanęli na czele sokołów, skautów i ochotników, którzy zajęli koszary; w następstwie tego została powołana milicja ludowa, której komendantem został Kurka, a zastępcą Stok[50]. Wówczas kpt. Stok objął komendę placu w Sanoku[44]. Od 8 do 25 listopada 1918 był dowódcą tzw. „Batalionu Dzieci Sanockich”, oddając komendę placu kpt. Hoffmanowi[37][51]. Następnie był organizatorem obrony miasta przed Galicyjską Ukraińską Armią.

Grobowiec Franciszka i Marii Stoków w Sanoku

Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 2 stycznia 1919 został uznany przynależnym do gminy Sanok[52][2]. Po zakończeniu I wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1919 był działaczem zarządu powiatowego Związku Inwalidów Wojennych RP w Sanoku[53][54]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1922 i 83. lokatą w korpusie oficerów piechoty[55][56]. 22 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy 57 pułku piechoty w Poznaniu z równoczesnym przeniesieniem z 2 pułku strzelców podhalańskich[57][58]. W marcu 1924 został przeniesiony do 2 pułku strzelców podhalańskich na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[59][60][61]. 1 grudnia 1924 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty[62]. W styczniu 1928 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X, a z dniem 31 marca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[63]. Mieszkał w Sanoku[64]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok, posiadając wtedy przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X i był wówczas przewidziany do użycia w czasie wojny[65].

Po odejściu z wojska zajmował się prowadzeniem gospodarstwa w Sanoku[66]. W latach 20. był przewodniczącym zarządu Stowarzyszenia Łowieckiego w Sanoku[67]. W latach 1920, 1921, 1922 pozostawał członkiem sanockiego „Sokoła”[68]. W 1931 został członkiem Zarządu Tymczasowego Sanoka w czasie przyłączenia do miasta Posady Olchowskiej[69], a w 1932 został członkiem połączonej rady[70]; był wówczas działaczem BBWR[71].

19 lipca 1913 w Kościele Przemienienia Pańskiego w Sanoku zawarł związek małżeński z Marią Leokadią Prochaską (1889-1969)[4][72][1][73], siostrą Franciszka, z którą miał dwie córki: Annę Janinę wzgl. Joannę[74] (ur. 1914)[75] i Marię (ur. 1916). Rodzina zamieszkiwała przy ulicy Długiej 27 (pierwotnie budynek figurował pod numerem konskrypcyjnym 947)[76][73]. Obie córki ukończyły Gimnazjum Żeńskie im. Emilia Plater w Sanoku (Anna w 1932, Maria w 1934)[77]. W okresie okupacji niemieckiej żona i obie córki zostały aresztowane przez Gestapo i uwięzione. Ostatecznie dwie z nich odzyskały wolność, a Maria (łączniczka AK oddziału partyzanckiego OP-23) została wywieziona do niemieckiego obozu Auschwitz-Birkenau i tam zginęła w 1944. W 1935 mężem córki Anny został ppor. Aleksander Florkowski ze stacjonującego w Sanoku 2 pułku strzelców podhalańskich[78][75]. Podczas II wojny światowej w domu rodziny Stoków zakwaterowanie otrzymywali polscy uciekinierzy kierujący się na trasy transgraniczne do Węgier[79]. Zamieszkiwała tam także Jadwiga Prochaska, matka Franciszka Prochaski[80].

Franciszek Stok zmarł 4 marca 1935 w Sanoku[73][3]. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Jana Matejki w Sanoku[3], gdzie spoczęła także jego żona Maria (1889–1969)[f].

Upamiętnienie

Tablica upamiętniająca na gmachu sanockiego „Sokoła”

Osoba Franciszka Stoka, jeszcze za jego życia, została upamiętniona na tablicy ustanowionej przez Komitet Obywatelski i odsłoniętej 1 listopada 1928 na frontowej elewacji gmachu „Sokoła” w Sanoku, dla upamiętnienia 10. rocznicy odzyskania niepodległości i wymarszu pierwszych polskich patroli z sanockiego Sokoła w dniu 1 listopada 1918. W czasie II wojny światowej została zdjęta, ukryta i przechowywana przez majstra budowlanego Emila Rudaka, po 1944 przekazana Muzeum Historycznemu w Sanoku[81][82]. Ponownie odsłonięta 10 listopada 1988 w 70. rocznicę odzyskania niepodległości i ówczesnych wydarzeń w Sanoku[83][84][85]. Inskrypcja brzmi: „W dniu 1-XI. 1918 r. garstka młodzieży owiana radosnym zapałem polskiego czynu utworzyła w Sokole pod wodzą kpt. Fr. Stoka i naczelnika Sokoła M. Szajny pierwszą w Sanoku siłę zbrojną dla obrony wskrzeszonej Ojczyzny. Ku pamięci potomnych w dziesiątą rocznicę wyzwolenia Polski”[43][86].

