Fritz Freitag

Fritz Freitag

(c) Bundesarchiv, Bild 101III-Alber-174-26A / Alber, Kurt / CC-BY-SA 3.0 Fritz Freitag (w mundurze SS-Oberführera)
Brigadeführer
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1894 Olsztyn
Data i miejsce śmierci	10 maja 1945 Sankt Andrä im Lungau
Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Waffen-SS
Stanowiska	dowódca: 8 Dywizji Kawalerii SS Florian Geyer 14 Dywizji Grenadierów SS
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa
Odznaczenia

Fritz Freitag (ur. 28 kwietnia 1894 w Olsztynie, zm. 10 maja 1945 w Sankt Andrä im Lungau) – żołnierz i policjant niemiecki. SS-Brigadeführer, dowódca 14 Dywizji Grenadierów SS, Oberstleutnant policji niemieckiej. Zmarł śmiercią samobójczą.

Urodzony w rodzinie urzędnika kolejowego. Wstąpił do służby zawodowej w Armii Cesarstwa Niemieckiego w 1 Wschodniopruskim Pułku Grenadierów. W czasie I wojny światowej awansowany w 1915 do stopnia podporucznika (niem. Leutnant), przez następne trzy lata dowódca kompanii, czterokrotnie ranny. Odznaczony Krzyżem Żelaznym I i II klasy.

Po klęsce Niemiec w wojnie, w 1919 wstąpił do Freikorpsów, a w 1920 do Schutzpolizei, w służbie policyjnej osiągnął ostatecznie stopień Oberstleutnanta. Członek NSDAP.

We wrześniu 1940 wstąpił do Waffen-SS i znalazł się w sztabie Heinricha Himmlera jako szef oddziału operacyjnego. W ramach przygotowań do ataku Niemiec na ZSRR został mianowany szefem sztabu 1 zmotoryzowanej brygady piechoty SS(ang.), uczestniczył w akcjach antypartyzanckich i zbrodniach Einsatzgruppen na Białorusi. Awansowany do stopnia SS-Standartenführera, a następnie SS-Oberführera sprawował kolejno funkcje: dowódcy 2 Policyjnego Pułku piechoty SS, 8 Dywizji Kawalerii SS Florian Geyer, 2 brygady piechoty SS, 4 Dywizji Grenadierów Pancernych SS Polizei, wreszcie od 20 listopada 1943 dowódca 14 Dywizji Grenadierów SS. Od 20 kwietnia 1944 SS-Brigadeführer i generał- major Waffen-SS.

Uczestniczył w bitwie pod Brodami (lipiec 1944), wraz z 800 żołnierzami dywizji wydostał się z okrążenia. Odznaczony we wrześniu 1944 Krzyżem Rycerskim. 24 kwietnia 1945 po przekształceniu dywizji w 1 Dywizję Ukraińskiej Armii Narodowej odsunięty przez gen. Pawło Szandruka od dowodzenia jednostką.

Popełnił samobójstwo w Sankt Andrä im Lungau przed kapitulacją dywizji w rejonie Tamsweg przed wojskami brytyjskimi i amerykańskimi. Za oficjalne miejsce śmierci jest podawany Graz.

Bibliografia

• Ernst Klee, Das Personenlexikon zum Dritten Reich. Ed. Fischer, Frankfurt am Main 2007. ISBN 978-3-596-16048-8.
• Wolf-Dietrich Heike, The Ukrainian Division „Galicia”, The History of Its Formation and Military Operations (1943-1945). MEMOIRS OF THE SHEVCHENKO SCIENTIFIC SOCIETY Vol. 188. Introduction of John Alexander Armstrong, Ed. Shevchenko Scientific Society, Toronto 1988.; ISBN 0-9690239-4-4. wersja elektroniczna (język ukraiński) z przedmową Włodzimierza Kubijowycza.
• Pavlo Shandruk, Arms of Valor (SHANDRUK, Lt. General PAVLO Arms of Valor, Robert Speller & Sons Publishers, Inc.), New York 1959, wersja elektroniczna [1].