Fred Børre Lundberg

Fred Børre Lundberg

Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1969 Hammerfest
Klub	Bardu Idrettslag
Wzrost	181 cm
Debiut w PŚ	13 marca 1989, Oslo (35. - Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	19 stycznia 1990, Murau (2. - Gundersen)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	10 lutego 1990, Leningrad (Gundersen)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Lillehammer 1994 Gundersen złoto Nagano 1998 Sztafeta srebro Albertville 1992 Sztafeta srebro Lillehammer 1994 Sztafeta Mistrzostwa świata złoto Val di Fiemme 1991 Gundersen złoto Thunder Bay 1995 Gundersen złoto Trondheim 1997 Sztafeta srebro Falun 1993 Sztafeta srebro Thunder Bay 1995 Sztafeta srebro Ramsau 1999 Sztafeta Mistrzostwa świata juniorów złoto Vang 1989 Sztafeta Puchar Świata Kryształowa kula 1990/1991 2. miejsce 1992/1993 3. miejsce 1991/1992 3. miejsce 1993/1994
Inne nagrody
Medal Holmenkollen 1998

Fred Børre Lundberg (ur. 25 grudnia 1969 w Hammerfest) – norweski kombinator norweski, czterokrotny medalista olimpijski, sześciokrotny medalista mistrzostw świata, złoty medalista mistrzostw świata juniorów oraz zdobywca Pucharu Świata w kombinacji norweskiej.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Fred Børre Lundberg pojawił się w marcu 1989 roku podczas mistrzostw świata juniorów w Vang, gdzie wspólnie z kolegami wywalczył złoty medal w zawodach drużynowych. Wtedy też Norweg zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 13 marca w Oslo 35. miejsce w zawodach metodą Gundersena. Był to jego jedyny start pucharowy w sezonie 1988/1989 więc nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej.

Przełom w jego karierze nastąpił w sezonie 1989/1990. Już w pierwszym starcie cyklu Lundberg nie tylko zdobył pierwsze pucharowe punkty, ale od razu stanął na podium zajmując 19 stycznia 1990 roku w austriackim Murau drugie miejsce w Gundersenie. W swoim kolejnym występie, 10 lutego 1990 roku w Leningradzie był już najlepszy. Na podium stanął także 9 marca 1990 roku w szwedzkim Örnsköldsvik, gdzie ponownie był drugi. W klasyfikacji generalnej pozwoliło mu to na zajęcie czwartego miejsca. Najlepsze wyniki w Pucharze Świata Fred osiągnął jednak w sezonie 1990/1991, kiedy w sześciu z ośmiu konkursów cyklu stawał na podium. Zwyciężył dwukrotnie: 15 grudnia 1990 roku w Trondheim oraz 5 stycznia 1991 roku w niemieckim Schonach. Wyniki te pozwoliły mu na triumf w klasyfikacji generalnej, w której wyprzedził kolejno Austriaka Klausa Sulzenbachera i swego rodaka Tronda Einara Eldena. W lutym 1991 roku Lundberg wystartował na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie w zawodach indywidualnych zwyciężył z przewagą ponad minuty nad drugim w konkursie Sulzenbacherem. W zawodach drużynowych Norwegowie z Lundbergiem w składzie wypadli przeciętnie, zajmując ostatecznie piątą pozycję.

