Franz König

Franz König

Kardynał prezbiter
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5 Veritate in caritate Prawda w miłości
Kraj działania	Austria
Data i miejsce urodzenia	3 sierpnia 1905 Warth
Data i miejsce śmierci	13 marca 2004 Wiedeń
Miejsce pochówku	Katedra św. Szczepana w Wiedniu
Arcybiskup metropolita Wiednia
Okres sprawowania	1956–1985
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Austrii
Okres sprawowania	1958–1985
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	29 października 1933
Nominacja biskupia	3 lipca 1952
Sakra biskupia	31 sierpnia 1952
Kreacja kardynalska	15 grudnia 1958 Jan XXIII
Kościół tytularny	św. Euzebiusza w Rzymie
Odznaczenia
Strona internetowa

Franz König (ur. 3 sierpnia 1905 w Warth koło Rabenstein, zm. 13 marca 2004 w Wiedniu) – austriacki duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup koadiutor St. Pölten w latach 1952–1956, arcybiskup metropolita Wiednia w latach 1956–1985, ordynariusz wiernych obrządku wschodniego w Austrii w latach 1956–1985, przewodniczący Konferencji Episkopatu Austrii w latach 1958–1985, kardynał prezbiter w latach 1958–2004, biskup polowy Austrii w latach 1959–1969, przewodniczący sekretariatu ds. niewierzących w latach 1965–1980, od 1985 arcybiskup senior archidiecezji wiedeńskiej.

Życiorys

Studiował filozofię, teologię, biblistykę i religioznawstwo na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie oraz w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, a także na Uniwersytecie Katolickim w Lille (Francja). Przyjął święcenia kapłańskie w Rzymie 29 października 1933. Do 1945 (z przerwą na kontynuowanie studiów) pracował jako duszpasterz w diecezji St. Pölten. W latach 1945–1948 był wykładowcą kolegium w Krems oraz Uniwersytetu w Wiedniu.

3 lipca 1952 został mianowany biskupem koadiutorem St. Pölten (z prawem następstwa); jednocześnie otrzymał biskupią stolicę tytularną Liviade. Został konsekrowany na biskupa 31 sierpnia 1952. Nie objął jednak diecezji St. Pölten, w maju 1956 został awansowany na arcybiskupa Wiednia. W latach 1959–1968 był także wikariuszem wojskowym Austrii; ponadto kierował Konferencją Episkopatu Austrii.

15 grudnia 1958 papież Jan XXIII wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytularny kościół prezbiterski S. Eusebio. Brał aktywny udział w obradach II soboru watykańskiego: wywarł wpływ na treść Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich „Nostra aetate”. Jako kardynał uczestniczył w konklawe 1963 i dwukrotnie 1978, a także kierował Sekretariatem ds. Niewierzących (1965-1980). Brał także udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, w tym jako przewodniczący sesji w 1974 (III Sesja Zwyczajna).

W 1984 był specjalnym wysłannikiem papieża na Narodowy Kongres Eucharystyczny w Chorwacji. Rok później, po ukończeniu 80 lat, utracił czynne prawo wyborcze w konklawe, a także (we wrześniu 1985) złożył rezygnację z kierowania archidiecezją wiedeńską. Był ostatnim żyjącym kardynałem z nominacji Jana XXIII.

Uchodził za jednego z twórców watykańskiej polityki otwarcia na Europę Wschodnią. Miał dobre kontakty z Polską. Był odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1998)^[1], odebrał też doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (2003). Był także laureatem Nagrody Św. Wojciecha, jak uzasadniono za wkład w duchowo-kulturalną integrację Europy.

Przypisy

Bibliografia

• Nota biograficzna na stronie archidiecezji wiedeńskiej
• Franz König w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2018-06-29]
• Franz König w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2020-06-17]
• Operacja: papież ze Wschodu

Biskupi Wiednia

Biskupi

Georg von Slatkonia (1513–1522) Petrus Bonomo (1522–1523) Johann von Revellis (1523–1530) Johann Faber (1530–1541) Friedrich Nausea (1541–1552) Christoph Wertwein (1552–1553) Piotr Kanizjusz (administrator 1554–1555) Anton Brus von Müglitz (1558–1563) Urban Sagstetter von Gurk (administrator 1563–1568) Johann Caspar Neubeck (1574–1594) Melchior Klesl (1598–1630) Anton Wolfradt (1631–1639) Philipp Friedrich von Breuner (1639–1669) Wilderich von Walderdorff (1669–1680) Emerich Sinelli (1680–1685) Ernst von Trautson (1685–1702) Franz Anton Graf von Harrach (1702–1705) Franz Ferdinand Freiherr von Rummel (1706–1716)

Arcybiskupi

Sigismund von Kollonitz (1716–1751) Johann Joseph von Trautson (1751–1757) Christoph Anton von Migazzi (1757–1803) Sigismund Anton Graf von Hohenwart (1803–1820) Leopold Maximilian Graf von Firmian (1822–1831) Vincenz Eduard Milde (1832–1853) Joseph Othmar von Rauscher (1853–1875) Johann Rudolf Kutschker (1876–1881) Cölestin Josef Ganglbauer (1881–1889) Anton Josef Gruscha (1890–1911) Franz Xavier Nagl (1911–1913) Friedrich Gustav Piffl (1913–1932) Theodor Innitzer (1932–1955) Franz König (1956–1986) Hans Hermann Groër (1986–1995) Christoph Schönborn (od 1995)

(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5