Frank Lampard

Frank Lampard
Ilustracja
(c) Fars Media Corporation, CC BY 4.0
Pełne imię i nazwisko

Frank James Lampard Junior

Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1978
Romford

Wzrost

184 cm[1]

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Everton (trener)

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1994–2001West Ham United148(24)
1995–1996→ Swansea City (wyp.)9(1)
2001–2014Chelsea FC429(147)
2014–2015Manchester City32(6)
2015–2017New York City29(15)
W sumie:647(193)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
 Anglia U-18
1997–2000 Anglia U-2119(9)
1998 Anglia B1(0)
1999–2014 Anglia106(29)
Kariera trenerska
LataDrużyna
2018–2019Derby County
2019–2021Chelsea FC
2022–Everton

Frank James Lampard, OBE (ur. 20 czerwca 1978 w Romford) – angielski trener i piłkarz, który występował na pozycji defensywnego, jak i ofensywnego pomocnika. Obecnie trener Evertonu. Były menadżer Chelsea i Derby County.

Swoją karierę piłkarską rozpoczynał w zespole West Ham United, byłym klubie jego ojca. Do juniorskiego zespołu dołączył w roku 1994 i w sezonie 1997/1998 zapewnił sobie miejsce w pierwszym składzie. Rok później pomógł swojej drużynie zająć najwyższe miejsce w Premier League w całej historii klubu. W następnym sezonie grając w linii pomocy zdobył 14 bramek we wszystkich rozgrywkach. W roku 2001 przeszedł za 11 milionów funtów do lokalnego rywala West Hamu, Chelsea.

Od czasu debiutu w nowym zespole był podstawowym graczem Chelsea, pobił rekord 164 kolejnych występów w Premier League. W klubie z zachodniego Londynu pierwsze ważniejsze trofeum zdobył w roku 2005, wygrywając rozgrywki o mistrzostwo kraju oraz zdobywając Pucharu Ligi. Pod wodzą José Mourinho osiągnął więcej sukcesów; zdobył mistrzostwo Anglii w sezonie 2005/2006 oraz dublet pucharów krajowych w roku 2007. Następnie podpisał nowy kontrakt z klubem, stając się najlepiej zarabiającym piłkarzem ligi. W tym samym roku zdobył bramkę w swoim pierwszym finale Ligi Mistrzów, przegranym z Manchesterem United. W sezonie 2009/2010 razem z Chelsea ponownie sięgnął po dublet. W 2012 roku wygrał z klubem Ligę Mistrzów, a w kolejnym sezonie zdobył Ligę Europy.

W reprezentacji Anglii zadebiutował w roku 1999 i wystąpił w jej barwach na Euro 2004 (gdzie zdobył trzy gole w czterech spotkaniach), Mistrzostwach Świata 2006, 2010 oraz 2014. Z Elen Rives piłkarz ma dwójkę dzieci: Lunę i Islę.

2 lutego 2017 ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej[2].

Życiorys

Urodzony w Romford w Londynie jest synem Franka Lamparda seniora, byłego obrońcy, reprezentanta Anglii oraz dwukrotnego zdobywcy Pucharu Anglii z West Ham United. Jego matka, Pat zmarła na zapalenie płuc 24 kwietnia 2008 roku[3] i od czasu jej śmierci po każdym strzelonym golu patrzy się w niebo i unosi ręce oddając jej cześć[4]. Jego wujkiem jest szkoleniowiec Harry Redknapp[5], zaś kuzynem Jamie Redknapp[6], który grał przez 12 sezonów w Liverpoolu oraz 17 razy wystąpił w reprezentacji Anglii, po czym w roku 2005 zakończył karierę[7].

Lampard uczył się w Brentwood School w Esseksie, gdzie jego klasową koleżanką była osobowość telewizyjna Jodie Marsh. W GCSE z łaciny otrzymał ocenę A*[8]; był to jeden z 12 egzaminów jakie wykonał. IQ Lamparda wynosi więcej niż 150, przez co mieści się w 0,1% osób w społeczeństwie, które mają taki iloraz inteligencji[9].

Kariera klubowa

West Ham United

Lampard karierę rozpoczynał w sierpniu 1992 roku w West Ham United[10]. Dwa lata później jego wujek, Harry Redknapp został szkoleniowcem klubu a jego ojciec asystentem[11][12]. W październiku 1995 roku został wypożyczony do grającego w Division Two Swansea City i w tym zespole zadebiutował w wygranym 2:0 meczu z Bradford City, zaś pierwszą bramkę strzelił w meczu z Brighton & Hove Albion[13]. W Swansea rozegrał łącznie dziewięć ligowych meczów i w styczniu 1996 roku powrócił do Londynu. Tego samego roku wraz z zespołem juniorów West Ham, którego był kapitanem doszedł do finału FA Youth Cup[14]. 5 maja w meczu z Sheffield Wednesday zadebiutował w West Ham, zaś resztę sezonu spędził na rezerwie[15].

Rok później w marcowym spotkaniu z Aston Villą doznał kontuzji nogi po rozegraniu 13 ligowych meczów[16]. 9 sierpnia 1997 roku w meczu z Barnsley zdobył swoją pierwszą bramkę dla zespołu[17] i stał się podstawowym graczem klubu występując w ponad 30 meczach. W sezonie 1998/1999 zagrał w każdym spotkaniu Premier League[18] i West Ham rozgrywki Premier League zakończył na piątym miejscu, przez co zakwalifikował się do europejskich pucharów[19]. W sezonie 1999/2000 zdobył 13 bramek i był trzecim najlepszym strzelcem zespołu[20]. Zdobył także swoją pierwszą bramkę w europejskich pucharach, w meczu Pucharu Intertoto z FC Jokerit. Łącznie strzelił trzy gole w tych rozgrywkach oraz w Pucharze UEFA[21]. Po sprzedaniu Rio Ferdinanda do Leeds United po sezonie 2000/2001 oraz odejściu jego ojca oraz wujka Redknappa z zespołu, Lampard przeszedł za 11 milionów funtów do Chelsea[22]. Wcześniej otrzymał także ofertę od Aston Villi[14].

Chelsea

Lampard w czasie rozgrzewki

Lampard pierwszy raz w Premier League dla nowego klubu wystąpił 19 sierpnia w zremisowanym 1:1 meczu z Newcastle United, zaś w spotkaniu z Tottenhamem Hotspur otrzymał pierwszą czerwoną kartkę[23]. Sezon 2001/2002 zakończył z 37 ligowymi występami. Zdobył pięć bramek w Premier League i siedem we wszystkich rozgrywkach[24]. W pierwszym meczu następnego sezonu, z Charlton Athletic zdobył bramkę dającą Chelsea zwycięstwo 3:2. Był podstawowym graczem zespołu i wystąpił we wszystkich meczach ligowych (38). W 48 wszystkich swoich spotkaniach zdobył osiem bramek[25].

We wrześniu 2003 roku został wybrany najlepszym piłkarzem miesiąca w Premier League, zaś w październiku najlepszym graczem miesiąca PFA według kibiców. W sezonie 2003/2004 po raz pierwszy zdobył dwucyfrową liczbę bramek w lidze (10); poza tym strzelił cztery gole w rozgrywkach Ligi Mistrzów[26], w której Chelsea dotarła do półfinału.

Lampard w 2007 roku

W lipcu 2004 roku przedłużył swoją umowę z klubem o pięć lat[11]. Został również mianowany drugim kapitanem zespołu przez José Mourinho[10]. W sezonie 2004/2005 zagrał w 28 ligowych spotkaniach. Strzelił również 13 bramek (19 we wszystkich rozgrywkach) i poza tym z 16 asystami na koncie został najlepszym asystentem w lidze[27][28]. Wraz z Chelsea zdobył także mistrzostwo Anglii[29]. W Lidze Mistrzów jego klub odpadł po półfinałach z Liverpoolem, zdobył natomiast Pucharu Ligi. W tych rozgrywkach Lampard wystąpił sześciokrotnie i strzelił dwie bramki[28]. Został również wybrany najlepszym piłkarzem roku według FWA[10].