Najważniejszym punktem sezonu 1991/1992 były igrzyska olimpijskie w Albertville w 1992 roku. W konkursie drużynowym Norwegowie w składzie Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg i Trond Einar Elden po skokach zajmowali dopiero szóste miejsce, co przełożyło się na stratę ponad 6 minut do prowadzących Japończyków. Na trasie biegu Norwegowie byli jednak najlepsi, dzięki czemu awansowali aż na drugie miejsce, na mecie tracąc do reprezentantów Japonii niecałe półtorej minuty. W konkursie indywidualnym Fred po skokach był dziewiąty i do biegu przystąpił ze startą około 1:50 min. Na mecie stawił się jako czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Klausem Sulzenbacherem o 20 sekund. W rywalizacji pucharowej Norweg czterokrotnie stawał na podium, za każdym razem na jego drugim stopniu. We wszystkich startach plasował się w czołowej szóste, dzięki czemu w klasyfikacji generalnej wyprzedzili go tylko Francuz Fabrice Guy i Klaus Sulzenbacher. Dobrą passę kontynuował w sezonie 1992/1993, który ukończył na drugim miejscu za Japończykiem Kenjim Ogiwarą. Trzykrotnie stawał na podium, w tym 8 stycznia 1993 roku w Schonach zwyciężył. Na mistrzostwach świata w Falun w 1993 roku wraz z Eldenem i Apelandem zdobył srebrny medal w sztafecie.

Podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku Lundberg sięgnął indywidualnie po złoty medal olimpijski. Skoki na odległość 92,0 i 92,5 m dały mu prowadzenie, którego nie oddał już na trasie biegu. Na mecie zameldował się ponad minutę przed drugim Takanorim Kōno i innym z Norwegów Bjarte Engenem Vikiem. W rywalizacji drużynowej wspólnie z Vikiem i Apelandem wywalczył srebrny medal. Na drugiej pozycji Norwegowie znaleźli się już po skokach, jednak do prowadzących Japończyków tracili ponad 5 minut. W biegu odrobili tylko 18 sekund i tyle samo zyskali nad trzecimi na mecie Szwajcarami. W sezonie 1993/1994 Pucharu Świata Lundberg był trzeci w klasyfikacji generalnej, za Ogiwarą i Kōno. Czterokrotnie stawał na podium: 4 grudnia 1993 roku w Saalfelden am Steinernen Meer i 15 stycznia 1994 roku w Oslo był drugi, a 4 marca w Vuokatti i 12 marca 1994 roku w Sapporo zwyciężał w Gundersenie. W sezonie 1994/1995 czterokrotnie stawał na podium odnosząc dwa zwycięstwa: 10 grudnia 1994 roku w Štrbskim Plesie i 7 stycznia 1995 roku w Schonach. Trzykrotnie jednak nie zmieścił się w czołowej dziesiątce i w efekcie zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Thunder Bay w 1995 roku po raz drugi w swojej karierze został indywidualnym mistrzem świata. Drugi na mecie Fin Jari Mantila stracił do niego pół minuty, a trzeci Sylvain Guillaume z Francji blisko 40 sekund. W sztafecie wraz z Halldorem Skardem, Bjarte Engenem Vikiem i Knutem Tore Apelandem wywalczył srebrny medal. Po raz kolejny Norwegowie musieli uznać wyższość Japończyków.

Ostatnie zwycięstwo w zawodach pucharowych Fred Børre Lundberg odniósł 6 stycznia 1996 roku w Schonach. W sezonie 1995/1996 jeszcze tylko raz stanął na podium - 19 grudnia 1995 roku we włoskim Val di Fiemme był trzeci w Gundersenie. W trzynastu konkursach tego cyklu Norweg pięciokrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce i w klasyfikacji generalnej zajął siódmą pozycję. Sezon 1996/1997 był najgorszym w całej karierze Lundberga. W zawodach pucharowych pojawił się siedmiokrotnie, tylko dwa razy znalazł się w pierwszej dziesiątce. Ani razu nie stanął na podium, jego najlepszym wynikiem było siódme miejsce 11 stycznia 1997 roku w Saalfelden am Steinernen Meer. Słabsza forma znalazła przełożenie w indywidualnym wyniku na mistrzostwach świata w Trondheim w 1997 roku, gdzie zajął dopiero 22. pozycję. Mimo to był członkiem norweskiej sztafety, która zdobyła złoty medal. Norwegowie wyprzedzili drugich na mecie Finów o 55 sekund.

