Frank de Boer

Frank de Boer

Pełne imię i nazwisko	Franciscus de Boer
Data i miejsce urodzenia	15 maja 1970 Hoorn
Wzrost	179 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1988–1998 Ajax 328 (29) 1998–2003 FC Barcelona 143 (5) 2003–2004 Galatasaray SK 15 (1) 2004 Rangers 15 (2) 2004–2005 Ar-Rajjan 16 (5) 2005–2006 Al-Shamal 1 (0) W sumie: 518 (42)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1990–2004  Holandia 112 (13)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2008–2010 AFC Ajax (juniorzy) 2008–2010 Holandia (asystent) 2010–2016 AFC Ajax 2016 Inter Mediolan 2017 Crystal Palace 2019–2020 Atlanta United 2020–2021 Holandia
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy brąz Szwecja 1992 piłka nożna brąz Belgia/Holandia 2000 piłka nożna brąz Portugalia 2004 piłka nożna

Franciscus „Frank” de Boer (wym. [ˈfrɑŋk də ˈbur]; ur. 15 maja 1970 w Hoorn) – holenderski trener i piłkarz grający na pozycji obrońcy, reprezentant kraju, trener. Brat bliźniak Ronalda.

Wychowanek Ajaxu Amsterdam (pięciokrotny mistrz Holandii, dwukrotny zdobywca Pucharu Holandii, trzykrotny zdobywca Superpucharu Holandii, Ligi Mistrzów, Pucharu UEFA, Superpucharu Europy, Pucharu Interkontynentalnego), hiszpańskiej FC Barcelony (mistrz Hiszpanii). Z reprezentacją Holandii dwukrotnie uczestniczył na mistrzostwach świata (1994, 1998 – 4. miejsce) oraz trzykrotnie dotarł do półfinału mistrzostwach Europy (1992, 2000, 2004).

Jako trener szkolił juniorskie drużyny Ajaxu Amsterdam, a także był asystentem Berta van Marwijka w reprezentacji Holandii podczas mistrzostw świata 2010 w Południowej Afryce, na których Pomarańczowi sięgnęli po wicemistrzostwo świata. Następnie trener Ajaxu Amsterdam (czterokrotny mistrz Holandii, Superpuchar Holandii), włoskiego Interu Mediolan, angielskiego Crystal Palace, amerykańskiej Atlanty United (Campeones Cup, U.S. Open Cup), a ostatnio - od 23 września 2020 do 29 czerwca 2021, był selekcjonerem reprezentacji Holandii^[1].

Kariera piłkarska

Ajax Amsterdam

Frank de Boer jako karawaniarz dla kolegi z Ajaxu Amsterdam – Lloyda Doesburga, który zginął katastrofie lotu Surinam Airways 764 w 1989 roku.

Frank de Boer karierę piłkarską rozpoczął w 1988 roku w Ajaxie Amsterdam jako boczny obrońca, zanim przeszedł na środkową stronę tej formacji, w której przez wiele lat występował w reprezentacji Holandii.

Z Godenzonen pięciokrotnie zdobył mistrzostwo Holandii (1990, 1994, 1995, 1996, 1998), czterokrotnie wicemistrzostwo Holandii (1989, 1991, 1992), 3. miejsce w Eredivisie 1992/1993, dwukrotnie Puchar Holandii (1993, 1998) trzykrotnie Superpuchar Holandii (1993, 1994, 1995), a także międzynarodowe trofea: Puchar UEFA 1991/1992, Ligę Mistrzów 1994/1995, Superpuchar Europy 1995, Puchar Interkontynentalny 1995 oraz dotarł do finału Ligi Mistrzów 1995/1996, w którym jego zespół przegrał w serii rzutów karnych 4:2 z włoskim Juventusem Turyn (1:1 po dogrywce) na Stadio Olimpico w Rzymie, a także w 1996 roku znalazł się w Drużynie Marzeń magazynu ESM.

