František Mrázik

František Mrázik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1914
Żylina

Data i miejsce śmierci

22 września 2001
Poprad

Zawód, zajęcie

taternik,
przewodnik tatrzański

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP

František Mrázik, Ferko Mrázik[1] (ur. 12 kwietnia 1914 r. w Żylinie, zm. 22 września 2001 w Popradzie[1][2]) – słowacki taternik, przewodnik tatrzański, narciarz i ratownik górski.

Życiorys

František Mrázik był zawodnikiem narciarskim w latach 1942–1948. W latach kolejnych był aktywnym działaczem narciarskim, organizował zawody narciarskie w Tatrach. W 1950 roku rozpoczął pracę w Tatrzańskiej Łomnicy, zasiadał w zarządzie tatrzańskich schronisk i jako ochotnik zajmował się ratownictwem górskim w THS. W 1952 roku został stałym członkiem tejże organizacji. Mrázik był także jednym z twórców powstałego w 1954 roku Pogotowia Górskiego (HS) – czechosłowackiej ogólnopaństwowej organizacji ratownictwa górskiego. W latach 1954–1955 był naczelnikiem HS w Tatrach Wysokich. W 1956 roku mianowany został naczelnikiem całej słowackiej komórki HS, funkcję tę pełnił do 1973 roku. W latach 1969–1974 zasiadał w radzie HS ČSSR i był jej przewodniczącym. W 1975 roku otrzymał status honorowego członka GOPR-u.

František Mrázik prowadził także ożywioną działalność pisarską na tematy ratownicze. Jego artykuły publikowane były m.in. w czasopiśmie „Krásy Slovenska”.

W 1997 r. odznaczony Krzyżem Oficerskim Order Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej za działania na rzecz współpracy słowacko-polskiej[1]

Przypisy

  1. a b c Ivan Bohuš, 2014: Żył dla ludzi w górach. Tatry, 2: 32-35.
  2. Milan Stehlík: Priatelia ho volali Puškin (słow.). Slovo. [dostęp 2012-11-20].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

František Mrázik.jpg
Autor: PhDr. Pavol Svetoň, Licencja: CC BY-SA 4.0
Horský záchranár, horský vodca, náčelník Horskej služby ČSZTV na Slovensku. ( 1914 - 2001) Vysoké Tatry. Fotografia 5.3.2000 , Štrbské Pleso.
POL Order Zaslugi RP kl4 BAR.svg
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Krzyża Oficerskiego Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej