Franciszek Traeger

Franciszek Traeger (ur. 1802 w Gostyninie, zm. 25 sierpnia 1880 w Oderbergu^[1]) – prezydent Łodzi w latach 1844–1862.

Do Łodzi przybył w 1839 roku i 21 stycznia objął urząd ławnika. 1 stycznia 1840 objął funkcję inspektora policji przy magistracie łódzkim, a 22 marca 1841 roku został przesunięty na stanowisko radnego. 23 sierpnia 1844 roku przejął po Karolu Tangermannie urząd prezydenta miasta Łodzi.

W roku 1846 próbował zmienić nazwę Łodzi na Mikołajew, na cześć cara Mikołaja I, co mieli mu za złe Polscy patrioci. W 1861 przyczynił się do pacyfikacji buntu tkaczy łódzkich, wzywając wojska carskie^[2]. 16 grudnia 1862 roku z nieznanych przyczyn zrezygnował z funkcji prezydenta i opuścił na zawsze miasto.

Dbał o porządek w mieście, zabronił m.in. stawiania budek i straganów przy ulicy Piotrkowskiej. Traeger walczył o połączenie z koleją warszawsko-wiedeńską (sprawa sfinalizowana kilka lat po jego odejściu). Wspierał Karola Scheiblera stawiającego w Łodzi pierwsze kroki w przemyśle bawełnianym. Podczas jego urzędowania powstał przy ulicy Ogrodowej Stary Cmentarz.

Przypisy