W trakcie sezonu 1998/1999 wraz z bratem bliźniakiem Ronaldem mimo podpisania sześcioletniego kontraktu z opcją przedłużenia, podjął skuteczne kroki prawne w celu unieważnienia tego kontraktu. Klub zgodził się ustnie, że jeśli nadejdzie lukratywna oferta dla jednego brata, zostanie on zwolniony, pod warunkiem, że drugi zostanie. Jednak działacze klubu najwyraźniej wycofał się z tej umowy po wprowadzeniu klubu na giełdę i obiecał akcjonariuszom że zatrzyma obu braci i zbuduje wokół nich zespół, który ponownie będzie walczył o Ligę Mistrzów^[2]. Ostatecznie w trakcie przerwy zimowej obaj bracia przenieśli się hiszpańskiej FC Barcelony.

FC Barcelona

W styczniu 1999 roku, bracia de Boer przeszli za 22 000 000 funtów brytyjskich do hiszpańskiej FC Barcelony, gdzie wówczas trenerem był były trener braci de Boer w Ajaxie Amsterdam – Louis van Gaal i zdobyli w sezonie 1998/1999 mistrzostwo Hiszpanii^[3].

Jednak po zdobyciu tytułu nie byli w stanie powtórzyć sukcesów z okresu pobytu w Ajaxie Amsterdam. Po sezonie 1999/2000 po zdobyciu zaledwie wicemistrzostwa Hiszpanii Van Gaal został zwolniony, a w 2001 roku Frank de Boer doznał hańby po uzyskaniu pozytywnego wyniku testu na zakazaną substancję – nandrolon, w wyniku czego został zawieszony, ale po pozytywnym odwołaniu Frank de Boer wrócił na boisko^[4][5][6]. Z Dumy Katalonii odszedł po sezonie 2002/2003.

Późniejsze lata i koniec kariery

Frank de Boer na początku sezonu 2003/2004 został zawodnikiem tureckiego Galatasarayu Stambuł, jednak w 2004 roku w trakcie przerwy zimowej przeniósł się do szkockiego Glasgow Rangers i tym samym dołączył do występującego od 2001 roku w tym klubie brata bliźniaka Ronalda, z którym w barwach szkockiego klubu wywalczył wicemistrzostwo Szkocji. Po odejściu z klubu^[7], bracia przenieśli się do Kataru, gdzie w latach 2004–2005 występowali najpierw w Ar-Rajjan, potem do Al-Shamal, w którym w kwietniu 2006 roku po rozegraniu zaledwie 1 meczu ligowego ogłosił zakończeniu kariery piłkarskiej w wieku 35 lat, natomiast jego brat bliźniak Ronald zakończył w tym klubie karierę piłkarską w marcu 2008 roku w wieku 37 lat.

Kariera reprezentacyjna

Frank de Boer w reprezentacji Holandii w latach 1990–2004 rozegrał 112 meczów (w tym 69 jako kapitan)^[8], w których strzelił 13 goli. Debiut zaliczył 26 września 1990 roku w przegranym 1:0 meczu towarzyskim z reprezentacją Włoch rozegranym na Stadio La Favorita w Palermo, w którym w 70. minucie został zastąpiony przez innego debiutanta w tym meczu – Dennisa Bergkampa^[9].

Euro 1992

Pierwszym wielkim turniejem w karierze Franka de Boera były mistrzostwa Europy 1992 w Szwecji, na których dotarli do półfinału, w którym Pomarańczowi spotkali się z reprezentacją Danii. W tym meczu Frank de Boer po pierwszej połowie został zastąpiony przez Wima Kiefta^[10], a Pomarańczowi po dogrywce remisowali 2:2 i tym samym doprowadzili do serii rzutów karnych, w których lepszy okazał się Duński dynamit wygrywając tę rywalizację 4:5 a potem sensacyjnie zdobył mistrzostwo Europy do zwycięstwie w finale 2:0 z reprezentacją Niemiec.

Mundial 1994

Frank de Boer wystąpił z reprezentacją Holandii na mistrzostwach świata 1994 w Stanach Zjednoczonych, na których Pomarańczowi dotarli do ćwierćfinału, w którym przegrali 2:3 z późniejszym triumfatorem tego turnieju – reprezentacją Brazylii.

Mundial 1998

Frank de Boer z powodu kontuzji kolana nie wystąpił na mistrzostwach Europy 1996 w Anglii, a po odejściu po tym turnieju dotychczasowego kapitana reprezentacji Holandii – Danny'ego Blinda został jego następcą. Wystąpił na mistrzostwach świata 1998 we Francji, gdzie ponownie był podstawowym zawodnikiem Pomarańczowych, na których turniej zakończyli na 4. miejscu po porażce 1:2 w meczu o 3. miejsce z reprezentacją Chorwacji, a Frank de Boer został wybrany do Drużyny Gwiazd turnieju.

