Frieder Kramer
 (c) Bundesarchiv, Bild 183-Z0928-023 / CC-BY-SA 3.0 Kramer (na czele) w wyścigu Frohburger Dreieckrennen 1981 | |
| Państwo |  NRD |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 czerwca 1941 Greiz |
| Data śmierci | 27 maja 2004 |
| Sukcesy | |
1966: mistrzostwa juniorów NRD w enduro – kl. 250 cm³ (mistrz) | |
Frieder Kramer (ur. 27 czerwca 1941 w Greizu, zm. 27 maja 2004) – wschodnioniemiecki kierowca wyścigowy, inżynier.
Życiorys
Karierę w sportach motorowych rozpoczął w wieku 18 lat od ścigania się motocyklami enduro[1], a w 1966 roku zdobył tytuł mistrza NRD juniorów w klasie 250 cm³[2]. W tym okresie pracował w VEB Sachsenring Zwickau jako operator tokarki, oraz podjął studia inżynierskie w Politechnice Zwickau. Po ich ukończeniu pracował w biurze projektowym VEB Sachsenring Zwickau[1]. Następnie uczestniczył w rajdach samochodowych, zdobywając Trabantem trzy tytuły mistrza NRD w klasie A21 (1970, 1971, 1973). W 1974 roku zadebiutował w wyścigach samochodów turystycznych, zostając mistrzem NRD w klasie do 850 cm³[1][2].
W 1975 roku został zatrudniony w dziale technicznym reaktywowanego SEG, który z założenia miał konstruować samochody wyścigowe dla Formuły Easter. SEG działał wówczas pod kierownictwem ADMV, ze wsparciem rządu i Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie[1]. W 1976 roku Kramer rozpoczął zatem rywalizację samochodami wyścigowmi. SEG III okazał się jednak nieudaną, niewyważoną aerodynamicznie konstrukcją[3]. Rozczarowany osiągami samochodu, w 1978 roku Kramer nawiązał współpracę z Ullim Melkusem i Hartmutem Thaßlerem nad konstrukcją MT 77. W 1978 roku zdobył czwarte miejsce w mistrzostwach NRD, rok później był trzeci, a w 1980 roku zdobył tytuł wicemistrzowski[1]. Również w 1980 roku zajął trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej Pucharu Pokoju i Przyjaźni[4]. W sezonie 1981 został mistrzem Wschodnioniemieckiej Formuły Easter[1].
Po 1982 roku zarzucił karierę sportową, co miało związek między innymi z zarzutami ADMV o stosowanie przez niego niedozwolonego paliwa oraz kilkukrotnymi dyskwalifikacjami – w tym za manipulowanie gaźnikiem podczas rundy w Schleizu w Pucharze Pokoju i Przyjaźni 1982, kiedy to Kramer wygrał[1]. W latach 1969–1982 wziął udział w 169 wyścigach, wygrywając 56 z nich, a w 122 stając na podium[1].
Po zjednoczeniu Niemiec pracował w Seacie. Zmarł w wyniku długiej choroby w 2004 roku[2].
Wyniki w Pucharze Pokoju i Przyjaźni
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Rok | Samochód | Silnik | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Pkt. | Msc. | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1976 |  | |  |  | | 68 | 19 | ||
| SEG III | Łada | - | 10 | - | - | 12 | |||
| 1977 | | | | |  | 133 | 10 | ||
| SEG III | Łada | 13 | - | 11 | 13 | 10 | |||
| 1978 | | | | | | 158 | 4 | ||
| MT 77 | Łada | 10 | 6 | 4 | 5 | 7 | |||
| 1979 | | | | | | 119 | 12 | ||
| MT 77 | Łada | NU | 5 | 5 | 6 | - | |||
| 1980 | | | | | | 175 | 3 | ||
| MT 77 | Łada | 2 | 1 | 5 | DK | 6 | |||
| 1981 | |  | | | | 119 | 7 | ||
| MT 77 | Łada | 2 | - | 22 | 1 | - | |||
| 1982 | | | | | | 43 | 28 | ||
| MT 77 | Łada | - | 3 | DK | - | - | |||
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Frieder Kramer – Der Meister an Lenkrad und Rechner (niem.). W: easter43.de [on-line]. [dostęp 2017-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-23)].
- ↑ a b c Frieder Kramer * 27.06.1941 - † 27.05.2004 (niem.). W: ddr-formel1.de [on-line]. [dostęp 2017-08-23].
- ↑ Formelrennsport Seite 1 (niem.). W: ddr-formel1.de [on-line]. [dostęp 2017-08-23].
- ↑ Motorsport in Osteuropa 1980 (niem.). W: puru.de [on-line]. [dostęp 2017-08-23].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
.svg)
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Bulgaria (1971-1990). Flag of Bulgaria with Bulgarian coat from 1971.
(c) Bundesarchiv, Bild 183-Z0928-023 / CC-BY-SA 3.0
