Franciszek Szulc

Franciszek Szulc
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

16 października 1893
Dobra

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1921

Siły zbrojne

Kaiserstandarte.svg Armia Cesarstwa Niemieckiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Strzelców Wielkopolskich
155 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
powstanie wielkopolskie
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Późniejsza praca

Straż Graniczna II RP

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Symboliczny grób Franciszka Szulca w Dakowach Mokrych

Franciszek Szulc (ur. 16 października 1893 w Dobrej k. Buku, zm. 30 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego i komisarz Straży Granicznej, powstaniec wielkopolski i uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Józefa i Józefy z Rybarczyków[1]. Dzieciństwo spędził w Dakowach Suchych, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej. W Seminarium Nauczycielskim w Rogoźnie zdał małą maturę.

W czerwcu 1916 został zmobilizowany do wojska niemieckiego i wysłany na front zachodni do Francji, gdzie 23 maja 1918 r. został ranny w nogę i trafił do lazaretu polowego.

Wkrótce przyłączył się do powstania wielkopolskiego, w dniu 6 stycznia 1919 r. został dowódcą kompanii bukowskiej. Walczył na froncie zachodnim m.in. o dworzec kolejowy w Zbąszyniu, a potem pod Nowym Dworem, Łomnicą i Chrośnicą. Za bohaterstwo w tych walkach odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i mianowany podporucznikiem Wojska Polskiego. Od marca 1919 w 2 pułku strzelców wielkopolskich[2]. Następnie brał udział razem z 155 pułkiem piechoty w wojnie polsko-bolszewickiej. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 2058. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 73 pułku piechoty[3].

W okresie międzywojennym służył w Straży Celnej pełniąc funkcję komisarza Straży Celnej w Zbąszyniu. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Jarocin. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas w grupie „pełniących służbę w Straży Granicznej[4]. Służył w Komisariacie Straży Granicznej „Jabłonka”, pow. nowotarski, w Inspektoracie Granicznym nr 3 w Brodnicy jako kwatermistrz (jednocześnie adiutant) i w Inspektoracie Granicznym nr 8 w Nakle[2]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 44. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[5]. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII[1].

W 1939 ewakuowany na wschód dostał się do niewoli radzieckiej, został zamordowany w Katyniu. Figuruje na liście wywózkowej 052/4 z 27 kwietnia 1940, poz. 68[2].

Małżeństwo z Eleonorą Walewską pozostało bezdzietne[1].

W powstaniu wielkopolskim i wojnie polsko-bolszewickiej walczył także jego brat – Stanisław (1899–1970).

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Minister spraw wewnętrznych i administracji Władysław Stasiak rozkazem personalnym nr 96 z 26 października 2007 roku mianował go pośmiertnie na stopień komisarza Straży Granicznej. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Upamiętnienie

Przy Kościele św. Katarzyny w Dakowach Mokrych znajduje się symboliczny grób Franciszka Szulca.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 624.
  2. a b c d Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki, Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, 2000, s. 288.
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 335, 505.
  4. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 17, 978.
  5. Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 606.
  6. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  7. Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 101
  8. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  9. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 79)
  10. M.P. z 1937 r. nr 213, poz. 356 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia

  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Zdzisław Kościański, Eligiusz Tomkowiak, Bukowianie w Powstaniu Wielkopolskim 1918–1919, Poznań-Buk, Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918–1919, 2008, ISBN 978-83-927042-1-8.
  • Zdzisław Kościański, Bogumił Wojcieszak, Trzeba było pójść...Powiat Nowotomyski w Powstaniu Wielkopolskim 1918–1919. Historia i Pamięć, Nowy Tomyśl 2010, ISBN 978-83-915081-7-6.
  • Kazimierz Banaszek; Krystyna Wanda Roman; Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.

Media użyte na tej stronie

PL Epolet kpt.svg
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Kaiserstandarte.svg

Standarte seiner Majestät des Deutschen Kaisers
„Die Standarte, 4 m im Quadrat, besteht aus goldgelber Seide und zeigt das eiserne Kreuz, belegt mit dem kleineren Wappen Sr. Majestät. In den Winkeln des Kreuzes erscheinen je eine Kaiserkrone und drei rotbewehrte, schwarze Adler. Auf dem Kreuz steht "GO TT MIT UNS 18 70". Sobald Se. Majestät sich an Bord eines Schiffes begibt, wird die Kaiserstandarte am Topp des Grossmastes gehisst und alle anderen Kommando- und Unterscheidungszeichen gestrichen“.(Ströhl: Deutsche Wappenrolle, S. 80)
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Grób Franciszka Szulca.jpg
Autor: Bialo-zielony, Licencja: CC BY 3.0
The grave of Franciszek Szulc in Dakowy Mokre, Poland