Friedrich Christiansen

Friedrich Christiansen

13 zwycięstw
General der Flieger
Data i miejsce urodzenia	12 grudnia 1879 Wyk auf Föhr
Data i miejsce śmierci	3 grudnia 1972 Aukrug
Przebieg służby
Lata służby	1914–1919, 1934–1945
Siły zbrojne	Kaiserliche Marine Luftstreitkräfte Narodowo-Socjalistyczny Korpus Lotniczy Luftwaffe
Jednostki	Seefrosta (SFS) 25 Armia
Stanowiska	naczelny dowódca Wermachtu w Holandii, dowódca 25 Armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa
Odznaczenia

Friedrich Christiansen (ur. 12 grudnia 1879 w Wyk auf Föhr w Szlezwik-Holsztyn, zm. 3 grudnia 1972 w Aukrug) – niemiecki as myśliwski z czasów I wojny światowej z 13 potwierdzonymi zwycięstwami powietrznymi, m.in. nad sterowcem C.27. W okresie II wojny światowej General der Flieger w Luftwaffe oraz dowódca Wehrmachtu w Holandii.

Życiorys

Urodził się w 1879 roku w nadmorskiej miejscowości Wyk auf Föhr, w starej rodzinie żeglarskiej. Był synem kapitana. Od 1895 roku służył w niemieckiej marynarce handlowej, a 1 października 1901 roku zaciągnął się do Kaiserliche Marine, gdzie odsłużył rok. Następnie pracował jako oficer na handlowej fregacie Preußen.

W 1914 roku zdobył licencję lotniczą No. 707^[1] i rozpoczął pracę jako instruktor lotnictwa cywilnego. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do wojska i przydzielony do lotnictwa marynarki wojennej w Zeebrugge. Od stycznia 1915 roku był pilotem w stacji lotniczej w Zeebrugge. W 1915 roku wykonywał zadania w obrębie Morza Północnego oraz brał udział w bombardowaniu Dover. 15 marca został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy, a 27 kwietnia 1916 roku Krzyżem I klasy oraz Królewskim Orderem Rodu Hohenzollernów.

Swoje pierwsze zwycięstwo powietrzne odniósł 15 maja 1917 roku. W czerwcu został awansowany na porucznika rezerwy Oberleutnant der Reserve der M.A, a od września 1917 roku mianowany dowódcą Seefliegerstation Flandern I w Zeebrugge. 11 grudnia 1917 roku zestrzelił brytyjski sterowiec C.27. 24 kwietnia 1918 roku odniósł swoje piąte potwierdzone zwycięstwo powietrzne nad łodzią latającą Curtiss H-8 o numerze 8677 z Felixstowe. 4 lipca, w walkach nad obszarem Morza Północnego zwanym Noord-Hinder, uszkodził dwa samoloty angielskie Felixstowe F.2. 6 lipca 1918 roku dowodzona przez Christiansena grupa paru samolotów Hansa-Brandenburg W.12 zaatakowała angielską łódź podwodną HMS C25. W wyniku ataku okręt został uszkodzony, zginął jego kapitan oraz paru członków załogi. Ostatnie potwierdzone zwycięstwo powietrzne odniósł 31 lipca. Część źródeł podaje, że całkowita liczba zwycięstw Christiansena wynosiła 21^[2] lub nawet 27.

Po zakończeniu wojny, w czasie rewolucji niemieckiej, Christiansen służył jako dowódca dywizjonu w 3 Marinebrigade, dowodzonej przez Wilfrieda von Loewenfelda. W marcu 1919 roku przeszedł do rezerwy. Od kwietnia 1919 roku do końca roku 1922 był pilotem i dyrektorem w Caspar-Werke w Travemünde. W 1923 roku powrócił do pracy w niemieckiej flocie handlowej, gdzie pracował jako kapitan do 1930 roku, a następnie został zatrudniony w Dornier Flugzeugwerke. Został pilotem i kapitanem samolotu pasażerskiego Dornier Do X, jedynego z trzech wyprodukowanych egzemplarzy pozostającego w służbie lotnictwa niemieckiego. Pod dowództwem Christiansena Do X odbył trwającą od 3 listopada 1930 roku do 24 maja 1932 roku podróż do USA przez Holandię, Wielką Brytanię, Francję, Hiszpanię i Portugalię (gdzie z powodu awarii podróż została wstrzymana na ponad 6 tygodni), Zielony Przylądek i Brazylię. Do Nowego Jorku dotarł 27 sierpnia 1931 roku. Z powodów technicznych pobyt w Nowym Jorku trwał 9 miesięcy. Powrotna droga przebiegała przez Nową Fundlandię, Azory do Müggelsee w Berlinie, gdzie Christansen wraz z załogą przybyli 24 maja 1932 roku.

Od marca 1933 roku Friedrich Christiansen został zatrudniony w Ministerstwie Lotnictwa III Rzeszy Reichsluftfahrtministerium (RLM) jako pracownik cywilny – doradca ministra Hermanna Göringa. O stycznia 1934 roku był inspektorem szkół Luftwaffe, a 1 maja 1935 roku mianowano go dowódcą w dowództwie tych szkół. Po utworzeniu, na początku 1937 roku, Narodowo-Socjalistycznego Korpusu Lotniczego (Nationalsozialistisches Fliegerkorps) został jego dowódcą. Funkcję tę pełnił do stycznia 1943 roku. Po zajęciu Holandii przez III Rzeszę Friedricha Christiansena mianowano dowódcą Wehrmachtu w Holandii oraz – równolegle – dowódcą 25 Armii.

Po zakończeniu wojny został aresztowany i oskarżony o zbrodnie wojenne. W lutym 1948 roku otrzymał wyrok 12 lat więzienia. Z powodów zdrowotnych został zwolniony w grudniu 1951 roku.

Zmarł w Aukrug 3 grudnia 1972 roku.

Odznaczenia^{[3] [4]}

• Pour le Mérite – 11 grudnia 1918
• Srebrny Krzyż Niemiecki – 1 czerwca 1943
• Złota Odznaka NSDAP – 30 stycznia 1939
• Królewski Order Rodu Hohenzollernów – 27 kwietnia 1916
• Krzyż Żelazny I Klasy – 27 kwietnia 1916
• Krzyż Żelazny II Klasy
• Friedrich-August-Kreuz I klasy
• Friedrich-August-Kreuz II klasy
• Hanseatenkreuz
• Wojenny Krzyż Zasługi z Mieczami I i II Klasy
• Odznaka za 25-letnią Służbę w Luftwaffe

Przypisy

Bibliografia

• Norman L. R. Franks, Frank W. Bailey, Russell Guest: Above the Lines – The Ace and Fighter Units of German Air Service, Naval Air Service and Flanders Marine Corps 1914 – 1918. Londyn: Grub Street, 1993, s. 92–93. ISBN 0-948817-73-9. (ang.)
• General der Flieger Friedrich Christiansen (niem.). geocities.com. [dostęp 2012-12-25].
• C. Peter Chen: Friedrich Christiansen (ang.). [dostęp 2012-12-22].
• General der Flieger Friedrich Christiansen (niem.). geocities.com. [dostęp 2012-12-25].
• German Knights of the Air, Brassey's: Oblt Friedrich Christiansen OPM (ang.). [dostęp 2012-12-22].

Linki zewnętrzne

• The Aerodrome: Albin Bühl (lista zwycięstw) (ang.). [dostęp 2012-12-22].