Igrzyska olimpijskie w Nagano w 1998 roku przyniosły mu kolejne trofeum. Razem z Halldorem Skardem, Kennethem Braatenem i Bjarte Engenem Vikiem zdobył drużynowo złoty medal. Po skokach Norwegowie znaleźli się na trzeciej pozycji, tracąc do prowadzących Finów osiem sekund, a do drugich Austriaków 4 sekundy. W biegu reprezentacja Norwegii należała do najszybszych na trasie, dzięki czemu na mecie stawili się jako pierwsi, z przewagą ponad minuty nad Finami o ponad półtorej minuty nad Francuzami, którzy zdobyli brązowe medale. Indywidualnie Lundberg był szesnasty, chociaż po skokach zajmował dopiero 22. pozycję. W sezonie 1997/1998 trzykrotnie stawał na podium, za każdym razem na trzecim miejscu. Wtedy też, 10 marca 1998 roku w Falun, gdzie był trzeci, po raz ostatni stanął na pucharowym podium. W Pucharze Świata startował jeszcze w sezonach 1998/1999 i 1999/2000, ale nie odniósł już sukcesów. Ostatnią dużą imprezą, na której wystąpił były mistrzostwa świata w Ramsau w 1999 roku. Indywidualnie zajął tam 16. miejsce w sprincie, a w Gundersenie był dwunasty. Ponadto w sztafecie wraz z Eldenem, Vikiem i Braatenem zdobył srebrny medal. W walce o złoto lepsi okazali się Finowie, którzy zwyciężyli z przewagą ponad minuty. Ostatni oficjalny występ zaliczył 17 marca 2000 roku w Santa Caterina, gdzie zajął 23. miejsce w Gundersenie. Łącznie w ciągu kariery 29 razy stawał na podium, przy czym 9 razy zwyciężał. W 2000 roku zakończył karierę.

W 1998 roku Lundberg otrzymał Medal Holmenkollen wspólnie z biegaczami narciarskimi: Łarisą Łazutiną i Aleksiejem Prokurorowem z Rosji oraz Harrim Kirvesniemim z Finlandii.

Obecnie mieszka w Oslo. Jego partnerką życiową jest norweska biegaczka narciarska Marit Bjørgen^[1].

Osiągnięcia

Igrzyska Olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
4.	12 lutego	1992	Albertville	Gundersen K-90/15 km	44:28,1	+1:26,7	Fabrice Guy
2.	24 lutego	1992	Albertville	Sztafeta K-90/3x10 km[2]	1:23:36,6	+1:26,4	Japonia
1.	19 lutego	1994	Lillehammer	Gundersen K-90/15 km	39:07,9	-	-
2.	24 lutego	1994	Lillehammer	Sztafeta K-90/3x10 km[3]	1:22:51,8	+4:49,1	Japonia
16.	14 lutego	1998	Nagano	Gundersen K-90/15 km	41:21,1	+3:11,2	Bjarte Engen Vik
1.	20 lutego	1998	Nagano	Sztafeta K-90/4x5 km[4]	54:11,5	-	-

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
1.	7 lutego	1991	Val di Fiemme	Gundersen K-90/15 km	41:00,6	-	-
5.	8 lutego	1991	Val di Fiemme	Sztafeta K-90/3x5 km[5]	1:21:22,5	+2:23,1	Austria
2.	19 lutego	1993	Falun	Sztafeta K-90/3x5 km[6]	1:19:25,7	+3:46,3	Japonia
1.	22 lutego	1995	Thunder Bay	Gundersen K-90/15 km	41:16,9	-	-
2.	10 marca	1995	Thunder Bay	Sztafeta K-90/4x5 km[7]	56:20,2	+1:54,6	Japonia
22.	22 lutego	1997	Trondheim	Gundersen K-90/15 km	43:43,1	+4:53,4	Kenji Ogiwara
1.	23 lutego	1997	Trondheim	Sztafeta K-90/4x5 km[7]	52:18,0	-	-
12.	20 lutego	1999	Ramsau	Gundersen K-90/15 km	37:04,8	+3:37,7	Bjarte Engen Vik
2.	25 lutego	1999	Ramsau	Sztafeta K-90/4x5 km[8]	49:34,2	+1:14,7	Finlandia
16.	27 lutego	1999	Ramsau	Sprint K-90/7,5 km	17:48,4	+1:26,4	Bjarte Engen Vik