W sezonie 2005/2006 zdobył 16 bramek w 35 meczach[30]. We wrześniu 2005 roku Lampard znalazł się w najlepszej jedenastce na świecie według FIFPro. 28 grudnia opuścił mecz ligowy z powodu choroby i tym samym zakończył serię 164 kolejnych występów w Premier League; pobił rekord, który należał wcześniej do Davida Jamesa (159 spotkań)[31][32]. Pierwszy występ z tej serii zaliczył 13 października 2001 roku, w czasie pierwszego sezonu w Chelsea. Na gali Piłkarza Roku FIFA oraz w plebiscycie na Złotą Piłkę zajął drugie miejsce, za Ronaldinho[33][34].

Z powodu kontuzji pleców Johna Terry’ego Lampard większą część sezonu 2006/2007 grał jako kapitan. Zdobył także swoją 77. bramkę dla klubu i stał się najbardziej bramkostrzelnym pomocnikiem Chelsea, bijąc rekord Dennisa Wise[35]. Lampard sezon zakończył z 21 golami we wszystkich rozgrywkach, w tym rekordowej liczbie sześciu bramek zdobytych w Pucharze Anglii. 6 stycznia 2007 roku w trzeciej rundzie tych rozgrywek w spotkaniu z Macclesfield Town strzelił natomiast swojego pierwszego hat-tricka dla Chelsea. W meczu ćwierćfinałowym z Tottenhamem Hotspur zdobył dwa gole wyrównując zarazem wynik z 3:1 na 3:3; został również wybrany najlepszym graczem rundy za ten występ[36]. Po wygranym finale z Manchesterem United Lampard powiedział, że chciałby zostać w klubie „na zawsze”[37].

Lampard podpisuje program meczowy

W sezonie 2007/2008 Lampard zmagał się z kontuzją i wystąpił w 24 ligowych spotkaniach, najmniej od sezonu 1996/1997. 16 lutego 2008 roku w meczu Pucharu Anglii z Huddersfield Town zdobył setną bramkę dla Chelsea stając się ósmym graczem, który tego dokonał[38]. 12 marca 2008 roku zdobył cztery bramki w wygranym 6:1 meczu z Derby County. Mimo śmierci matki Lampard zagrał w półfinałowym spotkaniu Ligi Mistrzów z Liverpoolem, w którym jego zespół wygrał dzięki jego bramce strzelonej z rzutu karnego w dogrywce. W finałowym meczu z Manchesterm United zdobył bramkę na 1:1 w 45. minucie, jednak jego zespół przegrał po serii rzutów karnych.

13 sierpnia 2008 roku przedłużył swój kontrakt z klubem o pięć lat. Ma w tym czasie zarobić 39,2 miliona funtów[39]. W pierwszych jedenastu spotkaniach sezonu 2008/2009 zdobył pięć bramek. 2 listopada strzelił swojego setnego gola w Premier League. 17 stycznia 2009 roku w meczu ze Stoke City po raz 400. wystąpił w Chelsea. W drugim ćwierćfinałowym meczu z Liverpoolem strzelił dwie bramki, zaś w następnym meczu z Arsenalem również zdobył gola. Sezon zakończył z 12 bramkami na koncie oraz został wybrany najlepszym piłkarzem roku w klubie. W finale Pucharu Anglii z Evertonem strzelił gola a Chelsea wygrała 2:1[40].

W sierpniowym spotkaniu o Tarczę Wspólnoty z Manchesterem United zdobył bramkę, a Chelsea wygrała po serii rzutów karnych. W 2010 roku Chelsea zdobyła Mistrzostwo Anglii i Puchar Anglii. Lampard z liczbą 22 goli w lidze został drugim strzelcem zespołu i czwartym całej Premier League. Był też najlepszym asystentem na angielskich boiskach.

