Fred Gil
 | |
| Państwo |  Portugalia |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 24 marca 1985 Lizbona |
| Wzrost | 177 cm |
| Masa ciała | 70 kg |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2003 |
| Zakończenie kariery | aktywny |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 62 (25 kwietnia 2011) |
| Australian Open | 3R (2012) |
| Roland Garros | 1R (2008, 2009, 2011) |
| Wimbledon | 1R (2008, 2009, 2011) |
| US Open | 1R (2008–2011) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 1 |
| Najwyżej w rankingu | 105 (20 września 2010) |
| Australian Open | 1R (2010, 2012) |
| Roland Garros | 1R (2011) |
| Wimbledon | 2R (2008) |
| US Open | 3R (2010) |
Fred Gil, Frederico Gil (ur. 24 marca 1985 w Lizbonie) – portugalski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Status profesjonalisty uzyskał w roku 2003. Karierę zaczynał startując w turniejach rangi ITF Futures w Hiszpanii i Portugalii, odnosząc sukcesy. W 2004 roku zadebiutował w Pucharze Davisa, gdzie wygrał z Tunezyjczykiem Haithem Abidem.
W turniejach rangi ATP World Tour zadebiutował w sezonie 2006 podczas imprezy w Estoril. W I rundzie pokonał wtedy Hiszpana Davida Luque'a w trzech setach, w drugiej wygrał z Dmitrijem Tursunowem w tym samym stosunku setów. W 1/4 finału przegrał z 4. zawodnikiem rankingu – Argentyńczykiem Davidem Nalbandianem. Tegoż samego roku wygrał swój pierwszy turniej rangi ATP Challenger Tour, we włoskim Sassuolo.
Debiut w eliminacjach do zawodów wielkiego szlema Gil zaliczył podczas kwalifikacji do Rolanda Garrosa w 2007 roku. We wrześniu 2007 roku wygrał swój drugi turniej kategorii ATP Challenger Tour, na kortach w Sewilli.
W roku 2008 awansował do ćwierćfinału turnieju w Estoril, pokonując Nicolasa Mahuta oraz João Sousę; przegrał z liderem światowego rankingu ATP Rogerem Federerem. W maju zakwalifikował się do Rolanda Garrosa, jednak przegrał w I rundzie turnieju głównego z Jérémym Chardym. W czerwcu ponownie wygrał rozgrywki ATP Challenger Tour w Sassuolo oraz przeszedł eliminacje do Wimbledonu, jednak w I rundzie ponownie został wyeliminowany przez Chardy’ego. W sierpniu wygrał turniej ATP Challenger Tour w Stambule oraz wystąpił, bez konieczności rozgrywania kwalifikacji, w US Open, lecz przegrał w I rundzie z Chardym.
W lutym 2009 roku osiągnął półfinały turniejów ATP World Tour w Johannesburgu (porażka z Jo-Wilfriedem Tsongą) oraz Costa do Sauipe (porażka z Thomazem Belluccim). W kwietniu osiągnął ćwierćfinał turnieju w Casablance. Przez dalszą część sezonu wystąpił w Rolandzie Garrosie, Wimbledonie oraz US Open, jednak za każdym razem przegrywał w I rundzie. Pod koniec września zwyciężył w zawodach ATP Challenger Tour w Neapolu, gdzie w finale pokonał Potito Starace.
W roku 2010 po raz pierwszy zagrał w Australian Open, lecz odpadł w I rundzie po porażce z Davidem Ferrerem. W maju doszedł do finału turnieju ATP World Tour w Estoril, eliminując m.in. Guillermo Garcíę Lópeza. Pojedynek finałowy przegrał z Albertem Montañésem 2:6, 7:6(4), 5:7. W połowie czerwca zwyciężył w rozgrywkach ATP Challenger Tour w Mediolanie. Mecz o tytuł rozstrzygnął na swoją korzyść, wygrywając z Máximo Gonzálezem.
W kwietniu 2011 roku Gil po raz pierwszy osiągnął ćwierćfinał rozgrywek kategorii ATP World Tour Masters 1000, na ziemnych kortach w Monte Carlo. Przechodząc najpierw eliminacje pokonał w turnieju głównym m.in. będącego w czołowej „dziesiątce” rankingu, Gaëla Monfilsa. Spotkanie o awans do półfinału przegrał z Andym Murrayem.
W 2012 roku w parze z Danielem Gimeno-Traverem wygrał turniej w Viña del Mar, pokonując w finale debel Andújar–Berlocq 1:6, 7:5, 12-10[1].
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był w kwietniu 2011 roku na 62. miejscu.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
| Wielki Szlem |
| ATP World Tour Finals |
| ATP World Tour Masters 1000 |
| Igrzyska olimpijskie |
| ATP World Tour 500 |
| ATP World Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 9 maja 2010 | Estoril | Ceglana |  Albert Montañés | 2:6, 7:6(4), 5:7 |
Gra podwójna (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 5 lutego 2012 | Viña del Mar | Ceglana | Daniel Gimeno-Traver | Pablo Andújar Carlos Berlocq | 1:6, 7:5, 12–10 |
Przypisy
- ↑ ATP Staff: Monaco Ends Drought With Fourth Title (ang.). W: VTR OPEN 2012 [on-line]. atpworldtour.com, 2012-02-05. [dostęp 2012-02-06].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 8 sierpnia 2014].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 8 sierpnia 2014].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 8 sierpnia 2014].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Autor: José Goulão, Licencja: CC BY-SA 2.0
Frederico Gil at 2009 Estoril Open, Oeiras, Portugal