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
1.	18 marca	1989	Vang	Sztafeta K-90/4x5 km[9]	?	-	-

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1989/1990: 4.
• sezon 1990/1991: 1.
• sezon 1991/1992: 3.
• sezon 1992/1993: 2.
• sezon 1993/1994: 3.
• sezon 1994/1995: 6.
• sezon 1995/1996: 7.
• sezon 1996/1997: 23.
• sezon 1997/1998: 7.
• sezon 1998/1999: 9.
• sezon 1999/2000: 22.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Pozycja	Zwycięzca
1.	19 stycznia 1990	Murau	Gundersen K90/15 km	2.	Klaus Sulzenbacher
2.	10 lutego 1990	Leningrad	Gundersen K90/15 km	1.	-
3.	9 marca 1990	Örnsköldsvik	Gundersen K90/15 km	2.	Klaus Sulzenbacher
4.	15 grudnia 1990	Trondheim	Gundersen K90/15 km	1.	-
5.	29 grudnia 1990	Oberwiesenthal	Gundersen K90/15 km	2.	Klaus Sulzenbacher
6.	5 stycznia 1991	Schonach	Gundersen K90/15 km	1.	-
7.	12 stycznia 1991	Bad Goisern	Gundersen K90/15 km	3.	Klaus Sulzenbacher
8.	2 marca 1991	Schonach	Gundersen K90/15 km	3.	Trond Einar Elden
9.	15 marca 1991	Oslo	Gundersen K115/15 km	2.	Trond Einar Elden
10.	14 grudnia 1991	Štrbské Pleso	Gundersen K90/15 km	2.	Fabrice Guy
11.	4 stycznia 1992	Schonach	Gundersen K90/15 km	2.	Fabrice Guy
12.	11 stycznia 1992	Breitenwang	Gundersen K90/15 km	2.	Klaus Sulzenbacher
13.	13 marca 1992	Oslo	Gundersen K115/15 km	2.	Fabrice Guy
14.	8 stycznia 1993	Schonach	Gundersen K90/15 km	1.	-
15.	5 marca 1993	Lahti	Gundersen K90/15 km	2.	Kenji Ogiwara
16.	20 marca 1993	Štrbské Pleso	Gundersen K90/15 km	3.	Kenji Ogiwara
17.	4 grudnia 1993	Saalfelden am Steinernen Meer	Gundersen K90/15 km	2.	Kenji Ogiwara
18.	15 stycznia 1994	Oslo	Gundersen K115/15 km	2.	Mario Stecher
19.	4 marca 1994	Vuokatti	Gundersen K90/15 km	1.	-
20.	12 marca 1994	Sapporo	Gundersen K90/15 km	1.	-
21.	29 listopada 1994	Steamboat Springs	Gundersen K120/15 km	3.	Knut Tore Apeland
22.	10 grudnia 1994	Štrbské Pleso	Gundersen K88/15 km	1.	-
23.	7 stycznia 1995	Schonach	Gundersen K90/15 km	1.	-
24.	10 stycznia 1995	Val di Fiemme	Gundersen K120/15 km	2.	Kenji Ogiwara
25.	19 grudnia 1995	Val di Fiemme	Gundersen K120/15 km	3.	Jari Mantila
26.	6 stycznia 1996	Schonach	Gundersen K90/15 km	1.	-
27.	28 lutego 1998	Sapporo	Gundersen K90/15 km	3.	Bjarte Engen Vik
28.	7 marca 1998	Lahti	Gundersen K90/15 km	3.	Bjarte Engen Vik
29.	10 marca 1998	Falun	Sprint K90/7.5 km	3.	Mario Stecher

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-29)]. (ang.)

Przypisy