5 maja 2012 roku wraz z zespołem Chelsea zdobył Puchar Anglii sezonu 2011/12. Był to 7. w historii triumf Chelsea w Pucharze Anglii. Londyński klub z Lampardem w składzie dotarł do finału Ligi Mistrzów sezonu 2011/12, w którym zmierzył się z Bayernem Monachium 19 maja 2012 na stadionie Allianz Arena, gdzie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w finale Ligi Mistrzów.

11 maja 2013 roku Lampard w meczu z Aston Villą pobił rekord strzelonych bramek dla The Blues; razem ma ich 211, zaraz za nim jest Bobby Tambling.

Manchester City

W lipcu 2014 roku jako wolny agent podpisał kontrakt z nowo utworzonym klubem MLS New York City FC[41]. Według mediów Lampard nie podpisał kontraktu, tylko krótkoterminową umowę z klauzulą od jej odstąpienia 31 grudnia 2014[42][43]. W klubie z Nowego Jorku miał stawić się 1 stycznia 2015, w dniu, od którego nowy kontrakt miał obowiązywać[44][45]. Pod koniec grudnia oficjalna strona klubu Manchester City poinformowała, że Lampard przedłuży umowę z tym zespołem, obowiązującą do końca sezonu 2014/2015[46], co wywołało oburzenie wśród kibiców nowojorskiego klubu[47].

Pierwszą bramkę w barwach The Citizens zdobył 21 września 2014 w meczu przeciwko swojemu byłemu klubowi Chelsea rozegranym na Etihad Stadium[48]. Bramka Lamparda zapewniła podział punktów między obiema drużynami.

New York City FC

W styczniu 2015 podpisał kontrakt z New York City FC, obowiązujący od 1 lipca 2015[49]. 14 listopada 2016 roku, klub New York City FC ogłosił, że Lampard opuści szeregi drużyny wraz ze zbliżającym się końcem kontraktu zawodnika. Po wygaśnięciu kontraktu Lampard zakończył karierę[50].

Kariera reprezentacyjna

W kadrze do lat 21 Lampard zadebiutował 13 listopada 1997 roku w meczu z Grecją. Do roku 2000 wystąpił w tej kategorii wiekowej niemal 20 razy[11]. Był również kapitanem swojego zespołu[14]. W drużynie seniorów po raz pierwszy wystąpił 10 października 1999 roku w spotkaniu z Belgią. W sierpniu 2003 roku w meczu z Chorwacją zdobył pierwszą bramkę[40]. Brał udział w Euro 2004 i Mistrzostwach Świata w 2006 roku. Podczas Euro 2004 zdobył gola przeciwko reprezentacji Francji, która wygrała tamten mecz po dwóch bramkach Zinedine Zidane’a. W roku 2005 został również wybrany najlepszym graczem reprezentacji[10]. Na Mistrzostwach Świata w RPA w meczu z Niemcami w 1/8 finału strzelił wyrównującego gola, który jednak nie został uznany. Lampard został powołany na Euro 2012, ale z udziału w turnieju wykluczyła go kontuzja uda odniesiona na treningu.

26 sierpnia 2014 roku zawodnik ogłosił zakończenie kariery reprezentacyjnej[51].

Kariera trenerska

31 maja 2018 został menadżerem Derby County[52]. W swoim jedynym sezonie w barwach tej drużyny doprowadził Barany do finału play-offów o awans do Premier League, w których przegrał z Aston Villą.

Od 4 lipca 2019 do 25 stycznia 2021 był menadżerem klubu, w którym świętował największe sukcesy jako zawodnik – Chelsea[53][54].