Euro 2000

Frank de Boer wystąpił również na mistrzostwach Europy 2000 rozegranych w Belgii i Holandii, na których Pomarańczowi dotarli do półfinału, w którym przegrali z reprezentacją Włoch po serii rzutów karnych (0:0, pd. 0:0, k. 3:1), a Frank de Boer został wybrany do Drużyny Gwiazd turnieju.

Późniejsze lata i koniec kariery

Reprezentacja Holandii nie awansowała na mistrzostwa świata 2002 w Korei Południowej i Japonii, co uznano w środowisku piłkarskim za sensację.

Ostatnim wielkim turniejem w karierze Franka de Boera były mistrzostwa Europy 2004 w Portugalii. Frank de Boer wystąpił na tym turnieju tylko w dwóch meczach: w wygranym 0:3 meczu fazy grupowej z reprezentacją Łotwy oraz w ćwierćfinale z reprezentacją Szwecji, w którym Frank de Boer w 36. minucie został zastąpiony przez Wilfreda Boumę, a Pomarańczowi po dogrywce bezbramkowo remisowali i tym samym doprowadzili do serii rzutów karnych, w których okazali się lepsi wygrywając tę rywalizację 5:4^[11]. Był to ostatni mecz Franka de Boera w barwach Pomarańczowych, którzy w półfinale przegrali 2:1 z gospodarzami turnieju – reprezentacją Portugalii.

Kariera trenerska

Asystent Berta van Marwijka

De Boer was assistant manager for the Dutch at the 2010 World Cup

Frank de Boer po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. W latach 2008–2010 obowiązki trenera drużyn juniorskich Ajaxu Amsterdam dzielił z obowiązkami asystenta Berta van Marwijka w reprezentacji Holandii, w tym podczas mistrzostw świata 2010 w Południowej Afryce, na których Pomarańczowi sięgnęli po wicemistrzostwo świata.

Ajax Amsterdam

Frank de Boer w latach 2008–2010 szkolił drużyny juniorów Ajaxu Amsterdam, potem w latach 2010–2016 był trenerem seniorskiej drużyny Godenzonen, z którymi czterokrotnie wywalczył mistrzostwo Holandii (2011, 2012, 2013, 2014), dwukrotnie wicemistrzostwo Holandii (2015, 2016), Superpuchar Holandii 2013, dwukrotnie dotarł do finału Pucharu Holandii (2011, 2014), a także dwukrotnie został wybrany Trenerem Roku w Amsterdamie (De Fanny) (2012, 2014) oraz zdobył Nagrodę Rinusa Michelsa (2013, 2014).

Inter Mediolan i Crystal Palace

9 sierpnia 2016 roku został trenerem włoskiego Interu Mediolan, jednak 1 listopada 2016 roku – po niecałych trzech miesiącach pracy z powodu słabych wyników Nerazzurrich pod wodzą Franka de Boera, został on zwolniony oraz zastąpiony przez Stefano Pioliego.

26 czerwca 2017 roku został trenerem angielskiego Crystal Palace, gdzie również 11 września 2017 roku – po niecałych trzech miesiącach pracy został zwolniony^[12].

Atlanta United

W 2019 roku po niecałej dwuletniej przerwie został trenerem klubu amerykańskiej ligi MLS – Atlanty United, z którym w tym samym roku zdobył Campeones Cup 2019 oraz U.S. Open Cup 2019.

