Franciszek Waniołka
Data i miejsce urodzenia | 2 września 1912 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 16 kwietnia 1971 |
Wiceprezes Rady Ministrów | |
Okres | od 28 lipca 1962 |
Przynależność polityczna | |
Minister przemysłu ciężkiego | |
Okres | od 27 lipca 1959 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister górnictwa i energetyki | |
Okres | od 5 kwietnia 1957 |
Przynależność polityczna | |
Następca | |
Minister energetyki | |
Okres | od 27 lutego 1957 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Minister górnictwa węglowego | |
Okres | od 23 marca 1956 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Odznaczenia | |
Franciszek Waniołka (ur. 2 września 1912 w Cieszynie, zm. 16 kwietnia 1971 w Warszawie) – polski inżynier technolog i polityk, poseł na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji. Minister górnictwa węglowego (1956–1957), minister energetyki (1957), minister górnictwa i energetyki (1957–1959) oraz minister przemysłu ciężkiego (1959–1962), członek Biura Politycznego KC PZPR (1964–1968), wiceprezes Rady Ministrów (1962–1968).
Życiorys
Syn Józefa i Marii. W II Rzeczypospolitej pracował jako ślusarz, w czasie II wojny światowej wywieziony na roboty przymusowe w Niemczech. W 1942 został członkiem Armii Ludowej. W 1951 ukończył studia na Politechnice Śląskiej.
Należał do Komunistycznej Partii Polski, od 1933 do 1938 do Komunistycznej Partii Czechosłowacji, a następnie od 1945 do Polskiej Partii Robotniczej, z którą w 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był sekretarzem (1946–1948) i kierownikiem wydziału ekonomicznego komitetu wojewódzkiego PPR w Krakowie (1948). Instruktor wydziału przemysłu KW PPR w Katowicach (1946–1948) oraz sekretarz ds. ekonomicznych katowickiego KW PZPR (1949–1952). Instruktor wydziału ekonomicznego Komitetu Centralnego PZPR (1948–1949), w latach 1959–1971 członek KC, od 1964 do 1968 członek Biura Politycznego KC PZPR.
W latach 1952–1954 prezes Centralnego Urzędu Gospodarki Materiałowej oraz zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego. Następnie podsekretarz stanu w Ministerstwie Górnictwa i Ministerstwie Górnictwa Węglowego. Od 1956 do 1957 minister tego resortu, w 1957 minister energetyki, od 1957 do 1959 minister górnictwa węglowego, do 1962 minister przemysłu ciężkiego, a od 1962 do 1968 wiceprezes Rady Ministrów.
Pełnił mandat poselski na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji.
Żonaty z Gertrudą (1919–1972), miał syna Jerzego i córkę Lidię. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kw. A 28 rz. Tuje m. 14)[1].
Odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie, w tym w 1964[2])
- Order Odrodzenia Polski III klasy
Przypisy
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964.
Bibliografia
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- Informacje w BIP IPN
- Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991: władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Warszawa: PWN, 1991. ISBN 83-01-10386-8.
Media użyte na tej stronie
Franciszek Waniołka i Franciszek Szlachcic w kuluarach III Zjazdu PZPR (1959)
Franciszek Waniołka (1912-1971)
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Bolesław Bierut, właśc. Bolesław Biernacki, ps. Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieńkowski, Rutkowski, (ur. 18 kwietnia 1892 w Rurach Jezuickich, dziś dzielnica Lublina - zm. 12 marca 1956 w Moskwie) – polski działacz komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od 1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952.
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970