Rekordy

Lampard był rekordzistą w Anglii pod względem serii nieprzerwanie rozgrywanych meczów w Premier League, rozpoczynający się 13 października 2001, a kończący 26 listopada 2005 i wynoszący 164 gry[55]. Ten wynik prawie dwukrotnie (310 spotkań) poprawił w latach 2003–2012 Brad Friedel. Osiągnięcie to jest nadal rekordowe pod tym względem dla graczy występujących w polu[56]. Frank pobił wcześniejszy rekord 159 występów z rzędu zdobyty przez Davida Jamesa[55].

Ze 147 ligowymi bramkami na koncie jest najlepszym strzelcem w historii Chelsea oraz drugim pomocnikiem w Premier League, który przekroczył próg stu goli, wcześniej uczynił to Matthew Le Tissier.

16 bramek Lamparda w sezonie 2005/2006 było rekordem w Anglii w klasyfikacji bramek zdobytych przez pomocników. W sezonie 2009/2010 Lampard pobił swoje osiągnięcie, trafiając do siatki aż 22 razy w sezonie. 27 marca 2010, podczas meczu z Aston Villą, wygranym przez Chelsea 7:1, Lampard zdobył 4 gole i zanotował swoje 150. trafienie dla londyńskiego klubu. 17 marca 2013 zdobył swoją 200. bramkę dla The Blues, po trafieniu do bramki głową w wygranym 2:0 meczu z West Hamem. Dwa miesiące później, strzelając dwa gole w meczu z Aston Villą, pobił rekord strzelonych bramek dla Chelsea, należący do tego momentu do Bobby’ego Tamblinga[57]. Łącznie Lampard zdobył dla Chelsea 211 bramek. Jako jeden z dwóch zawodników w historii Premier League zdobywał co najmniej 10 bramek w dziesięciu kolejnych sezonach (drugim jest Wayne Rooney). Jest czwartym najlepszym strzelcem w historii Barclays Premier League (wyprzedzają go Alan Shearer, Andrew Cole i Rooney) i czwartym najlepszym asystentem w dziejach ligi (za Rooneyem, Ceskiem Fàbregasem i Ryanem Giggsem)[58]. Anglik rozegrał łącznie 609 meczów w Premier League, więcej spotkań na koncie mają jedynie Giggs i Gareth Barry[58].

Łącznie w lidze angielskiej rozegrał 48 904 minut i średnio co 278 minut zdobywał bramkę[59].

Życie prywatne

Lampard ma dwie siostry o imionach Natalie i Clare[3]. Mieszka w Surrey i ma dwójkę dzieci z Elen Rivers, z którą był zaręczony, Lunę oraz Islę; ta druga urodziła się kilka godzin po tym jak Chelsea zdobyła Puchar Anglii w roku 2007. W sierpniu 2006 roku opublikował swoją autobiografię zatytułowaną Totally Frank. W lutym 2009 roku Lampard rozstał się z Rives[60][61]. W tym samym roku zaczął spotykać się z dziennikarką Christine Bleakley. 20 grudnia 2015 para wzięła ślub. Uroczystość odbyła się w Katedrze Św. Pawła w Londynie[62]. Za zasługi dla angielskiego futbolu został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego[63].

Styl gry

Lampard był uważany za gracza nieustępliwego. Dysponował silnym strzałem[14] oraz potrafił tworzyć okazje strzeleckie[32]. José Mourinho opisał go jako gracza „unikalnego”. Wyróżniał się boiskową „inteligencją”[32].

Sukcesy

Klubowe

West Ham

Lampard wraz z kolegami świętujący triumf w Lidze Mistrzów.