Poeta Janusz Szuber w swojej publikacji pt. Mojość z 2005 zawarł następujący fragment: Była pani Marychna koleżanką babki, zamknięta jakaś w sobie, na ciemnej żałobnej sukni gospodarski fartuch, rzadko pokazywała się w mieście, nigdy w kościele; mąż, pułkownik ck armii, utopił się w Sanie w późnych latach trzydziestych; córkę wywieźli do obozu i już nie wróciła, druga osiadła na stałe w Argentynie. Dom państwa Stoków, ciemny, jakby niezamieszkały, chłód tamtych pokoi i grafiki brata pani Marychny, Franciszka Prochaski z dalekiej Prowansji, i jakieś jego obrazy na ścianie[87].

Odznaczenia

Uwagi

  1. Dla przykładu w dwóch osobnych publikacjach czasopisma „Ziemia Sanocka” z 1919 był wymieniony raz jako „Stock”, a w drugim przypadku jako „Stok”, zob. Kronika. Wiec inwalidów. „Ziemia Sanocka”. 14, s. 3, 1 czerwca 1919.  Kronika. Wizytacya tut. Ekspozytury sekcyi Opieki nad inwalidami. „Ziemia Sanocka”. 21, s. 3, 20 lipca 1919. 
  2. W ewidencji wojskowej Austro-Węgier był określany jako „Franz Stok”.
  3. Data podana na inskrypcji nagrobnej.
  4. Datę 20 marca wskazały zrodła gminy Sanok i księga parafialna oraz podał także Rocznik Oficerski 1928.
  5. W informacji prasowej podano, iż był wówczas w stopniu nadporucznika c. k. Obrony Narodowej. Kronika. Sprawy osobiste. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 41, s. 2, 1 października 1911. 
  6. Według źródła parafialnego Maria Stok do końca życia była wdową po Janie, zob. Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 115 (poz. 21).

