Franciszek Sulik
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
Franciszek Ksawery Sulik (ur. 28 listopada 1908[1] w Glinianach[2], zm. 16 lipca 1997 w Adelajdzie[2]) – polski szachista, medalista olimpijski.
Życiorys
W 1932 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie[2]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 1852. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[1]. Z dniem 1 marca 1939 został mianowany asesorem sądowym w okręgu Sądu Apelacyjnego we Lwowie[3].
Należał do czołówki lwowskich szachistów, w 1934 roku zdobył tytuł mistrza miasta. Uczestniczył w trzecich mistrzostwach Polski w Warszawie (1935), gdzie w silnej konkurencji zajął ósme miejsce. Reprezentował Polskę na nieoficjalnej olimpiadzie szachowej w Monachium w 1936 roku. W 1939 roku w Buenos Aires zdobył wraz z drużyną srebrny medal olimpijski, uzyskując wynik 4½ pkt w 7 partiach z pozycji rezerwowego[4].
W czasie II wojny światowej wrócił do Europy, wstąpił do 2 Korpusu Polskiego pod dowództwem gen. Andersa i walczył we Włoszech.
Po demobilizacji wyemigrował do Australii, gdzie pracował kolejno jako robotnik, inżynier w fabryce oraz technik radiowy. Zdobył mistrzostwo Adelaide w szachach oraz siedmiokrotnie mistrzostwo Południowej Australii (1954, 1969, 1970, 1971, 1973, 1974, 1976/78).
Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był we wrześniu 1943 r., zajmował wówczas 68. miejsce na świecie[5].
Przypisy
Bibliografia
- Władysław Litmanowicz, Jerzy Giżycki, "Szachy od A do Z", tom II, Warszawa 1987, str. 1170
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
Linki zewnętrzne
- Franciszek Sulik – wybrane partie szachowe (ang.)
