Frank Knox
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| 46. sekretarz marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych | |
| Okres | od 11 lipca 1940 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Frank Knox, właśc. William Franklin Knox (ur. 1 stycznia 1874 w Bostonie, zm. 28 kwietnia 1944 w Waszyngtonie) – amerykański polityk i dziennikarz.
Knox ukończył Alma College w Michigan. W czasie wojny USA z Hiszpanią w roku 1898 służył w ochotniczym pułku Bezwzględnych jeźdźców (Rough Riders), sformowanym i dowodzonym przez późniejszego prezydenta Theodore’a Roosevelta. Po zakończeniu tego konfliktu Knox był dziennikarzem w Grand Rapids (Michigan). Podczas wyborów prezydenckich roku 1912 popierał kandydaturę byłego prezydenta i swego dowódcy Roosevelta, który kandydował z ramienia Partii Postępowej i uzyskał wynik lepszy od oficjalnego kandydata republikanów Williama Tafta, choć przegrał z demokratą Woodrowem Wilsonem.
W czasie I wojny światowej ochotniczo służył jako oficer artylerii we Francji.
W roku 1930 Knox, który około roku 1900 zmienił swoje pierwsze imię na Frank, został publicystą i jednym z dyrektorów wpływowej gazety z Chicago Chicago Daily News. Był w tym czasie działaczem Partii Republikańskiej.
Dał się poznać jako przeciwnik Nowego Ładu[1].
W roku 1936 został mianowany kandydatem swej partii na urząd wiceprezydenta USA u boku gubernatora Kansas Alfa Landona. Republikanie przegrali wówczas wysoko z kandydatami demokratów, urzędującymi prezydentem i wiceprezydentem Franklinem Delano Rooseveltem i Johnem Nance Garnerem. Wygrali wybory tylko w dwóch (Maine i Vermont) stanach, co dało im tylko 8 głosów elektorskich.
Knox, z przekonania bardziej liberał i przeciwnik izolacjonizmu, popierał politykę prezydenta Roosevelta, który powołał go, wraz z innym wpływowym republikaninem, byłym sekretarzem stanu Henrym Stimsonem, który został sekretarzem wojny, na sekretarza marynarki w roku 1940. Na tym stanowisku Knox odegrał wielką rolę w czasie II wojny światowej.
Dokonał unowocześnienia i powiększenia floty amerykańskiej, zwracając specjalną uwagę na obszar Oceanu Spokojnego[2].
Zmarł nagle na serce w Waszyngtonie. Jego żona, Annie Reid Knox, założyła Stypendium Knoxa, oferujące możliwość studiowania w USA (Harvard) mieszkańcom krajów Wspólnoty Narodów.
Okręt USS Frank Knox został nazwany tak na jego cześć, ale Fort Knox wziął swoje imię nie od niego, lecz Henry’ego Knoxa.
Przypisy
| Prezydent | |
|---|---|
| Wiceprezydent | |
| Szefowie departamentów |
|
| Pozostali członkowie gabinetu |
|
Media użyte na tej stronie
Logo of the Connecticut Republican Party
Logo of the United States White House, especially in conjunction with offices like the Chief of Staff and Press Secretary.
Seal of the Vice President of the United States. The blazon is defined in Executive Order 11884 as:
The design is the same as the Seal of the President of the United States, except that there is no ring of stars, the clouds are gray (instead of proper), the stars are gray (instead of argent), the scroll is gray (instead of white), the arrows are gray (instead of proper), and the background colors and inscription (obviously) differ.The Coat of Arms of the Vice President of the United States shall be of the following design:
SHIELD: Paleways of thirteen pieces argent and gules, a chief azure; upon the breast of an American eagle displayed holding in his dexter talon an olive branch proper and in his sinister a bundle of thirteen arrows gray, and in his beak a gray scroll inscribed "E PLURIBUS UNUM" sable.
CREST: Behind and above the eagle a radiating glory or, on which appears an arc of thirteen cloud puffs gray, and a constellation of thirteen mullets gray.
The Seal of the Vice President of the United States shall consist of the Coat of Arms encircled by the words "Vice President of the United States."