Front Kaliniński

Front Kaliniński

Калининский фронт

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1941
Rozformowanie	1943
Tradycje
Kontynuacja	1 Front Bałtycki
Dowódcy
Pierwszy	gen. płk Iwan Koniew
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	Stawka
Skład	22 Armia 29 Armia 30 Armia

Front Kaliniński (ros. Калининский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

Historia

Sformowany 17 października 1941 podczas walk pod Moskwą w rejonie Kalinina (obecnie Twer) z części sił Frontu Zachodniego^[1]. Początkowy skład Frontu: 22, 29 i 30 Armie, oraz Grupa Operacyjna generała N. Watutina. Początkowo toczył walki obronne, następnie uczestniczył w operacji zaczepnej na kierunku Rżewa i Wiaźmy (Operacja rżewsko-wiaziemska (1942))oraz Wielkich Łuków (styczeń - kwiecień 1942). 21 lutego 1942 do frontu dołączył 1 Gwardyjski Pułk Lotnictwa Myśliwskiego. Po długotrwałych i uporczywych walkach pod Wielkimi Łukami wspólnie z Frontem Zachodnim Front Kaliniński przeprowadził w marcu 1943 operację rżewsko-wiaziemską przeciw niemieckiej 4 Armii i 9 Armii z Grupy Armii „Środek”. W sierpniu – wrześniu 1943 wspólnie z Frontem Zachodnim nacierał na kierunku Smoleńska. Przemianowany 20 października 1943 na 1 Front Bałtycki.

Dowódcy frontu

• generał pułkownik Iwan Koniew - 17 października - ?,
• generał porucznik/generał pułkownik Maksim Purkajew - sierpień 1942 - kwiecień 1943,
• generał pułkownik/generał armii Andriej Jeriomienko - kwiecień – listopad 1943.

Przypisy

Bibliografia

• Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija Moskwa 1978,
• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.