Chelsea

Zwycięstwo
Drugie miejsce/Finalista

Reprezentacyjne

  • FA Summer Tournament: 2004

Indywidualne

  • Drużyna roku PFA: 2004, 2005, 2006
  • Piłkarz roku Chelsea: 2004, 2005, 2009
  • Piłkarz roku FWA: 2005
  • Piłkarz roku PFA według kibiców: 2005
  • Piłkarz roku w Premier League: 2005
  • Jedenastka roku FIFPro: 2005
  • Jedenastka roku ESM: 2004/2005, 2005/2006, 2009/2010
  • Piłkarz Roku FIFA: drugie miejsce 2005
  • Złota Piłka: drugie miejsce 2005
  • Piłkarz roku w Anglii: 2004, 2005
  • Najlepszy pomocnik sezonu UEFA: 2007/2008
  • Zawodnik dekady w Premier League (2000-2009)
  • Piłkarz miesiąca w Premier League: wrzesień 2003, kwiecień 2005, październik 2005, październik 2008

Przypisy

  1. ↑ Profil piłkarza na stronie premierlegue.com. premierleague.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-17)]..
  2. ↑ Piłka nożna. Frank Lampard zakończył karierę piłkarską!, „Sport.pl” [dostęp 2017-02-02] (pol.).
  3. ↑ a b Lampard grief as mum Pat dies. The Sun, 2008-04-25. [dostęp 2009-07-19]. (ang.).
  4. ↑ Frank Lampard. Daily Mail. [dostęp 2009-07-19].
  5. ↑ Harry Redknapp was the inspiration behind Frank Lampard staying with Chelsea. Daily Mirror, 2008-08-16. [dostęp 2009-07-19]. (ang.).
  6. ↑ Harry offers Jamie coaching role at Tottenham. ESPNsoccernet, 2009-05-12. [dostęp 2009-07-19]. (ang.).
  7. ↑ Jamie Redknapp. Soccerbase. [dostęp 2009-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-29)]. (ang.).
  8. ↑ advantages of a classical education?. users.globalnet.co.uk. [dostęp 2009-07-18]. (ang.).
  9. ↑ Frank Lampard has 'higher IQ than Carol Vorderman. Daily Telegraph. [dostęp 2009-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-10)]. (ang.).
  10. ↑ a b c d LAMPARD (Frank James). Football Database. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  11. ↑ a b c Frank Lampard. englans.11v11.com. [dostęp 2009-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-16)]. (ang.).
  12. ↑ Frank Lampard. Soccerbase. [dostęp 2009-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-15)]. (ang.).
  13. ↑ Steve Tucker: First goal for Swans started my career – Lampard. Wales on Sunday, 2008-11-09. [dostęp 2009-07-19]. (ang.).
  14. ↑ a b c d Frank Lampard. 4thegame. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  15. ↑ Games played by Frank Lampard in 1995/1996. Soccerbase. [dostęp 2009-08-10]. (ang.).
  16. ↑ West Ham 1996/1997 player appearances. Soccerbase. [dostęp 2009-07-19]. (ang.).
  17. ↑ Games played by Frank Lampard in 1997/1998. Soccerbase. [dostęp 2009-07-19]. (ang.).
  18. ↑ West Ham 1998/1999 player appearances. Soccerbase. [dostęp 2009-07-19]. (ang.).
  19. ↑ Final 1998/1999 English Premier Table. Soccerbase. [dostęp 2009-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-19)]. (ang.).
  20. ↑ West Ham 1999/2000 player appearances. Soccerbase. [dostęp 2009-08-10]. (ang.).
  21. ↑ Games played by Frank Lampard in 1999/2000. Soccerbase. [dostęp 2009-08-10]. (ang.).
  22. ↑ Lampard’s moment of truth. BBC Sport, 2001-06-14. [dostęp 2009-07-19]. (ang.).
  23. ↑ Games played by Frank Lampard in 2001/2002. Soccerbase. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  24. ↑ Chelsea 2001/2002 player appearances. Soccerbase. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  25. ↑ Chelsea 2002/2003 player appearances. Soccerbase. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  26. ↑ Chelsea 2003/2004 player appearances. Soccerbase. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  27. ↑ Premier League – Statistics. PremierLeague.com. [dostęp 2009-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-30)]. (ang.).
  28. ↑ a b Chelsea 2004/2005 player appearances. Soccerbase. [dostęp 2009-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-09-14)]. (ang.).
  29. ↑ Final 2004/2005 English Premier Table. Soccerbase. [dostęp 2009-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-26)]. (ang.).