Reprezentacja Holandii

23 września 2020 roku Frank de Boer został selekcjonerem reprezentacji Holandii, gdzie zastąpił tymczasowego selekcjonera – Dwighta Lodewegesa, który funkcję objął po Ronaldzie Koemanie, który odszedł do hiszpańskiej FC Barcelony. Debiut w roli selekcjonera Pomarańczowych zaliczył 7 października 2020 roku na Johan Cruyff ArenA w Amsterdamie, gdzie jego podopieczni przegrali 0:1 w meczu towarzyskim z reprezentacją Meksyku. Pierwsze zwycięstwo Pomarańczowi pod wodzą Franka de Boera odnieśli 15 listopada 2020 roku, kiedy to pokonali 3:1 reprezentację Bośni i Hercegowiny na Johan Cruyff ArenA w Amsterdamie w ramach Ligi Narodów 2020/2021 Dywizji A, a ostatecznie w Grupie 1 rozgrywki w tym turnieju Pomarańczowi zakończyli na 2. miejscu i nie awansowali do turnieju finałowego we Włoszech. Po Euro 2020 podał się do dymisji^[1].

Statystyki

Klubowe

Klub	Sezon	Liga	Liga		Puchar krajowy		Puchar międzynarodowy		Inne		Łącznie
			Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki
Ajax Amsterdam	1988/1989	Eredivisie	27	0	2	0			–		29	0
	1989/1990	Eredivisie	25	0	3	0	1	0	–		29	0
	1990/1991	Eredivisie	34	1	2	0			–		36	1
	1991/1992	Eredivisie	30	1	3	0	12	0	–		45	1
	1992/1993	Eredivisie	34	3	5	1	8	1	–		47	3
	1993/1994	Eredivisie	34	1	4	2	6	1	1	1	45	5
	1994/1995	Eredivisie	34	9	3	0	10	2	1	0	48	11
	1995/1996	Eredivisie	32	3	2	0	9	1	1	1	44	5
	1996/1997	Eredivisie	32	4	0	0	9	0	1	0	42	4
	1997/1998	Eredivisie	31	5	5	2	8	2	–		44	9
	1998/1999	Eredivisie	15	3	1	0	6	0	–		22	3
Łącznie			328	30	30	5	69	7	4	2	431	44
FC Barcelona	1998/1999	Primera División	19	2	4	2			–		23	4
	1999/2000	Primera División	22	0	7	0	12	2	2	0	43	2
	2000/2001	Primera División	34	3	7	1	11	1	–		52	5
	2001/2002	Primera División	34	0	0	0	13	0	–		47	0
	2002/2003	Primera División	35	0	1	0	14	3	–		50	3
Łącznie			144	5	19	3	50	6	2	0	215	14
Galatasaray Stambuł	2003/2004	Süper Lig	15	1	0	0	6	0	–		21	1
Łącznie			15	1	0	0	6	0	–		21	1
Glasgow Rangers	2003/2004	Scottish Premier League	15	2	2	0			–		17	2
Łącznie			15	2	2	0	0	0	–		17	2
Ar-Rajjan	2004/2005	Q-League	16	5					–		16	5
Łącznie			16	5					–		16	5
Al-Shamal	2005/2006	Q-League	1	0					–		1	0
Łącznie			1	0					–		1	0
Łącznie w karierze			519	43	51	8	125	13	6	2	701	66

Reprezentacyjne

Reprezentacja	Rok	Mecze	Bramki
Holandia
	1990	3	0
	1991	2	1
	1992	7	0
	1993	7	0
	1994	14	0
	1995	6	0
	1996	5	1
	1997	6	3
	1998	15	1
	1999	7	0
	2000	13	4
	2001	6	1
	2002	7	1
	2003	10	1
	2004	4	0
Łącznie		112	13

^[13]

Gole w reprezentacji

Lp.	Data	Stadion	Przeciwnik	Wynik	Turniej
1.	05.06.1991	Stadion Olimpijski, Helsinki	Finlandia	1:1	El. Euro 1992
2.	09.11.1996	Philips Stadion, Eindhoven	Walia	7:1	El. Mundialu 1998
3.	29.03.1997	Amsterdam Arena, Amsterdam	San Marino	align=center|4:0	El. Mundialu 1998
4.
5.	30.04.1997	San Marino Stadium, Serravalle	San Marino	6:0	El. Mundialu 1998
6.	01.06.1998	Philips Stadion, Eindhoven	Paragwaj	5:1	Towarzyski
7.	04.06.2000	Stade Olympique de la Pontaise, Lozanna	Polska	3:1	Towarzyski
8.	11.06.2000	Amsterdam Arena, Amsterdam	Czechy	1:0	Euro 2000
9.	21.06.2000	Amsterdam Arena, Amsterdam	Francja	3:2	Euro 2000
10.	15.11.2000	Estadio Olímpico, Sewilla	Hiszpania	2:1	Towarzyski
11.	02.06.2001	Lilleküla Stadium, Tallinn	Estonia	4:2	El. Mundialu 2002
12.	27.03.2002	Stadion Feijenoord, Rotterdam	Hiszpania	1:0	Towarzyski
13.	19.11.2003	Amsterdam Arena, Amsterdam	Szkocja	6:0	El. Euro 2004

