Friedrich Wilhelm Dörpfeld

Friedrich Wilhelm Dörpfeld
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1824
Wermelskirchen

Data i miejsce śmierci

27 października 1893
Ronsdorf

Zawód, zajęcie

pedagog

Friedrich Wilhelm Dörpfeld (ur. 8 marca 1824 w Selscheid w Wermelskirchen; zm. 27 października 1893 w Ronsdorf) – niemiecki pedagog[1]. Ojciec Wilhelma Dörpfelda.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Johanna Wilhelma Dorpfelda (1796–1863) i Anny Wilhelminy Jungi (1800–1873)[2]. Przez długie lata był nauczycielem w Wupperfeld, w którym zasłynął kunsztem pedagogicznym[1]. W latach 1841–1842 był nauczycielem pomocniczym, a następnie nauczycielem. W 1844 ukończył seminarium nauczycielskie w Mors[2][3]. W 1847 roku została opublikowana jego pierwsza praca Etwas über die Seminarbildung von einem ehemaligen Seminaristen[2]. Od października 1848 roku piastował stanowisko głównego nauczyciela w szkole w luterańskiej parafii Wupperfeld. W 1851 roku poślubił Christine Keller, córkę pastora, z którą dochował się dwóch synów i czterech córek[4]. W 1872 roku został powołany do realizacji reformy szkolnictwa ludowego[1]. W 1880 roku ze względu na astmę przeszedł na emeryturę, a w 1887 przeprowadził się z najstarszą córką do Ronsdorf[4]. Był jednym z założycieli "Vereins evangelischer Lehrer und Schulfreunde für Rheinland und Westphalen" ("Stowarzyszenia protestanckich nauczycieli i przyjaciół szkoły w Nadrenii i Westfalii")[2].

Zainteresowania naukowe

Zainteresowania naukowe Friedricha Dörpfelda koncentrowały się wokół problematyki reformy szkolnictwa ludowego. Na bazie doświadczeń wprowadzanych przez siebie zmian w nauczaniu, opublikowanych m.in. w pracach Grundlinien zu einer Theorie des Lehrplans oraz Der didaktische Materialismus, dokonał podziału wiedzy przyswajanej przez uczniów. Podstawowymi grupami tematycznymi nauczania były: nauka o rzeczach (religia, przyroda, życie człowieka), nauka języka (czytanie, pisanie) oraz nauka formalna (liczenie, rysowanie, śpiew)[1].

Główne prace

  • Etwas über die Seminarbildung von einem ehemaligen Seminaristen, 1847
  • Die freie Schulgemeinde und ihre Anstalten auf dem Boden der freien Kirche im freien Staate Beitrage zur Theorie des Schulwesens, 1863
  • Grundlinien zu einer Theorie des Lehrplans, 1879
  • Der didaktische Materialismus, 1879
  • Der didaktische Materialismus: eine zeitgeschichtliche Betrachtung und eine Buchrecension, 1886
  • Die Gesellschaftskunde – eine notwendige Ergänzung des Geschichtsunterrichts, 1889
  • Gesammelte Schriften, 1894
  • Grundlinien einer Theorie des Lehrplans, 1894
  • Denken und Gedächtnis, eine psychologische Monographie, 1894
  • Der Sachunterricht als Grundlage des Sprachunterrichts, 1895
  • Zur Ethik ..., 1895
  • Zwei dringliche Reformen im Real- und Sprachunterricht, 1896
  • Das Fundamentstück einer gerechten, gesunden, freien und friedlichen Schulverfassung, 1897
  • Socialpädagogisches, 1900
  • Die schulmäßige Bildung der Begriffe, 1901
  • Gesammelte Schriften. 1. Beiträge zur pädagogischen Psychologie, 1, Denken und Gedächtnis, 1904
  • Enchiridion der biblischen Geschichte: oder: Fragen zum Verständnis und zur Wiederholung verfelben, 1912
  • Die drei Grundgebrechen der hergebrachten Schulverfassungen nebst bestimmten Vorschlägen zu ihrer Reform, 1961
  • Schriften zur Theorie des Lehrplans, 1962
  • Ausgewählte pädagogische Schriften, 1963[1][5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak", 2001, s. 78. ISBN 83-88149-41-5.
  2. ↑ a b c d Friedrich Wilhelm Dörpfeld, Pädagoge. rheinische-geschichte.lvr.de. [dostęp 2013-08-30].
  3. ↑ Friedrich Wilhelm Dörpfeld, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2013-08-30] (ang.).
  4. ↑ a b Friedrich Wilhelm Dörpfeld (1824–1893). uni-due.de. [dostęp 2013-08-30].
  5. ↑ Friedrich Wilhelm Dörpfeld. worldcat.org. [dostęp 2013-08-30].

Media użyte na tej stronie

Friedrich Wilhelm Dörpfeld.jpg
Friedrich Wilhelm Dörpfeld (1824-1893)