  30. ↑ Chelsea 2005/2006 player appearances. Soccerbase. [dostęp 2009-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-07)]. (ang.).
  31. ↑ Lampard 164 and out. The Guardian, 2005-12-29. [dostęp 2009-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-13)]. (ang.).
  32. ↑ a b c Frank Lampard. Chelsea F.C. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  33. ↑ Ronaldinho scoops European award. BBC, 2005-12-28. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  34. ↑ Ronaldinho wins world award again. BBC, 2005-12-29. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  35. ↑ Match Report: Everton 3 Chelsea 2. chelseafc.com, 2006-12-17. [dostęp 2006-12-17].
  36. ↑ Lampard triumphs in FA Cup award. BBC, 2007-03-30. [dostęp 2007-04-09].
  37. ↑ Mourinho proud of Chelsea players. Eurosport, 2007-05-20. [dostęp 2007-05-20].
  38. ↑ Frank and the Full 100 Club. Official Chelsea FC website, 2008-02-17. [dostęp 2008-02-17].
  39. ↑ Lamps signs mega deal. Malaysian Star Online, 2008-08-15. [dostęp 2009-08-10]. (ang.).
  40. ↑ a b Frank Lampard Bio. ESPNsoccernet. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  41. ↑ Welcome to New York City: Frank Lampard. nycfc.com. [dostęp 2014-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 lipca 2014)]. (ang.).
  42. ↑ Frank Lampard’s deal from New York extended. bbc.com. [dostęp 2015-01-09]. (ang.).
  43. ↑ Frank Lampard in limbo at Manchester City as registration expires on New Year’s Day. telegraph.co.uk. [dostęp 2015-01-09]. (ang.).
  44. ↑ Man City boss confirms loan deal until January. bbc.com. [dostęp 2015-01-09]. (ang.).
  45. ↑ Frank Lampard’s Contract with Manchester City Extended. nycfc.com. [dostęp 2015-01-09]. (ang.).
  46. ↑ Club Statement: Frank Lampard. mcfc.co.uk. [dostęp 2015-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 stycznia 2015)]. (ang.).
  47. ↑ Man City stay prompts New York fans’ outrage. bbc.com. [dostęp 2015-01-09]. (ang.).
  48. ↑ Man City 1-1 Chelsea. bbc.co.uk. [dostęp 2014-09-21]. (ang.).
  49. ↑ Frank Lampard finally signs MLS contract to play with NYCFC. espn.com. [dostęp 2015-06-04]. (ang.).
  50. ↑ Lampard departs. nycfc.com. [dostęp 2017-02-02]. (ang.).
  51. ↑ Frank Lampard pożegnał się z reprezentacją. interia.pl. [dostęp 2017-02-14]. (pol.).
  52. ↑ Frank Lampard joins the Rams as new manager. dcfc.co.uk. [dostęp 2018-05-31]. (ang.).
  53. ↑ Frank Lampard returns to Chelsea. [dostęp 2019-07-04]. (ang.).
  54. ↑ Premier League: Frank Lampard zwolniony z Chelsea. Media wskazują następcę, PolskieRadio24.pl [dostęp 2021-01-25].
  55. ↑ a b Lampard 164 and out. The Guardian, 29 grudnia 2005. [dostęp 2008-10-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 grudnia 2007)]. (ang.).
  56. ↑ The 8 Outfield Players With the Most Consecutive Matches Played in Premier League History, 90min.com, 8 listopada 2017 [dostęp 2019-08-25] (ang.).
  57. ↑ Frank Lampard scored his 200th goal for Chelsea who moved into third place with a win over West Ham. BBC Sport. [dostęp 2013-03-17]. (ang.).
  58. ↑ a b Premier League Club Records, All-Time Team & Player Stats, www.premierleague.com [dostęp 2019-08-25] (ang.).
  59. ↑ Frank Lampard, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2020-11-24].
  60. ↑ Frank Lampard to lose £1m after split from Elen Rives. Wags Blog. [dostęp 2009-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-11)]. (ang.).
  61. ↑ Frank Lampard and Elen Rives hammer out deal after split. The Sun, 2009-02-16. [dostęp 2009-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-06)]. (ang.).
  62. ↑ 'On cloud 9!': Newlywed Christine Bleakley thanks fans for well wishes, Mail Online [dostęp 2016-05-17].
  63. ↑ Lampard z Orderem Imperium Brytyjskiego!. Polsat Sport. [dostęp 2015-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Everton F.C. – obecny skład
  • Aktualny na dzień 31 sierpnia 2021
Aktualni trenerzy klubów Premier League
  • Aktualny na dzień 8 września 2022
Składy reprezentacji Anglii
Skład reprezentacji Anglii na Euro 2004