Przypisy

  1. a b c Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 14 (poz. 15).
  2. a b Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 470 (poz. 234).
  3. a b c Księga zmarłych i pochowanych w Sanoku na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej i Matejki od 1926 do 1956 r. Sanok. s. poz. 713.
  4. a b Kronika. Śluby. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 2–3, nr 29 z 13 lipca 1913. 
  5. Alojzy Zielecki. Polski ruch niepodległościowy w Sanoku i regionie na tle wydarzeń krajowych przełomu XIX i XX wieku. „Rocznik Sanocki”. Tom IX, s. 198, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  6. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1902. Wiedeń: 1902, s. 135.
  7. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1909. Wiedeń: 1909, s. 160.
  8. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1902. Wiedeń: 1902, s. 355.
  9. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1903. Wiedeń: 1903, s. 371.
  10. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1904. Wiedeń: 1904, s. 371.
  11. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 403.
  12. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1906. Wiedeń: 1906, s. 311.
  13. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 283.
  14. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 290.
  15. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1909. Wiedeń: 1909, s. 318.
  16. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1912. Wiedeń: 1912, s. 318.
  17. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1913. Wiedeń: 1913, s. 300.
  18. Awans majowy w c. i k. obronie krajowej. „Gazeta Lwowska”. Nr 105, s. 2, 9 maja 1909. 
  19. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1913. Wiedeń: 1913, s. 150.
  20. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1910. Wiedeń: 1910, s. 318.
  21. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1911. Wiedeń: 1911, s. 324.
  22. Julian Gorgoń: Wspomnienia ze Związku Strzeleckiego w Sanoku z roku 1912/13. W: Jednodniówka wydana z racji jubileuszu 25-lecia istnienia i działalności Związku Strzeleckiego na terenie Sanoka i ziemi sanockiej 1908–1933. Sanok: 21 maja 1933, s. 12.
  23. Przedwojenne organizacje wojskowe w Sanoku. W: Jednodniówka wydana z racji jubileuszu 25-lecia istnienia i działalności Związku Strzeleckiego na terenie Sanoka i ziemi sanockiej 1908–1933. Sanok: 21 maja 1933, s. 33.
  24. Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 476.
  25. Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 475.
  26. Towarzystwo Łowieckie Koło „Bieszczady” w Sanoku. Historia koła. klbieszczady.republika.pl. [dostęp 2014-07-24].
  27. Wojciech Sołtys. Sanockie w okresie I wojny światowej w relacjach pamiętnikarzy i w prasie. „Rocznik Sanocki”. Tom VII, s. 52, 1995. ISSN 0557-2096. 
  28. Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 480.
  29. Władze. sokolsanok.pl. [dostęp 2014-10-04].
  30. Gmach TG „Sokół” w Sanoku – kalendarium. sokolsanok.pl, 16 czerwca 2011. [dostęp 2014-10-04].
  31. Działalność patriotyczna TG „Sokół” w Sanoku. sokolsanok.pl, 7 grudnia 2009. [dostęp 2014-07-02].
  32. Księga pamiątkowa i adresowa wygnańców wojennych z Galicyi i Bukowiny 1914-1915 oraz Album pamiątkowe. Cz. 3. Prowincya i Bukowina. Wiedeń: 1915, s. 143.
  33. a b Sprawozdanie Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za lata 1914., 1915., 1916., 1917., 1918. i 1919.. Sanok: 1920, s. 6.
  34. a b c d Zaleski ↓, s. 184.
  35. 95 lat temu rodziła się Polska. esanok.pl, 10 listopada 2013. [dostęp 2014-05-13].
  36. Edward Zając, Szkice z dziejów Sanoka, Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka, 1998, s. 133, ISBN 83-909787-0-9, OCLC 830487438.
  37. a b c Wojciech Sołtys, Pierwsze miesiące wolności. Życie gospodarcze społeczne i polityczne, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 505.
  38. Sprawozdanie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za rok administracyjny 1932. 1933: Sanok, s. 5.
  39. Z żałobnej karty. Ś. p. dh Marian Szajna. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. 5, s. 131–132, 1936. 
  40. Tadeusz Miękisz: Zarys historii Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku w 50-tą rocznicę jego istnienia. Sanok: Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, 1939, s. 23.
  41. Juliusz Zaleski. Z dziejów III Baonu strzelców sanockich (garść wspomnień w rocznicę). „Ziemia Sanocka”. Nr 30, s. 2, 7 grudnia 1919. 
  42. Wojciech Sołtys: Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939. Pierwsze miesiące wolności. Życie gospodarcze społeczne i polityczne. W: Sanok. Dzieje miasta. Feliks Kiryk (red.). Kraków: Secesja, 1995, s. 1995. ISBN 83-86077-57-3.
  43. a b Edward Zając: Jak Sanok wybił się na niepodległość. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1995, s. 16–17. ISBN 83-901466-3-0.
  44. a b Juliusz Zaleski. Z dziejów III Baonu strzelców sanockich (garść wspomnień w rocznicę). „Ziemia Sanocka”. 30, s. 1, 7 grudnia 1919. 
  45. Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 198. ISBN 83-909787-0-9.
  46. Edward Zając, Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne. Organizacje o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym i sportowym w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 596.
  47. Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Feliks Kiryk (red.), Kraków 1995, s. 387.
  48. 95 lat temu rodziła się Polska. esanok.pl, 10 listopada 2013. [dostęp 2013-12-27].
  49. Alojzy Zielecki, Miasto w latach Wielkiej Wojny 1914-1918, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 492.
  50. Alojzy Zielecki, Miasto w latach Wielkiej Wojny 1914-1918, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 496–497.
  51. Juliusz Zaleski. Z dziejów III Baonu strzelców sanockich (garść wspomnień w rocznicę). „Ziemia Sanocka”. 30, s. 2, 7 grudnia 1919. 
  52. Protokoły posiedzeń Rady Miejskiej w Sanoku 1919-1920. szukajwarchiwach.gov.pl. s. 4. [dostęp 2021-12-19].
  53. Kronika. Wiec inwalidów. „Ziemia Sanocka”. 14, s. 3, 1 czerwca 1919. 
  54. Kronika. Wizytacya tut. Ekspozytury sekcyi Opieki nad inwalidami. „Ziemia Sanocka”. 21, s. 3, 20 lipca 1919. 
  55. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 28, tu również z datą urodzenia 20 marca 1880 roku.
  56. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 400.
  57. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 543.
  58. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 287.
  59. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 9 marca 1924 roku, s. 108.
  60. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 328.
  61. Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”, s. 262, R. XIV-XV z 2003-2005. ISSN 0860-0317. 
  62. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 344.
  63. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21, 28.
  64. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 896.
  65. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 1042.
  66. Krystyna Chowaniec. Z kart historii. Kurierzy. „Tygodnik Sanocki”, s. 10, 24 (1224) z 12 czerwca 2015. 
  67. Starostwo powiatowe w Sanoku. Stowarzyszenia i związki 1919-1939 (zespół 23, sygn. 13, nr mikr. 160756). Archiwum Państwowe w Przemyślu, s. 183.
  68. Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 152. ISBN 978-83-939031-1-5.
  69. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 59. ISBN 978-83-935385-7-7.
  70. Marek Drwięga. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 41, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  71. Wojciech Sołtys, Miasto i jego władze, Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Feliks Kiryk (red.), Kraków 1995, s. 515.
  72. Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 33 z 10 sierpnia 1913. 
  73. a b c Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. S 1935 (Tom K, s. 23, poz. 35).
  74. Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Tym humanistyczny. Katalog główny, rok 1927/28 (zespół 7, sygn. 100). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 287.
  75. a b Tutaj także wskazano miejsce urodzenia Wierzawice. Księga małżeństw (1924–1936). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 729.
  76. Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 159.
  77. Księga pamiątkowa 1928-2008 II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku wydana z okazji jubileuszu 80-lecia szkoły. Sanok: 2008, s. 34.
  78. Aleksander Kowalik. Pułkownik Aleksander Florkowski z Łowczowa – patriota i bohater. „Tuchowskie wieści”, s. 21, lipiec-sierpień 2012, nr 47 (127). Towarzystwo Miłośników Tuchowa. ISSN 1234-66-40. 
  79. Wojenna konspiracja. W: Danuta Przystasz: Jedno życie. Tak mało... Tak wiele... s. 28.
  80. Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 251 (poz. 3).
  81. 70. rocznica odzyskania niepodległości. Wśród b. członków „Sokoła”. „Nowiny”, s. 3, nr 263 z 12–13 listopada 1988. 
  82. Historyk Andrzej Brygidyn podał, że została zniszczona, zob. Andrzej Brygidyn: Żołnierskimi rzuceni losami. Sanok: 1997, s. 10. ISBN 83-87282-47-2.
  83. W 70. rocznicę odzyskania niepodległości. Pamiątkowa tablica. „Nowiny”, s. 2, nr 262 z 11 listopada 1988. 
  84. Edward Zając, Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998, s. 200.
  85. Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 959.
  86. Franciszek Oberc: Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka. Sanok: 1998, s. 30–31. ISBN 83-909787-1-7.
  87. Janusz Szuber: Mojość. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2005, s. 27. ISBN 83-919470-8-4.
  88. M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.

