Front Północny (radziecki)

Front Północny

Северный фронт

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1941
Rozformowanie	1941
Tradycje
Kontynuacja	Front Karelski i Front Leningradzki
Dowódcy
Pierwszy	gen. por. Markian Popow
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	Stawka
Skład	7 Armia 14 Armia 23 Armia

Front Północny (ros. Северный фронт) – jedno z wielkich operacyjno-strategicznych ugrupowań wojsk Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, w tym działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

Historia

Po raz pierwszy wystawiony w czasie Wojny Domowej z lat 1918-1921, rozkazem z 18.09.1918 roku. Jego wojska podzielono na dwie armie (6 armia, 7 armia). Po likwidacji zagrożenia ze strony wojsk "białych" na kierunku Piotrogrodzkim przemianowany na Front Zachodni (12.02.1919) i wysłany na Litwę i Białoruś.

Ponownie utworzony 24 czerwca 1941 roku z Leningradzkiego Okręgu Wojskowego^[1]. Skład: 7, 14 i 23 Armia. Rozwijał się w rejonie Leningradu i Karelii, naprzeciw armiom: niemieckiej „Norwegen” oraz fińskie: "Karelia" i "Południowo-Wschodnia". Przez lipiec i sierpień wycofywał się pod ich naporem na linię Siestroriecka, a w Karelii na linię; Ołoniec, Pietrozawodsk. 23 sierpnia 1941 z jego sił utworzono fronty: Karelski i Leningradzki.

Dowódca: generał porucznik Markian Popow

Przypisy

Bibliografia

• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
• Bolszaja sowietskaja Encykłopedija Moskwa 1978