Anglia

  • O występie Anglików na Mistrzostwach Europy 2004 czytaj tutaj.
Skład reprezentacji Anglii na Mundialu 2006

Anglia

Skład reprezentacji Anglii na Mundialu 2010

Flag of England.svg

Skład reprezentacji Anglii na Mundialu 2014

Anglia

Osiągnięcia i nagrody
Piłkarz roku w Anglii (FWA)
Jedenastka gwiazd Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2004
Bramkarze
Obrońcy
Pomocnicy
Napastnicy
Kariera szkoleniowa
Trenerzy Derby County
  • Newbould (1896–1906 )
  • Methven (1906–22)
  • Potter (1922–25)
  • Jobey (1925–41)
  • Nicholas (1942–44)
  • Magner (1944–46)
  • McMillan (1946–53)
  • Barker (1953–55)
  • Storer, Jr. (1955–62)
  • Ward (1962–67)
  • B. Clough (1967–73)
  • Mackay (1973–76)
  • Murphy (1976–77)
  • Docherty (1977–79)
  • Addison (1979–82)
  • Newman (1982)
  • Taylor (1982–84)
  • Cox (1984–93)
  • McFarland (1993–95)
  • Smith (1995–2001)
  • Todd (2001–02)
  • Gregory (2002–03)
  • Burley (2003–05)
  • Brown (2005–06)
  • Davies (2006–07)
  • Jewell (2007–08)
  • N. Clough (2009–13)
  • McClaren (2013–15)
  • Clement (2015–16)
  • Wassall (2016)
  • Pearson (2016)
  • McClaren (2016–17)
  • Rowett (2017–18)
  • Lampard (2018–19)
  • Cocu (2019–20)
  • Rooney (2020–21[A])
  • Rooney (2020–22)
  • Rosenior (2022[A])
  • Warne (od 2022)
  1. ↑ a b tymczasowo
Trenerzy Chelsea F.C.
  1. ↑ a b c d e f g h i j tymczasowo
Trenerzy Evertonu F.C.
  1. ↑ a b sekretarz
  2. ↑ a b tymczasowo

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Lampard chelsea2.jpg
Autor: Mark Freeman from Hornchurch, UK, Licencja: CC BY 2.0
Lamps and Amy
Frank lampard.jpg
Autor: Mark Freeman from Hornchurch, UK, Licencja: CC BY 2.0
Frank Lampard
Bosingwa Kalou Meireles Mikel Lampard.jpg
Autor: Julian Mason from London, UK, Licencja: CC BY 2.0
This photo was taken on Sunday 20th May 2012 during the Chelsea Football Club Parade following Chelsea's victory in the European Champions League Final.
Frank Lampard 2019.jpg
(c) Fars Media Corporation, CC BY 4.0
Frank Lampard
Lampard playing.jpg
Autor: Mark Freeman from Hornchurch, UK, Licencja: CC BY 2.0
Lampard w czasie rozgrzewki. Z obecnego składu Chelsea, Frank Lampard ma na swoim koncie najwięcej występów oraz najwięcej strzelonych bramek dla klubu.