Frederick Griffith

Fred Griffith z psem o imieniu Bobby, 1936.

Frederick Griffith (ur. 1877 lub 1881, zm. 1941 w Londynie) — brytyjski lekarz i naukowiec, który w 1928 r. jako pierwszy zbadał i opisał zjawisko transformacji DNA.

Urodził się w Hale i studiował na Liverpool University, gdzie zajmował się genetyką. Na początku swojej kariery zawodowej pracował w szpitalu Liverpool Royal Infirmary, Thompson Yates Laboratory i w Królewskiej Radzie do Zwalczania Gruźlicy (Royal Commission on Tuberculosis).

Zginął podczas pracy w laboratorium w czasie jednego z nalotów na Londyn w czasie drugiej wojny światowej.

Eksperyment Griffitha

Frederick Griffith zajmował się badaniami nad szczepionką przeciw zapaleniu płuc, na które dziesięć lat wcześniej umierały setki tysięcy chorych podczas epidemii grypy "hiszpanki".

Badał dwa szczepy bakterii Pneumococcus: szczep S, które wytwarzały polisacharydową otoczkę i były zjadliwe oraz szczep R, które bez otoczki były bezbronne wobec układu immunologicznego organizmu. Wirulentne bakterie szczepu S po zabiciu przez podgrzanie i wstrzyknięciu myszom nie powodowały objawów chorobowych. Jednak jeśli martwe bakterie szczepu S wstrzyknięto razem z żywymi niezjadliwymi bakteriami szczepu R myszy umierały.

Po izolacji od tych myszy pneumokoków okazało się, że niezjadliwe bakterie szczepu R nabrały cech szczepu S i zaczęły wytwarzać otoczki polisacharydowe. Cecha ta stała się stało przez następne pokolenia tych pneumokoków. Griffith sformułował hipotezę, że pewien "czynnik transformujący" pochodzący od zabitych przez podgrzewanie bakterii szczepu S dokonał zmiany bakterii R w szczep trwale zjadliwy. Proces ten został nazwany transformacją. Dopiero 16 lat później, w roku 1944, Oswald Avery, Colin MacLeod i Maclyn McCarthy z Instytutu Rockefellera w Nowym Jorku, wyjaśnili mechanizmy leżące u podłoża zjawisk zaobserwowanych w tym eksperymencie, równocześnie dowodząc, że czynnikiem transformującym jest DNA.