Bibliografia

  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1902. Wiedeń: styczeń 1902.
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1903. Wiedeń: styczeń 1903.
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1904. Wiedeń: styczeń 1904.
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1905. Wiedeń: styczeń 1905.
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1906. Wiedeń: styczeń 1906.
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1907. Wiedeń: styczeń 1907.
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1908. Wiedeń: styczeń 1908.
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1909. Wiedeń: styczeń 1909.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
  • Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków: Secesja, 1995. ISBN 83-86077-57-3.
  • Edward Zając: Jak Sanok wybił się na niepodległość. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1995. ISBN 83-901466-3-0.
  • Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Część druga. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2000. ISBN 83-909787-0-9.
  • Edward Zając: Sanockie biografie. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2009, s. 143. ISBN 978-83-61043-09-6.
  • Edward Zając: Związki rodzinne błogosławionego Jana Pawła II z Sanokiem. fara.sanok.pl, 24 września 2011. [dostęp 2014-04-13].
  • Karol Zaleski, Pamiętnik dr Karola Zaleskiego, (zespół 25, sygn. 13), Archiwum Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.

Media użyte na tej stronie

PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Franciszek Stok.JPG
Ppłk Franciszek Stok
Plaque to Poland's Intependence 1918 at 13 Mickiewicza Street in Sanok (renewed 2014).jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tablica z 1928 na gmachu Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku dla upamiętnienia 10. rocznicy odzyskania niepodległości i wymarszu pierwszych polskich patroli z sanockiego Sokoła w dniu 1 listopada 1918 roku. Odnowiona w 2014.
AUT Jubiläumskreuz 1908.png
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Krzyż Jubileuszowy 1908 (Austro-Węgry)
Tomb of Stok family at Central Cemetery in Sanok (Matejki part) 5.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nagrobek Franciszka i Marii Stok na Cmentarzu Centralnym w Sanoku