^[14]

Trenerskie

Klub	Od	Do	Wyniki
			M	Z	R	P	% Zwyc.
Ajax Amsterdam	06.12.2010	11.05.2016	263	158	58	47	60.1
Inter Mediolan	09.08.2016	01.11.2016	14	5	2	7	35.7
Crystal Palace	26.06.2017	11.09.2017	5	1	0	4	20.0
Atlanta United	23.12.2018	24.07.2020	55	31	5	19	56.4
Holandia	23.09.2020	29.06.2021	13	8	3	2	61,5
Ogólnie			350	203	68	79	58,0

^[15]

Sukcesy

Zawodnicze

Ajax Amsterdam

• Mistrzostwo Holandii: 1990, 1994, 1995, 1996, 1998
• Wicemistrzostwo Holandii: 1989, 1991, 1992
• 3. miejsce w Eredivisie: 1993
• Puchar Holandii: 1993, 1998
• Superpuchar Holandii: 1993, 1994, 1995
• Liga Mistrzów: 1995
• Finał Ligi Mistrzów: 1996
• Puchar UEFA: 1992
• Superpuchar Europy: 1995
• Puchar Interkontynentalny: 1995

FC Barcelona

• Mistrzostwo Hiszpanii: 1999
• Wicemistrzostwo Hiszpanii: 2000

Glasgow Rangers

• Wicemistrzostwo Szkocji: 2004

Reprezentacja Holandii

• 4. miejsce mistrzostw świata: 1998
• Półfinał mistrzostw Europy: 1992, 2000, 2004

Trenerskie

Ajax Amsterdam

• Mistrzostwo Holandii: 2011, 2012, 2013, 2014
• Wicemistrzostwo Holandii: 2015, 2016
• Finał Pucharu Holandii: 2011, 2014
• Superpuchar Holandii: 2013

Atlanta United

• Campeones Cup: 2019
• U.S. Open Cup: 2019

Indywidualne

• Drużyna marzeń ESM: 1996^[16]
• Drużyna marzeń mistrzostw świata: 1998
• Drużyna marzeń mistrzostw Europy: 2000
• Trener Roku w Amsterdamie (De Fanny): 2012, 2014^[17]
• Nagroda Rinusa Michelsa: 2013, 2014
• JFK's Greatest Man Award: 2013^[18]
• Golden Foot: 2016 jako legenda piłki nożnej^[19]

Życie prywatne

Frank de Boer urodził się jako syn Keesa i Git. Oprócz starszego o 10 minut brata bliźniaka Ronalda ma siostrę Anję^[20]. Od 1999 roku jest żonaty z Helen (ur. 1974), z którą ma trzy córki: Romy (ur. 1994), Jacky (ur. 1997), które próbują swoich sił jako modelki oraz Beau (ur. 1999), która jest piłkarką ręczna, reprezentantką Holandii U-18^[21][22][23]. Jest także wujkiem dwóch innych piłkarzy: bliźniaków Ruuda i Jaapa Jongów^[24].

Zobacz też

• Lista piłkarzy ze 100 i więcej występami w reprezentacji

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Frank de Boer w bazie BDFutbol.com (ang.)
• Frank de Boer w bazie Voetbalstats.nl (niderl.)
• Frank de Boer
• Frank de Boer w bazie Worldfootball.net (ang.)
• Frank de Boer w bazie FootballDatabase.eu (fr.)
• Frank de Boer w bazie Afcajax.fandom.com (niderl.)
• Frank de Boer w bazie Infofamouspeople.com (ang.)
• Frank de Boer w bazie National Football Teams (ang.)
• Statystyki kariery trenerskiej w bazie Soccerbase (ang.)
• Frank de Boer, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [online] [dostęp 2020-11-26] .
• Frank de Boer, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2020-11-26] .