Friedrichshafen FF.49
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Flugzeugbau Friedrichshafen GmbH |
Typ | wodnosamolot bombowy i patrolowy |
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie pływakowe |
Załoga | 2 |
Historia | |
Data oblotu | 1917 |
Lata produkcji | 1917–1919 |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Benz Bz.IV |
Moc | 220 KM (162 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 16,70 m |
Długość | 11,60 m |
Wysokość | 4,50 m |
Powierzchnia nośna | 71,40 m² |
Masa | |
Własna | patrz tabelka |
Startowa | patrz tabelka |
Osiągi | |
Prędkość maks. | patrz tabelka |
Prędkość przelotowa | patrz tabelka |
Prędkość wznoszenia | patrz tabelka |
Pułap | patrz tabelka |
Zasięg | 700 km (FF.49C) |
Długotrwałość lotu | 6 h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
patrz tabelka | |
Użytkownicy | |
Cesarstwo Niemieckie, Polska |
Friedrichshafen FF.49 – niemiecki wodnosamolot bombowy i patrolowy. Zaprojektowany i zbudowany w 1917 roku w niemieckiej wytwórni lotniczej Flugzeugbau Friedrichshafen GmbH.
Historia
Wodnosamolot Friedrichshafen FF.49 powstał w specjalizującej się w budowie tego typu samolotów wytwórni Flugzeugbau Friedrichshafen GmbH. Jego konstrukcje oparto na konstrukcji wcześniejszego typu Friedrichshafen FF.33 produkowanego już w tej wytwórni. Wodnosamolot FF.49 miał podobny układ dwupłata, napęd i podwozie, różnił się przede wszystkim wytrzymalszą konstrukcją i kształtem kadłuba – jego tylna część za kabinami załogi była bardziej odchylona do góry w celu ochrony przed uderzeniami fal podczas wodowania i startu z powierzchni wody. Prototyp samolotu oblatano na początku 1917 roku.
Ponieważ wodnosamolot miał dobre osiągi dowództwo niemieckiego lotnictwa zamówiło dwie jego odmiany: bombową oznaczoną Friedrichshafen FF.49B i patrolową – Friedrichshafen FF.49C. Produkcję seryjną odmiany patrolowej FF.49C uruchomiono w maju 1917 roku, a odmiany bombowej FF.49B w połowie 1917 roku.
Wodnosamolot Friedrichshafen FF.49 miał płaty dwudźwigarowe o konstrukcji drewnianej, pokryte płótnem. Lotki znajdowały się na obu płatach. Płaty były usztywnione trzema parami słupków stalowych oraz cięgnami stalowymi. W kadłubie z przodu mieścił się silnik rzędowy chłodzony cieczą. Za silnikiem rozmieszczono jedną za drugą dwie kabiny odkryte, osłonięte małym wiatrochronem. W wersji patrolowej FF.49C kabina przednia była kabiną pilota, tylna obserwatora, w wersji bombowej FF.49B zaś w przedniej kabinie siedział bombardier lub podczas szkolenia uczeń, tylna stanowiła kabinę pilota z urządzeniami sterowniczymi i podstawowymi przyrządami pokładowymi. W kadłubie znajdowały się również zbiorniki paliwa o pojemności maksymalnej 6600 litrów. W tylnej części kadłuba zamontowane było usterzenie klasyczne o konstrukcji drewnianej i pokryciu płóciennym. Kadłub miał konstrukcję kratownicową drewnianą, krytą płótnem. Podwozie stanowiły dwa pływaki drewniane o dwóch redanach, przytwierdzone do dolnego płata i bocznej ściany kadłuba rurami stalowymi.
Obie odmiany wodnosamolotu kierowano sukcesywnie do jednostek lotniczych niemieckiej marynarki wojennej. Do końca I wojny światowej wyprodukowano łącznie 261 wodnosamolotów Friedrichshafen FF.49, obu odmian, z tej liczby w lotnictwie niemieckim znalazło się 37 wodnosamolotów FF.49B i 215 wodnosamolotów FF.49C.
Użycie samolotu w lotnictwie polskim
Jeden wodnosamolot Friedrichshafen FF.49B został w 1920 roku zakupiony w niemieckiej prywatnej firmie inż. Utgoffa. Skierowano go na wyposażenie Bazy Lotnictwa Morskiego w Pucku, gdzie używany był do szkolenia w Szkole Lotnictwa Morskiego. Eksploatowano go do 1924 roku.
Opis techniczny
Wodnosamolot Friedrichshafen FF.49B był ciężkim dwumiejscowym wodnosamolotem bombowym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie pływakowe – stałe. Napęd silnik rzędowy. Śmigło dwułopatowe, drewniane.
Dane lotno-taktyczne
Model | FF.49B | FF.49C |
Rozpiętość (m) | 16,70 | 16,70 |
Długość (m) | 11,60 | 11,60 |
Masa własna (kg) | 1432 | 1485 |
Masa całkowita (w locie) (kg) | 2097 | 2135 |
Prędkość maksymalna (km/h) | 152 | 140 |
Prędkość przelotowa (km/h) | 140 | 130 |
Prędkość wznoszenia (m/s) | 2,5 | 1,7 |
Pułap (m) | 3500 | 3000 |
Długotrwałość lotu (godzinach) | 6 | 6 |
Napęd | 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Benz Bz.IV o mocy 220 KM (162 kW) | 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Benz Bz.IV o mocy 220 KM (162 kW) |
Uzbrojenie strzeleckie | nie posiadał | 2 karabiny maszynowe (ruchomy – obserwatora, stały – pilota) |
Uzbrojenie bombowe | bomby podwieszane pod płat dolny oraz przewożone w kabinie bombardiera | nie posiadał |
Załoga | 2 (pilot, bombardier) | 2 (pilot, obserwator) |
Media użyte na tej stronie
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Friedrichshafen FF49C at Sortavala, Finland ~1918
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Autor: Zala, Licencja: CC BY-SA 4.0
Niemiecki 6-cylindrowy silnik rzędowy Benz Bz.IVd z 1917 r., eksponowany w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.